Πριν στεγνώσει το μελάνι από τα πρόσφατα ρεπορτάζ για τη διατροφική ανεπάρκεια της χώρας μας, η Ελλάδα αρχίζει να "ξεμένει" από κρέατα.
Το βασικό είδος που κάποτε παρήγαγε απολύτως επαρκώς, αλλά τώρα είναι αναγκασμένη να εισάγει. Έτσι, εντός των επόμενων ημερών, αν δεν ξανανοίξουν οι τράπεζες, η χώρα δε θα έχει τις επαρκείς ποσότητες κρέατος, με μοναδική εξαίρεση τα αιγοπρόβατα, τα κοτόπουλα και τα κουνέλια, τόσο της Κρήτης όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας, που και πάλι είναι αμφίβολο αν θα φτάσουν και αυτά για τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού.
Μόλις προ ημερών έγραφε η "Νέα Κρήτη" για την υπόθεση "χοιροτροφία στην Κρήτη". Και κατ' επανάληψη έχουμε αναδείξει τα "εγκλήματα" της Ελλάδας απέναντι στους κτηνοτρόφους της, από τη μεταπολίτευση και μετά, με τα μεγαλύτερα να έχουν συμβεί από το 1981 μέχρι σήμερα.
Έτσι, για πρώτη φορά από τότε, καταδεικνύεται με το χειρότερο τρόπο ότι η Ελλάδα πλέον, μετά το κλείσιμο των τραπεζών, δεν μπορεί να εισάγει κρέας και ούτε πια μπορεί να το παράγει, με τους καταναλωτές να "πρέπει" πάρα πολύ σύντομα να αρχίσουν να περιορίζουν σημαντικά την κατανάλωση κρέατος και συγκεκριμένα του χοιρινού και του μοσχαρίσιου, με μικρότερη εξάρτηση της χώρας μας στα κοτόπουλα και τα κουνέλια, ενώ αναμένεται να καλυφθούν οριακά οι ανάγκες σε αμνοερίφια, τόσο στην Κρήτη όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
«Πώς καταντήσαμε»...
«Έτσι καταντήσαμε ως χώρα», λέει με απογοήτευση στη "Νέα Κρήτη" ο πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου και αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας Ανδρέας Στρατάκης, που μας αποκάλυψε στοιχεία του ΣΕΚ με βάση τα οποία η Ελλάδα εισάγει κατά μέσο όρο κάθε χρόνο εδώ και πολλά χρόνια πάνω από 980.000 τόνους κρέατος, εκ των οποίων το μεγαλύτερο ποσοστό είναι σε βόειο κρέας, με δεύτερο το χοιρινό, και από 'κει και πέρα εισάγουμε και κοτόπουλα και κουνέλια, με μικρότερες εισαγωγές στα αιγοπρόβατα, όπου η αυτάρκεια της Ελλάδας διατηρείται ακόμα σε υψηλά επίπεδα.
«Αν δεν ανοίξουν άμεσα οι τράπεζες, μέσα στις επόμενες μέρες θα αρχίσουν οι ελλείψεις», ξεκαθαρίζει ο Ανδρέας Στρατάκης, διευκρινίζοντας ότι «δεν μπορεί με τις τράπεζες κλειστές να διακινηθεί τίποτα, γιατί οι εισαγωγές του κρέατος γίνονται με πληρωμές τοις μετρητοίς μέσω του τραπεζικού συστήματος».
Αλλά η υπόθεση έχει κι άλλες πτυχές. Όπως λέει ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας, «την ώρα που η Ελλάδα αδυνατεί να εισάγει κρέας, μειώνεται δραματικά και η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, που έτσι δε θα αγοράζουν κρέας για τα νοικοκυριά τους στο βαθμό που αγόραζαν μέχρι να κλείσουν οι τράπεζες. Με λίγα λόγια, τώρα θα φανεί η κατάντια της χώρας», επισημαίνει ο κ. Στρατάκης.
