Άφησε τη δουλειά του για να γίνει αμπελουργός; Κι όμως ναι. Ο οικονομολόγος Νίκος Μαυράκης έφυγε από την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου το 2008, για να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με την παραγωγή επιτραπέζιου σταφυλιού στη Σύλλαμο. Η "Νέα Κρήτη" δημοσιεύει όμως σήμερα και την ιστορία του Στράτου Στρατάκη, που, ενώ είναι πολιτικός μηχανικός και αρχιτέκτονας, αποφάσισε προ ετών να κλείσει το γραφείο του, για να ασχοληθεί με τα αμπέλια στην ίδια περιοχή.
Και οι δύο λένε στην εφημερίδα μας ότι, παρά τα προβλήματα και τις αντιξοότητες που δεν περίμεναν ότι θα συναντούσαν με την πάροδο του χρόνου, δεν έχουν μετανιώσει γι' αυτή τους την επιλογή. Μια απόφαση ζωής, που θα στηρίξουν πάση θυσία, χωρίς να πάψουν ποτέ να αγωνίζονται μέσα στα αμπέλια, δουλεύοντας σκληρά για να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!
«Δεν το έχω μετανιώσει. Γιατί από παιδάκι με έπαιρνε ο πατέρας μου στα αμπέλια, όπου και βοηθούσα. Και τ' αγάπησα τ' αμπέλι», λέει στην εφημερίδα μας ο Νίκος Μαυράκης, που είναι σήμερα 36 χρόνων. «Βασικά ό,τι καλλιέργεια και να κάνεις, για να ασχοληθείς με τη γη χρειάζεται μεράκι».
Τι είναι όμως αυτό που του αρέσει στο αμπέλι; Ο Νίκος Μαυράκης απαντά: «Το ότι αυτή η καλλιέργεια αλλάζει κάθε μέρα. Δηλαδή, βλέπεις τη μια μέρα το σταφύλι αλλιώς. Μετά χοντραίνει. Ωριμάζει. Έρχεται η στιγμή της συγκομιδής. Μου αρέσει όλη η διαδικασία»...
Για την απόφασή του αυτή ο οικονομολόγος κ. Μαυράκης λέει: «Πήγα στο πανεπιστήμιο. Με πίεσε λίγο ο πατέρας μου να πάω. Μετά που τελείωσα το πανεπιστήμιο δούλεψα στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στην Ένωση Ηρακλείου για τέσσερα χρόνια. Αλλά το 2008 αποφάσισα να παραιτηθώ από την Ένωση Ηρακλείου και να ασχοληθώ μόνο με τ' αμπέλια. Πήρα την απόφαση αυτή, ενώ παράλληλα δούλευα και στ' αμπέλια».
Ρωτήσαμε τον κ. Μαυράκη - που έχει μπει και στο Πρόγραμμα Νέων Αγροτών - αν ήταν η απόφασή του αυτή εύκολη, καθώς ελήφθη ουσιαστικά στο ξεκίνημα της κρίσης κι εκείνος μας απάντησε: «Εγώ ξεκίνησα το 2008 αποκλειστικά μόνο με τ' αμπέλια. Είχε ξεκινήσει η κρίση. Ήταν ακόμα στην αρχή. Δεν ήταν τόσο έντονη. Αλλά ήταν καλές οι τιμές ακόμα για τους αγρότες. Το φορολογικό δεν υπήρχε καθόλου. Έβγαζες ας πούμε 100 ευρώ, πλήρωνες τα φάρμακα και τα εργατικά και τα άλλα σου έμεναν. Και στον ΟΓΑ πλήρωνες ακόμα μικρό ποσό για την ασφάλισή σου. Κι έτσι έλαβα αυτή την απόφαση. Και βέβαια με βοηθάει που είμαι οικονομολόγος. Καλό είναι όλοι να σπουδάζουμε. Ανοίγει το μυαλό του ανθρώπου. Ό,τι και να κάνεις θα σε βοηθήσει»...
