default-image

Στη βάρδια με τους συμβασιούχους της καθαριότητας

Κρήτη
Στη βάρδια με τους συμβασιούχους της καθαριότητας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σκληρή δουλειά.  Σε καταπονεί.  Το σώμα υποφέρει.  Τα πόδια και τα χέρια κόβονται από την κούραση….

 Τα πνευμόνια γεμίζουν τη μυρωδιά των σκουπιδιών μας. Τα μάτια τσούζουν….

Δουλεύεις νύχτα για να μην ταλαιπωρήσεις τους πρωινούς, να μην μπλοκάρεις την κυκλοφορία, για να καθαρίσεις τη γειτονιά, την πόλη σου….

 Ανεβοκατεβαίνεις στη σκαλιέρα. Αδειάζεις τους κάδους, μαζεύεις με τα χέρια σου ότι εγώ έχω πετάξει έξω από αυτούς….

Οι βιαστικοί νυχτερινοί τύποι που τους κόβεις τη φόρα σε μουντζώνουν,  σε βρίζουν, σε εκφοβίζουν με το να σε ακουμπάνε με τους προφυλακτήρες των αυτοκινήτων τους, θέλουν να περάσουν για να μην σε βλέπουν κι όμως εσύ επιμένεις και  μαζεύεις τα σκουπίδια μου.

Το μεροκάματο δυσανάλογα μικρό της δουλειάς σου. Κι όμως επιμένεις με αξιοπρέπεια. Σου επαναλαμβάνω ότι είσαι ψηλά στην εκτίμηση μου.

Στη βάρδια με τους εργάτες της καθαριότητας από τις 21.00 το βράδυ έως τις 00.45 μετά τα μεσάνυχτα πάνω στο απορριμματοφόρο, στις γειτονιές μιας πόλης οι κάτοικοι της οποίας δεν μπορούν να διαχειριστούν τα σκουπίδια που παράγουν οι ίδιοι. Ήταν 19 του Δεκέμβρη του 2016 όταν βγήκε στο αέρα το ρεπορτάζ από την Εφημερίδα Νέα Κρήτη και το site neakriti.gr.

Της Αγγέλας Δουλγεράκη

Η βάρδια ξεκινά

Είναι 21.00 το βράδυ και οι εργάτες της καθαριότητας αρχίζουν να μαζεύονται στη μάντρα του Δήμου Ηρακλείου.

Ο Γιώργος, ο Μιχάλης, ο Μανόλης, ο Γιώργος, η Μαρία, ο Γιώργος ο οδηγός, ο επόπτης, δίδουν παρουσίες βάζουν υπογραφή και φορούν τη στολή εργασίας. Μπότες με σταθερό πάτημα αν έχουν, γάντια, μάσκες και φωσφορίζοντα γιλέκα για να φαίνονται μέσα στα σκοτάδια μαζεύοντας τα σκουπίδια μας από τους δρόμους.

Η πρώτη μισή ώρα στο καφενείο της μάντρας περιέχει τις αναφορές με τα προβλήματα. Των ιδίων με τις ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή, τις ζημιές των μηχανημάτων, τις άδειες και τα ρεπό που δεν μπορούν να πάρουν, τις επισημάνσεις και τις διενέξεις των δημοτών, τη συμπεριφορά των δημοτών απέναντί τους και στην πόλη τους.

….. ''Δύο κάδοι έχουν χαλάσει….. Μεταφέρουν τον κάδο από το ένα στενό στο άλλο….. μαλώνουν μεταξύ τους οι γειτόνοι……  τον κάδο από το αδιέξοδο τον βάζουν σε άλλο σημείο…. η κεντρική πόρτα στο 183 πότε θα φτιάξει;….  εδώ και τόσους μήνες περιμένουμε…. πήρε κανείς σήμερα ρεπό;''……

…. ''Στη νοικοκυροσύνη παίρνουμε ''3''….. μπα δεν μας σέβονται τους εργαζόμενους, μας θεωρούν κατώτερους γιατί μαζεύουμε τα σκουπίδια τους''…. είναι στη συνέχεια οι δικές μας πρώτες μας κουβέντες με τους εργάτες και τον επόπτη καθαριότητας Γιώργο Αγγελάκη.

Μέσα σε μισή ώρα δίνονται οι κατευθύνσεις και οι λύσεις επί των λειτουργικών αναγκών της εργασίας.

Το δρομολόγιο είναι καθορισμένο. Δύο μεγάλα απορριμματοφόρα σε περιοχές εκτός τειχών και δύο μικρά για το κέντρο.

Θ' ακολουθήσουν άλλα τέσσερα σε δεύτερη βάρδια  και προς το ξημέρωμα ξεκινά η ανακύκλωση. Από κοντά τους ο επόπτης εργασίας καθώς η νύχτα απαιτεί ταχύτητα, συγκέντρωση, άμεση λύση των θεμάτων που προκύπτουν και την προστασία τους από τους ''προπηλακισμούς'' θερμόαιμων και βιαστικών οδηγών.