Ξένα κρέατα
Σύμφωνα με τον ίδιο, «είμαστε μια χώρα που δεν μπορεί να ζήσει τον πληθυσμό της. Είμαστε μια χώρα που τρώμε τα κρέατα των Ολλανδών, των Γερμανών, των Βέλγων κ.λπ. Έρχεται διακοπές στην Κρήτη ο Ολλανδός και τρώει το χοιρινό της χώρας του, κάτι που κάνουν και οι άλλοι ξένοι τουρίστες, λόγω της κατάντιας της Ελλάδας, που κάποτε όλα αυτά τα κρέατα μπορούσε και τα παρήγαγε με μεγάλη αυτάρκεια»...
Ο Ανδρέας Στρατάκης υπενθυμίζει ότι μέσω της "Νέας Κρήτης" έχουμε γράψει πολλές φορές τι συμβαίνει με τον πρωτογενή τομέα της Ελλάδας. «Όταν λοιπόν αυτός ο τομέας είναι "στο κόκκινο", δεν μπορεί να στηρίξει την Ελλάδα. Θα πρέπει λοιπόν με υπευθυνότητα και προγραμματισμό να προχωρήσουμε στην ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα της χώρας και να καταφέρουμε τουλάχιστον οι επόμενες γενιές ανθρώπων να παράγουν. Και λέω οι επόμενες γενιές, γιατί αυτό δε γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Θέλει χρόνο πολύ. Αλλά τουλάχιστον τα παιδιά μας, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, να είναι σε μια καλύτερη θέση απ' ό,τι βρισκόμαστε σήμερα εμείς».
Καταλήγοντας, ο πρόεδρος της ΕΑΣΗ και αντιπρόεδρος του ΣΕΚ λέει: «Κάποτε οι πατεράδες και οι παππούδες μας έκαναν περιουσίες για να μπορούν να ζήσουν και μπόρεσαν να επιβιώσουν έτσι στις χρυσές δεκαετίες του '70, του '80 και του '90, που ήταν τα χρυσοφόρα προϊόντα μας. Σήμερα όμως, όσο μεγαλύτερη περιουσία έχει ένας αγρότης, τόσο πιο πολύ απελπισμένος και καταχρεωμένος είναι».
«Κροκοδείλια δάκρυα»
«Από αυτούς που βγαίνουν τώρα και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, κάνοντας τους ρήτορες για το καλό της Ευρώπης, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι με πρωτοβουλία δικιά τους και με τη βοήθεια και την επιμονή της Ευρώπης καταστράφηκαν και η ελληνική γεωργία και η ελληνική κτηνοτροφία», τονίζει από την πλευρά του, ξεκαθαρίζοντας ότι αναφέρεται στις μεγάλες, βόρειες ευρωπαϊκές χώρες, ο παλιός πρόεδρος των κρεοπωλών του νομού Ηρακλείου Μανόλης Μαραγκουδάκης.
«Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αποδεικνύεται πόσο εγκληματικές ήταν οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, που ωθούμενες από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατέστρεψαν τη γεωργία και την κτηνοτροφία», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Μαραγκουδάκης.
Ο ίδιος, πάντως, θεωρεί ότι τα αμνοερίφια, τα κοτόπουλα και τα κουνέλια επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών της Ελλάδας, έστω και οριακά. Απλά τονίζει ότι οι εισαγωγές που γίνονται σε αυτά γίνονται επειδή είναι πιο φτηνά από τα ελληνικά.
«Ακόμα και στα χοιρινά που παράγονται στην υπόλοιπη Ελλάδα, σε ένα μέρος της αγοράς μπορεί να υπάρξει κάλυψη. Εκεί που έχουμε το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι στο βόειο κρέας. Με την υπόθεση αυτή, ας ελπίσουμε να "ξεστραβωθούν" επιτέλους οι ιθύνοντες και να αρχίσουν από μηδενική βάση να στηρίζουν πραγματικά και ουσιαστικά την ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία. Αυτό είναι το πιο σημαντικό απ' όλα. Γιατί από 'δω και πέρα, πολύ-πολύ συχνά θα αρχίσουμε να έχουμε συνεχώς τέτοιες περιπτώσεις. Δε μας αγαπάνε οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι και μας προσφέρουν απλόχερα τα χρήματά τους. Μας εκμεταλλεύονται. Θέλουν να μας έχουν υποχείριά τους. Αυτό θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος».
