«Παιχνίδι πνιγμού»: Συμβουλές για να προστατεύσετε τα παιδιά σας από το «παιχνίδι» - θάνατο

Υγεία
«Παιχνίδι πνιγμού»: Συμβουλές για να προστατεύσετε τα παιδιά σας από το «παιχνίδι» - θάνατο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς θα προφυλάξουμε τα παιδιά από το θανατηφόρο «παιχνίδι»;

Δίπλα στα ναρκωτικά και το αλκοόλ κατατάσσουν οι ειδικοί το άκρως επικίνδυνο «παιχνίδι πνιγμού», μία πράξη - που μόνο «παιχνίδι» δεν είναι - η οποία θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές και την υγεία παιδιών και εφήβων.

«Παίρνεις δέκα βαθιές ανάσες, έπειτα χαμηλώνεις τα γόνατα σου σαν κάθισμα και περιμένεις ώσπου ένας άλλος να σε πιάσει από τον λαιμό και να τον σφίξει με δύναμη… Όταν τελειώνει το παιχνίδι σου σηκώνουν το κεφάλι, σου φωνάζουν το όνομά σου και μετά ξυπνάς», έτσι περιγράφει ένα 12χρονο παιδί το «παιχνίδι πνιγμού».

Τα περιστατικά έχουν προκαλέσει τρόμο στο Πανελλήνιο, ενώ υπήρξε η παρέμβαση μέχρι και του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λασιθίου, κ. Αθανάσιου Γαλήνα.

Τι προκαλεί

Υπενθυμίζεται πως σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ στα πρώτα τρία λεπτά στραγγαλισμού βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου, όπως η μνήμη, η ισορροπία και το κεντρικό νευρικό σύστημα παραλύουν ενώ λίγα δευτερόλεπτα μετά το άτομο πεθαίνει. Για όσους επιζούν, η παρατεταμένη στέρηση του οξυγόνου στον εγκέφαλο προκαλεί κώμα, επιληπτικές κρίσεις, διασείσεις και αιμορραγίες στα μάτια.

Στηρίζεται σε κάτι «σκοτεινό»

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το εν λόγω παιχνίδι στηρίζεται εν μέρει στην εφηβική αφέλεια αλλά και σε κάτι πιο σκοτεινό: στην ευφορία που υποτίθεται ότι μπορεί να προκαλέσει σ’ αυτόν που γίνεται υποκείμενο του κι αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να ανησυχεί τους γονείς. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να τονίσουν στα παιδιά και τους εφήβους ότι η πρόκληση προσωρινής ευφορίας, μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη ή ακόμη και θάνατο.

Ποια είναι τα θύματα

«Συνήθως, ευκολότερα θύματα αυτών των επικίνδυνων παιχνιδιών αποτελούν τα παιδιά οικογενειών που εκδηλώνουν δυσλειτουργίες ή επικοινωνιακά προβλήματα. Όσο πιο βαθιά μπαίνουμε στην εποχή της κατάθλιψης- άρα και αυτοεπιθετικότητας – τόσο πιο επικίνδυνα παιδικά παιχνίδια θα αναδύονται. Τα παιδικά παιχνίδια κάθε εποχής συμβολίζουν και την ποιότητα κάθε εποχής. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Θυμηθείτε μόνο τα παιχνίδια που παίζαμε ως παιδιά. Όσο σκληρές κι αν ήταν οι εποχές, αυτό που παρέμενε δυνατό ήταν η σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων που ήταν ζωντανή.

Κατηγορείτε τα παιδιά που παίζουν τόσο επικίνδυνα παιχνίδια; Ξανασκεφθείτε το καλύτερα. Μπείτε μόνο στη θέση του παιδιού σας. Καθημερινά βλέπει τους γονείς του αγχωμένους προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν στη σκληρή οικονομική πραγματικότητα. Οι γονείς απομονώνονται, η αγάπη μεταξύ τους χάνεται ή αντικαθίσταται από συνεχείς διαφωνίες και διαζύγια. Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώσει ένα παιδί μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό; Αποτέλεσμα; Βρίσκει καταφύγιο σε επικίνδυνες μόδες παιχνιδιών που στόχο τελικά έχουν την αυτοεξόντωση ως λύτρωση.

Θα πρότεινα στους γονείς να σκύψουν πρώτα πάνω από τον εαυτό τους, να διερευνήσουν ανεπίλυτα θέματα τους και να αυτοαγκαλιαστούν. Να «αυτοφροντιστούν» γιατί κάπου ξέχασαν να το κάνουν αυτό. Κατόπιν, να επικοινωνήσουν με το παιδί τους προσεγγίζοντάς το με διακριτικότητα και με… ανοιχτά αυτιά! Ακούστε περισσότερο τι έχει να πει και μιλήστε λιγότερο. Δώστε χώρο και χρόνο να εκφραστεί βάζοντας στην άκρη τα άγχη σας. Για να μειώσουμε την επέκταση αυτών των επικίνδυνων παιχνιδιών, χρειάζεται να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο από όσα προάγονται σήμερα (άγχος-απομόνωση-βιαιότητα) με εργαλείο την αποδοχή του εαυτού μας και κατ’ επέκταση των παιδιών μας.», αναφέρει η ψυχολόγος κ. Χρύσα Βαλαμουτοπούλου.

Ο συμβολισμός του

Όπως επισημαίνει στο ygeiamou.gr η ψυχολόγος κ. Βαλαμουτοπούλου «πρέπει να  εξετάσουμε με προσοχή τον συμβολισμό του chocking game. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που προβάλλει την αυτοεπιθετικότητα αλλά και την βιαιότητα που στρέφονται στον διπλανό μας. Από πού ξεκινάει όμως αυτή η τάση επιθετικότητας που φθάνει τελικά να καταλήγει να ενσωματώνεται μέσα στα παιχνίδια των παιδιών μας; Η αιτία για κάτι τόσο βαρυσήμαντο δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατη, αλλά πολυπαραγοντική.

Σε κοινωνιολογικό επίπεδο, η αγριότητα μεταξύ των ανθρώπων έχει ξεπεράσει κάθε όριο, καθώς κανένα ίχνος ανθρωπισμού δεν φαίνεται να προάγεται από την κοινωνία. Επιπλέον, το κράτος αντιμετωπίζει τους πολίτες ανταγωνιστικά, χωρίς καμία φροντίδα και ελλιπή κοινωνική πρόνοια. Σε ψυχολογικό επίπεδο, όλα αυτά προκαλούν αυξημένο στρες στο άτομο το οποίο αγωνίζεται να ισορροπήσει ψυχικά σε έναν εχθρικό κόσμο, γιατί ακριβώς έτσι τον βιώνει. Το στρες γίνεται κατάθλιψη. Τι είναι η κατάθλιψη; Εσωτερικεύμενος θυμός που στρέφεται επιθετικά προς τον εαυτό μας.

Κάπως έτσι, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων χαλούν, οι άνθρωποι απομονώνονται. Σε μια τέτοια οικογένεια, σε μία τέτοια κοινωνία, τι αναμένουμε να εκδηλώσουν τα παιδιά που ζουν μέσα σε αυτή; Επιθετικότητα προς τον εαυτό τους ή προς τους άλλους!»

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News