Εγώ μπαίνω στο δρομολόγιο των υψωμάτων Γκολάν παράλληλα με την Εθνική οδό στο Γιόφυρο, μετά τον Ξηροπόταμο, τα Δειλινά, το τμήμα της πεταλοειδούς έως και τη 62 Μαρτύρων …..

Διάρκεια δρομολογίου: 21.30 μμ - 00.45 πμ.

Οδηγός ο Γιώργος Βλαχάβας και εργάτες πίσω στις σκαλιέρες οι Μιχάλης Σηφάκης και Μανόλης Τζωρτζακάκης.

Γιατί στην καθαριότητα, ρωτώ τους εργάτες πριν ανέβουμε στο απορριμματοφόρο;

''  Έχω δύο παιδιά και μία γυναίκα. Ήμουν εργολάβος οικοδομών αλλά η ανεργία σε τσακίζει. Πρέπει να ζήσουμε με αξιοπρέπεια'' λέει με σταθερή φωνή ο Μιχάλης.

''Είμαι 26 χρόνια στην καθαριότητα και δουλεύω νύχτα καθώς οι ανάγκες της οικογένειας μου είναι μεγάλες'', αναφέρει ο Γιώργος.

Ίδια και η απάντηση του Μανόλη. ''Ζητάς δουλειά κι όπου τη βρεις σταματάς κι εργάζεσαι''.

Χαμογελά η Μαρία μητέρα ενός παιδιού και εργάτρια στο δεύτερο αυτοκίνητο. ''Η δουλειά δεν είναι ντροπή, είναι αξιοπρεπής επιβίωση'', προσθέτει. ''Η ντροπή είναι αλλού''….

Μέσα σε λίγα λεπτά οι κουβέντες μας πήραν την ανηφόρα της καθημερινότητας και οι εργαζόμενοι στο σύνολο τους είχαν να πουν τις δικές τους.

''Δεν προσέχουμε που και πως πετάμε τα σκουπίδια μας…. Έπρεπε να είσαι μαζί μας τις ημέρες που έβρεχε. Νερό και σκουπίδια πάνω μας….. νερό και πάνες μωρών  κατά πάνω μας…. Να τα μαζεύουμε στη συνέχεια με τα χέρια από το δρόμο…. Να μας προπηλακίζουν κάποιοι ….. οι σκουπιδιάριδες είμαστε γιαυτούς, να ενοχλούνται που τους καθυστερούμε στο δρόμο μας  να μας ακουμπούν κυριολεκτικά και να μας ''σπρώχνουν'' με τ' αυτοκίνητά τους…..

Πίστευα πως ήταν πιο απλό. Πως το μόνο πρόβλημα θα ήταν η επιλογή της δουλειάς, το μεροκάματο στα σκουπίδια κι ο εχθρός μόνο η μυρωδιά και τα μικρόβια. Έκανα λάθος.

Τα μηχανήματα πολυκαιρισμένα, οι βλάβες καθημερινότητα, οι καθυστερήσεις αγώνας καθαριότητας, ο ατομικός εξοπλισμός και η ασφάλεια τους, αντικείμενο διερεύνησης.

Όσο για την ξεκούραση τους, άδειες και ρεπό, οι αριθμοί μαρτυρούν από μόνοι τους τη δύσκολη πραγματικότητα.

Από 143 έως 265 τα χρωστούμενα ρεπό στους εργάτες - μέχρι την ώρα που γινόταν το ρεπορτάζ- από τα 100 έως τα 170  στους οδηγούς των αυτοκινήτων.

Ότι είπαμε το είπαμε. Ανεβαίνουμε στο απορριμματοφόρο και πάμε για δουλειά.

Πρώτη διαδρομή τα υψώματα του Γκολάν ως την οδό Ευρυδίκης κι ακολούθως: Σβάϊτσερ, Λαέρτη, Ταΰγετου, Ξηροπόταμος, 62 Μαρτύρων, Ιλιάδος, Δειλινά, τέρμα Θερίσου, Καμίνια, παραλιακή, Μίνωος έως 62 Μαρτύρων, παραλιακή, Χανιόπορτα.

Δύσκολοι δρόμοι. Ανηφοριές, αδιέξοδα, γωνίες, αναστροφές, παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε λάθος σημεία. Ευτυχώς κυκλοφορούν σήμερα και λίγοι βιαστικοί, περίεργοι, εριστικοί.

…Ο οδηγός του μαύρου πολυτελούς αυτοκινήτου πάει ανάποδα από το κυκλικό σ ένα κόμβο. Ποιος άλλωστε θα τολμήσει να τον ελέγξει;  Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τους εργάτες. Αναβοσβήνει τα φώτα. Επιθυμεί το απορριμματοφόρο να κάνει όπισθεν και να τον αφήσει να περάσει. Επιχειρώ να τον φωτογραφίσω. Με αντιλαμβάνεται. Το θερμό επεισόδιο είναι στο παρά ένα.