«Είναι στο χέρι μας να μάθουμε να καταναλώνουμε τα δικά μας προϊόντα»
Ο Μανόλης Μαραγκουδάκης δηλώνει κατηγορηματικά ότι μπορούμε από τώρα και μετά «να μάθουμε ότι πρέπει να στραφούμε στην παραγωγή προϊόντων. Να μάθουμε ως καταναλωτές να καταναλώνουμε τα δικά μας προϊόντα. Και η πολιτική της χώρας μας να στραφεί στην κατεύθυνση της αυτάρκειας στα βασικότερα είδη διατροφής μας».
Μάλιστα, παρά την καταστροφή της κτηνοτροφίας, ο κ. Μαραγκουδάκης εκτιμά ότι ακόμα και σήμερα «σε αιγοπρόβατα, κοτόπουλα και κουνέλια μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Και θα πρέπει να ξέρετε κάτι. Ότι τα ελληνικά νησιά παράγουν αιγοπρόβατα σε μεγάλο αριθμό. Αλλά και η Βόρεια Ελλάδα, που εκτός από αιγοπρόβατα παράγει και μοσχάρια. Και όλοι αυτοί οι παραγωγοί στο τέλος αναγκάζονται και τα δίνουν για ένα κομμάτι ψωμί, γιατί έρχονται τα εισαγόμενα και μένουν τα δικά τους απούλητα. Και κάποια στιγμή τα δίνουν για ένα κομμάτι ψωμί και πολλές φορές δεν τα πουλούν καθόλου. Και ειδικά στα αιγοπρόβατα, κάτι νησιά όπως η Κάσος, η Κω, η Κάρπαθος κ.ά. έχουν μεγάλη παραγωγή. Αλλά τεχνηέντως δεν έχουν σφαγεία για να σφάξουν και ταυτόχρονα δεν τους έδιναν άδειες για να τα μεταφέρουν ζωντανά», καταλήγει ο Μανόλης Μαραγκουδάκης.
«Τα λέγαμε»
«Στην εφημερίδα σας τα είχαμε γράψει προ ημερών. Και δείτε πόσο γρήγορα επιβεβαιωθήκαμε», λέει από την πλευρά του και το μέλος της διοίκησης του Επιμελητηρίου Ηρακλείου και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Πολυτέκνων Ν. Ηρακλείου Γιώργος Φασουλάκης.
«Και ξαναλέμε σήμερα ότι, αν θέλουμε εθνική υπερηφάνεια στη χώρα, θέλουμε γεωγραφικά σύνορα, πληθυσμό και αυτάρκεια προϊόντων. Όποιος λοιπόν μιλάει για υπερηφάνεια, χωρίς να υπάρχουν τα προϊόντα στη χώρα, κοροϊδεύει το λαό. Διότι, όταν αναγκάζεσαι να κάνεις εισαγωγές στη χώρα για να τραφεί ο λαός σου, είναι σαν να υπάρχει στη χώρα αυτή κατακτητής»!
Στο σημείο αυτό, ο Γιώργος Φασουλάκης επισημαίνει ότι «για το λόγο αυτό, σε καμία περίπτωση η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να βγει απ' το ευρώ. Όπως είχαμε επισημάνει και στο προηγούμενο δημοσίευμα της "Νέας Κρήτης", είναι μια χώρα η οποία καταναλώνει κυρίως εισαγόμενα προϊόντα. Και ευθύνονται εκεί όλες οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει. Δηλαδή, δεν είναι τωρινό το πρόβλημα. Και αν υποθέσουμε ότι σκεφτόμαστε μια έξοδο από την ΟΝΕ, αυτό δεν μπορεί να γίνει αν πρώτα η χώρα δε γίνει παραγωγική για να είναι και ανεξάρτητη. Σήμερα λοιπόν είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε όχι απλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στην καρδιά αυτής».
