Να απαλλαγεί από την «άκρα αριστερά του» και να συμμαχήσει με «το πολιορκούμενο ΠΑΣΟΚ, και Το Ποτάμι» θέλουν οι Ευρωπαίοι να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με τους Financial Times.
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, η απογοήτευση των Αρχών της Ευρωζώνης με την Ελλάδα έχει γίνει τόσο έντονη, ώστε μια αλλαγή στην υπάρχουσα κυβερνητική σύνθεση στην Αθήναέχει γίνει ένα συχνό θέμα συζήτησης στο περιθώριο των διαπραγματεύσεων.
Σύμφωνα με τους Financial Times, πολλοί αξιωματούχοι -περιλαμβανομένων ορισμένων υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης- έχουν υπαινιχθεί σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι μόνο μια απόφαση του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να απαλλαγεί από την «άκρα αριστερά» (far left) του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταστήσει δυνατή μια συμφωνία διάσωσης.
«Η ιδέα θα ήταν για τον κ. Τσίπρα να σφυρηλατήσει μια νέα συμμαχία με παραδοσιακό κεντροαριστερό κόμμα στην Ελλάδα, το πολιορκούμενο ΠΑΣΟΚ, και Το Ποτάμι, ένα νέο κεντροαριστερό κόμμα που έδωσε την πρώτη του εκλογική μάχη τον Ιανουάριο» αναφέρει η εφημερίδα.
«Ο Τσίπρας πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να είναι πρωθυπουργός ή ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ» δήλωσε ένας ευρωπαίος αξιωματούχος. Άλλος ανώτερος αξιωματούχος της Ευρωζώνης που επικαλούνται οι FT πρόσθεσε: «Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβιώσει».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, μέλη της μετριοπαθούς πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με την Αριστερά Πλατφόρμα, την επίσημη εσωτερική αντιπολίτευση, που αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο του κόμματος και ελέγχει αρκετούς βουλευτές ώστε να ρίξει την κυβέρνηση αν «επαναστατήσει» σε μια κοινοβουλευτική ψηφοφορία.
«Ήμασταν περισσότερο ένας χώρος διαλόγου (debating society) παρά ένα πολιτικό κόμμα ... γι 'αυτό είναι δύσκολο να εγκαθιδρύσουμε ένα σύστημα κομματικής πειθαρχίας» είπε ένας αξιωματούχος του ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζοντας, σύμφωνα με την εφημερίδα, ότι «έχουμε στην εξουσία λιγότερο από 100 ημέρες».
Το δημοσίευμα κάνει αναφορά στον Παναγιώτη Λαφαζάνη, χαρακτηρίζοντάς τον «σχεδόν τόσο δημοφιλή όσο τον πρωθυπουργό» και ο οποίος, όπως σημειώνεται, έχει απειλήσει με βέτο έναντι των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που προωθούνται από τους πιστωτές.