Ο κ. Μαυράκης ήταν τότε ελεύθερος. Αργότερα έχτισε το σπίτι του στη Σύλλαμο δίπλα από τα επιτραπέζια αμπέλια του, παντρεύτηκε και έκανε και την κόρη. Ο ίδιος παραδέχεται πως, αν ήταν παντρεμένος και με παιδί τότε, προφανώς και δε θα μπορούσε, ενδεχομένως, να πάρει μία τέτοια απόφαση.
«Τα αμπέλια υπήρχαν. Τα είχε ξεκινήσει ο πατέρας μου. Μετά ξεκινήσαμε την αναμπέλωση. Τα αμπέλια είχαν γεράσει. Έτσι δοκιμάσαμε νέα ποικιλία, κάνοντας αναμπέλωση σε 7 στρέμματα και μετά από δύο χρόνια άλλα 4. Τα υπόλοιπα στρέμματα των αμπελιών μου είναι 29. Και είναι όλα σκεπαστά».
Όπως εξηγεί ο κ. Μαυράκης, «ήταν τότε που έβαλα μια πρώιμη ποικιλία, το "Ραλί", για να γλιτώσουμε τα φάρμακα και τα εργατικά, αφού είναι πολύ μικρότερο το κοστολόγιο του από το σουλτανί. Όμως αυτή η επιτραπέζια ποικιλία, όπως μάθαμε μετά, είναι παράνομη. Απαγορεύεται να τη φυτεύουμε εδώ στην Κρήτη για να κάνουμε εξαγωγές. Αλλά και γενικότερα στη χώρα μας, όπου δε δίνονται δικαιώματα προς την εταιρεία που έχει την ιδιοκτησία της, γιατί δεν υπάρχει το νομικό καθεστώς που θα κάλυπτε τα συμφέροντα αυτής της εταιρείας. Κι έτσι την κράτησα μόνο για την εσωτερική αγορά».
Πάντως, ο ίδιος θεωρεί λανθασμένη την απόφασή του να ενταχθεί στο Πρόγραμμα Νέων Αγροτών. «Σου δίνουν ένα πριμ 20.000 ευρώ και σε δεσμεύουν για 10 χρόνια. Ουσιαστικά σου δίνουν 2 χιλιάρικα το χρόνο. Και πολλοί παίρνουν τα λεφτά και δεν ασχολούνται καθόλου στη συνέχεια με το αγροτικό επάγγελμα. Όποιος θέλει μπορεί να το κάνει αυτό. Αφού δεν κάνουν στη συνέχεια κανέναν έλεγχο. Αυτή είναι η αλήθεια»!
Από αρχιτέκτονας αγρότης
Ο Στράτος Στρατάκης έκλεισε το γραφείο του ως πολιτικός μηχανικός και αρχιτέκτονας. Ο ίδιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία. Στην Ελλάδα όμως εγκαταστάθηκε μόνιμα όταν παντρεύτηκε Αρχανιώτισσα. Και κάποια στιγμή, τα τελευταία χρόνια, πήρε τη μεγάλη απόφαση. «Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Αυστραλία. Βρίσκομαι εδώ 18 χρόνια. Γνώρισα τη γυναίκα μου. Παρότι είχε πολλά αμπέλια, δεν ασχολήθηκα από την αρχή με τα σταφύλια. Αλλά όταν πια οι εποχές άλλαξαν και μας χτύπησε η οικονομική κρίση, πήρα την απόφαση να κλείσω το γραφείο και να ασχοληθώ αποκλειστικά με τα επιτραπέζια σταφύλια». Ρωτήσαμε τον κ. Στρατάκη αν συνεχίζει να βλέπει "ελπίδα" στο επάγγελμα του αμπελουργού. «Έτσι όπως είναι τα πράγματα; Όχι. Ποια ελπίδα να βρεις; Υπήρχε μια ελπίδα πριν από μερικά χρόνια. Τώρα; Χρειάζεται το κράτος να προστατεύσει τους αγρότες με συγκεκριμένους νόμους», καταλήγει ο κ. Στρατάκης.
ρεπορτάζ: Χριστόφορος Παπαδάκης