«Το δίδαγμα»
Αλλά ο Γιώργος Φασουλάκης αναφέρεται και στο δίδαγμα. «Είναι ένα δίδαγμα για μας να αρχίσουμε να ασχολούμαστε σοβαρά με την παραγωγή των προϊόντων μας. Εμείς το είχαμε προβλέψει. Μάλιστα, εγώ σε όλες τις συνευρέσεις του Επιμελητηρίου Ηρακλείου πάντα, ενώ οι πιο πολλοί συνάδελφοι μιλούν για εξωστρέφεια, τονίζω από την πλευρά μου την ανάγκη πρώτα να γίνουμε αυτάρκεις και μετά να σκεφτόμαστε τις εξαγωγές. Τη στιγμή κατά την οποία δεν είμαστε αυτάρκεις, για τι εξωστρέφεια μπορούμε να μιλάμε;».
Από τώρα και μετά, σύμφωνα με το γνωστό επιχειρηματία, «θα πρέπει η κυβέρνηση, με τη συνεργασία της κάθε Περιφέρειας, να κατευθύνει τον κόσμο στην παραγωγή των προϊόντων εκείνων που μπορούν να παραχθούν πολύ γρήγορα. Να δούμε πρώτα τα αγροτικά. Και μετά τα κτηνοτροφικά. Ούτως ώστε να αποκτήσουμε μια αυτάρκεια στα είδη πρώτης ανάγκης. Η τροφή είναι το άλφα και το ωμέγα που χρειάζεται ο άνθρωπος. Και μετά να δούμε με ποιον τρόπο θα αναπτύξουμε μια ελαφριά βιοτεχνία. Συνδυαστικά τα παραγόμενα προϊόντα και η ελαφριά βιοτεχνία θα μπορούν να λειτουργήσουμε μαζί με τον τουρισμό μας, σε βοηθητικό στάδιο. Γιατί δεν είναι δυνατόν να διαφημίζουμε μόνο τον ήλιο και τη θάλασσα. Καλό θα ήταν οι τουρίστες να γεύονταν και τις γεύσεις μας. Θα μπορούσαν, δηλαδή, οι αλυσίδες των ξενοδοχείων να χρησιμοποιούν τα κρητικά προϊόντα».
Μάλιστα, ο Γιώργος Φασουλάκης επισημαίνει ότι υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα επιχειρηματιών που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, ενώ δεν μπορεί, όπως λέει, να μη μιλήσει για τον Χαλκιαδάκη, ο οποίος στα δικά του σούπερ-μάρκετ επιδιώκει και στηρίζει τα κρητικά προϊόντα, αναζητώντας το κάθε προϊόν που παράγεται στην Κρήτη, αρκεί να είναι επώνυμο και να έχει την απαιτούμενη ποιότητα για να μπορεί να πουληθεί.
Οι εξαγωγές
Στο ερώτημά μας, αν ο ίδιος εκτιμά ότι μπορούν και πρέπει οι εξαγωγές των προϊόντων να σταματήσουν για όσο καιρό υπάρχει η κατάσταση αυτή μέχρι να ξανανοίξουν οι τράπεζες, ώστε να καλύπτονται πρώτα και κύρια οι διατροφικές ανάγκες του λαού, ο κ. Φασουλάκης τονίζει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν κακό για την οικονομία μας, διότι «είναι που είναι λίγες οι εξαγωγές. Αν τις σταματούσαμε κι από πάνω, έστω και για λίγο, θα χάναμε τις αγορές. Επομένως δε θα μπορούσαμε εκεί να "δούμε" κάποια λύση για τη σημερινή κατάσταση, αφού η ζημιά θα ήταν μεγαλύτερη από το θετικό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να υπάρξει».
Εξάλλου, οι εξαγωγές είναι ελάχιστες και τα συσκευασμένα προϊόντα ντόπιων εταιρειών παράγονται με πρώτες ύλες που προέρχονται και πάλι από το εξωτερικό, γεγονός που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αν αναπτύσσαμε τη ζωική παραγωγή της Κρήτης και γενικότερα της χώρας.
Χριστόφορος Παπαδάκης
