Στην Αθήνα θα βρίσκονται την Τετάρτη ο Ντέκλαν Κοστέλο, η Ντέλια Βελκουλέσκου, ο Νικόλα Τζιαμαρόλι και ο Ράσμους Ρέφερ, προκειμένου να κλείσουν τη δεύτερη δέσμη προαπαιτούμενων, ανεξαρτήτως του αν Αθήνα και δανειστές θα έχουν γεφυρώσει τις διαφορές τους στην πρώτη λίστα των 48 προαπαιτούμενων.
Οι επικεφαλής του Κουαρτέτου θα μείνουν, όπως και την προηγούμενη φορά, μόνο μερικά 24ωρα επί ελληνικού εδάφους, για να επιστρέψουν για τα... καλά στις αρχές Δεκεμβρίου, οπότε θα ξεκινήσει η τελική φάση της αξιολόγησης.
Το καλό νέο για την Αθήνα είναι ότι απομακρύνεται ο κίνδυνος της εμπλοκής στην εκταμίευση των 10 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το iefimerida.gr, η δεύτερη δέσμη προαπαιτούμενων δε θα περιέχει μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, παρά μόνο μέτρα για τη θωράκιση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Η εκπλήρωση τους γίνεται, μάλιστα, πιο απλή, καθώς το σχέδιο για την αντιμετώπιση των "κόκκινων" στεγαστικών και επιχειρηματικών δανείων δε θα συμπεριληφθεί σε αυτή τη δέσμη, αλλά θα αποτελέσει μέρος της συνολικής αξιολόγησης.
Από την άλλη πλευρά, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης φαντάζει απίθανο να γίνει ως το τέλος του έτους, ειδικά από τη στιγμή που το ΔΝΤ εμφανίζεται ιδιαιτέρως απαιτητικό στα βασικά παραδοτέα. Σύμφωνα με πληροφορίες, τρεις είναι οι βασικές απαιτήσεις του Ταμείου:
1) Αξιόπιστο σχέδιο για τη βιωσιμότητα του Ασφαλιστικού. Η θέση του Ταμείου είναι ότι με "μπαλώματα" δε λύνεται το πρόβλημα, καθώς η δυναμική των συνταξιοδοτικών δαπανών είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη δυναμική του χρέους. Σύμφωνα, μάλιστα, με πληροφορίες, οι δανειστές έχουν ήδη θορυβηθεί από τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης, ειδικά από τη στιγμή που το 2016 προβλέπεται "τρύπα" 1,5 δισ. ευρώ στα ασφαλιστικά Ταμεία
2) Μεταρρυθμίσεις στη διακυβέρνηση των τραπεζών. Πρόκειται για την πάγια άποψη του Ταμείου ότι η πολιτική των τελευταίων - προ κρίσης - ετών ήταν καθοριστική για την άναρχη αύξηση των χορηγήσεων, ειδικά σε επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα τη σημερινή εικόνα των «κόκκινων» δανείων
3) Μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, που να "κλειδώνουν" το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% το 2018. Στην πραγματικότητα, το Ταμείο δε "χώνεψε" ποτέ τη χαλάρωση των στόχων, καθώς θεωρεί ότι επηρεάζεται αρνητικά η βιωσιμότητα του χρέους και γι' αυτό επιμένει ότι τουλάχιστον από το 2018 και μετά ο προϋπολογισμός πρέπει να κλείνει με πλεονάσματα 3,5% και άνω.