Κατεβάζω το κινητό και μαζεύομαι, γιατί είναι έτοιμοι οδηγός και συνοδηγός  να κατέβουν κάτω. Εισέπραξα ευτυχώς για όλους μας ''μόνο'' τον περίφημο Ελληνικό χαιρετισμό.

''Είναι η κανονικότητα μας, δεν μας ξενίζει πια'' σχολιάζει ο επόπτης της καθαριότητας. Σήμερα ήταν τυχεροί και οι εργάτες καθώς οι προφυλακτήρες των αυτοκινήτων κάποιων τέτοιων οδηγών τους σπρώχνουν, τους χτυπούν…..  

Για τους εργάτες και τον οδηγό, ο συντονισμός και η επικοινωνία τους είναι η ασφάλεια και η επιβίωσή τους. Απόλυτα συγκεντρωμένοι σε αυτό που κάνουν και οι τρείς.

Η απόσταση που θα σταματήσει το αυτοκίνητο από τους κάδους. Η ευθεία η γωνία. Ο χώρος που χρειάζεται για να μπορέσουν να ελιχθούν και να μαζέψουν με τα χέρια τα σκορπισμένα μας σκουπίδια. Τι ντροπή, για μας τους νοικοκύρηδες!!!!!!

Λίγο παρακάτω ξεχωρίζουν τα σκουπίδια μέσα από μπάζα, κλαδιά δέντρων, ξύλα, ή ξαναβάζουν τα οργανικά απόβλητά μας μέσα στις σακούλες που δεν δέσαμε, αφήσαμε εκτεθειμένες, πετάξαμε κι έγιναν βορά για αδέσποτα πεινασμένα ζώα.

Τα υπόλοιπα υλικά πρέπει να μαζευτούν από άλλα αυτοκίνητα. Να πάει και το τσαπάκι. Κρατάει σημειώσεις ο Γιώργος.

Η εικόνα ίδια κι απαράλλαχτη εκτός λίγων εξαιρέσεων στους κάδους.

''Δεν είμαστε προσεκτικοί. Δεν μας νοιάζει η καθαριότητα της γειτονιάς μας, της πόλης μας. Δεν υπάρχει καθαρή συνοικία''……

… ''Σακούλες άδειες, αποφάγια, χαρτιά τουαλέτας ,πάνες, καδρόνια, μπάζα, ντενεκέδες…. Όλα στο δρόμο, χύμα.

Καταγράφω μέσα από τους καθρέπτες την δουλειά του Μιχάλη και του Μανόλη. Αγώνας.

Συχνά ανοιγοκλείνω την πόρτα και κατεβαίνω από την καμπίνα του οδηγού. Πάω πίσω, τους μιλώ, βλέπω τι κάνουν.

Μου δείχνουν τι αντιμετωπίζουν. Αδειάζει μπροστά μου ένας κάδος με οργανικά σκουπίδια ενώ κάτω από αυτά βρίσκονται μερικές στρώσεις με κομμένες τάβλες.

Ο θόρυβος είναι εκκωφαντικός, η επικινδυνότητα μεγάλη την ώρα που πέφτουν στον κάδο του αυτοκινήτου.

Στην επόμενη στροφή σταματάμε έξω από το σπίτι μιας ρακοσυλλέκτριας. Δεν υπάρχει χώρος ούτε για να πέσει καρφίτσα. Εκεί για να παρέμβουν απαιτούνται άλλες διαδικασίες.

Η  ώρα τρέχει. Τα δρομολόγια πρέπει να βγαίνουν σε συγκεκριμένους χρόνους.  Ο κάδος του αυτοκινήτου γεμίζει. Το αυτοκίνητο πρέπει να επιστρέψει στη μάντρα να αδειάσει και να συνεχίσει σε άλλη περιοχή.

-Ποια είναι η πιο καθαρή περιοχή στο Ηράκλειο ξαναρωτώ. Ποια είναι λιγότερο;

Η απάντηση εις τριπλούν δεν αφήνει πολλά περιθώρια.

-Καμία δεν είναι καθαρή.

-Τι βαθμό μας βάζετε;

-Στο ''3'' είμαστε καλά.

-Θέλετε να μας πείτε κάτι;

-Ναι. Μπορούμε ως νοικοκυραίοι να κάνουμε περισσότερα.  Αξίζει σε όλους μας κάτι καλύτερο.

Στη Χανιόπορτα κατεβαίνω και τους αφήνω για το δεύτερο νυχτερινό δρομολόγιο. Με περιμένει ο επόπτης εργασίας. Τους χαιρετώ και τους ευχαριστώ για την εμπειρία.

Στον αγώνα της επιβίωσης τους οι εργάτες της καθαριότητας μαζεύουν τα σκουπίδια μας.

Η αμοιβή τους θα είναι ικανοποιητική όταν χαρίσουμε σεβασμό στον εαυτό μας, στην πόλη μας και στους ίδιους. Είναι από τις δουλειές που το αξίζουν!!!

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News