Στο 18,5% διαμορφώθηκε η ανεργία στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2019, σε σχέση με 18,4% τον Δεκέμβριο του 2018, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η Ελλάδα κατέγραψε τη μεγαλύτερη μείωση του ποσοστού ανεργίας σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι (από 20,6% σε 18,5%).
Ειδικότερα, ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα ανήλθε σε 873.000. Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες διαμορφώθηκε στο 14,5% και στις γυναίκες στο 23,6%.
Η εφημερίδα “Νέα Κρήτη” επικοινώνησε με τον Δημόκριτο Σαλούστρο, ο οποίος είναι ιδιωτικός υπάλληλος και πρόεδρος του Δ.Σ. της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου. Ο ίδιος σχολίασε την ανεργία όπως επικρατεί, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «δε δημιουργήθηκε στην κρίση.
Στην κρίση εντάθηκε η ανεργία. Είναι κάτι το σύμφυτο με τον καπιταλισμό κατά τη γνώμη μας. Και δεν μπορούμε να νιώθουμε έστω και την παραμικρή ανακούφιση για τη μείωση της ανεργίας. Καταρχήν, το νούμερο δεν είναι ακριβές. Είναι πλασματικό. Εάν δούμε καλύτερα τα στοιχεία, θα δούμε πως αυξήθηκαν οι εναλλακτικές μορφές απασχόλησης σε σχέση με τη σταθερή και μόνιμη εργασία, δηλαδή με το γνωστό σε μας 8ωρο, το πενθήμερο.
Πρακτικά δηλαδή η μείωση της ανεργίας σημαίνει πως οι θέσεις “μεταφράστηκαν” σε συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή αλλιώς σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης, δηλαδή περισσότερες θέσεις εργασίας. Και πάλι το νούμερο είναι υπερβολικά υψηλό. Ένα ποσοστό, που κυμαίνεται σχεδόν στο 20%, μένει εκτός παραγωγικής διαδικασίας και δείχνει τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει η εργατική τάξη. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση σημαίνει πως έχει και τέτοια αποτελέσματα».
Το ποσοστό ανεργίας των νέων (κάτω των 25 ετών) κινήθηκε στο 39,7% τον περασμένο Ιανουάριο, από 39,8% τον Δεκέμβριο.
Συνολικά στην Ευρωζώνη - σύμφωνα με στοιχεία του Μαρτίου 2019 - η ανεργία διαμορφώθηκε στο 7,7% σε σχέση με 7,8% τον Φεβρουάριο και 8,5% ένα χρόνο πριν. Στην Ε.Ε. το ποσοστό ανεργίας ήταν 6,4% τον Μάρτιο, σε σχέση με 6,5% τον Φεβρουάριο και 7% ένα χρόνο πριν.
Ειδικότερα, εκτιμάται ότι τον Μάρτιο ο αριθμός των ανέργων στην Ε.Ε. ανήλθε στα 15,9 εκατομμύρια, και στην Ευρωζώνη στα 12,6 εκατομμύρια. Τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην Ε.Ε. καταγράφονται στην Ελλάδα (18,5% με στοιχεία του Ιανουαρίου 2019), στην Ισπανία (14%) και στην Ιταλία (10,2%). Τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας σημειώθηκαν στην Τσεχία (1,9%) και στη Γερμανία (3,2%).
Τον Μάρτιο η ανεργία των νέων στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 16% και στην Ε.Ε. στο 14,5%. Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων στην Ε.Ε. καταγράφονται στην Ελλάδα (39,7% τον Ιανουάριο), στην Ισπανία (33,7%) και στην Ιταλία (30,2%). Το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφεται στη Γερμανία (5,6%) και στην Τσεχία (6,3%).
«Μοχλός μείωσης του μεροκάματου»
Ο κ. Σαλούστρος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στα υψηλά ποσοστά ανεργίας που παρουσιάζει ακόμα η Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λέγοντας ωστόσο πως η ανεργία ως κοινωνική απειλή πλήττει και τις άλλες χώρες, αλλάζοντας τα δεδομένα στις εργασιακές σχέσεις σε σχέση με όπως τα γνωρίζαμε τα προηγούμενα δέκα χρόνια.
Όπως συγκεκριμένα είπε, «όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ανεργία. Ξέρουμε επίσης πως η ανεργία χρησιμοποιείται ως μοχλός μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή της μείωσης του μεροκάματου. Με το πέρασμα της κρίσης, καταστράφηκαν οι παραγωγικές δυνάμεις, οπότε αυξήθηκε η ανεργία. Τώρα είμαστε στο επίπεδο της ανάκαμψης, ωστόσο, αντί να καλυφθούν οι αυξημένες απαιτήσεις από τις επιχειρήσεις, εντατικοποιείται η δουλειά και διατηρείται η ανεργία στα ίδια επίπεδα. Είναι στοιχείο που το μετράμε εμείς στον κλάδο του εμπορίου. Σημαίνει πρακτικά πως έχουν έρθει νέα δεδομένα στις εργασιακές σχέσεις».
Τέλος, η εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ρώτησε τον κ. Σαλούστρο εάν η ανεργία θα ολοκληρώσει τον κύκλο της και θα μπούμε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς.
«Εμείς δεν πιστεύουμε πως η ανάπτυξη αυτή θα είναι ωφέλιμη για τους εργαζόμενους. Αντίθετα, αυτή η ανάπτυξη σημαίνει χειρότερες εργασιακές σχέσεις, περισσότερη ανεργία και με χειρότερους όρους παροχή εργασίας. Μείωση της ανεργίας μπορεί να υπάρξει μόνο υπό την πίεση και την καυτή ανάσα του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. Δηλαδή να διεκδικήσει κονδύλια, ενέργειες και την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων των τριών μνημονίων, αλλά και νέους νόμους που να διασφαλίζουν θέσεις εργασίας μόνιμης απασχόλησης και όχι να ενισχύουν μονοπωλιακές αλυσίδες που ενισχύουν την ανεργία».
