"Κίτρινος" Τύπος ή "κίτρινη" δημοσιογραφία χαρακτηρίζεται η δημοσιογραφική και εκδοτική πρακτική να προβάλλονται με εντυπωσιακό τρόπο ως πρωτεύοντα δημοσιογραφικά θέματα αυτά που εξάπτουν την περιέργεια, συνήθως χωρίς την τήρηση των βασικών δεοντολογικών δημοσιογραφικών αρχών, με χρήση υπερβολών ή ακόμα και κατασκευασμένων ιστοριών, με σκοπό να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού κυρίως για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους.
Πρόκειται για όρο που ξεκίνησε από τις εφημερίδες και σταδιακά επεκτάθηκε σε κάθε μορφή δημοσιογραφίας, με όρους όπως “κιτρινισμός”, και χρησιμοποιείται υποτιμητικά απέναντι σε κάθε μορφή δημοσιογραφίας που δεν τηρεί τις βασικές αξίες και αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Κατά το λεξικό American Heritage, ο κίτρινος Τύπος αναφέρεται στη μορφή δημοσιογραφίας που εκμεταλλεύεται, διαστρεβλώνει ή υπερβάλλει κάποια είδηση, προκειμένου να προσελκύσει αναγνώστες δημιουργώντας εντυπώσεις.
Ο όρος αποτελεί απόδοση του αγγλικού όρου yellow journalism. Ο αγγλικός όρος πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1890, χαρακτηρίζοντας δύο εφημερίδες που προσπαθούσαν να αυξήσουν η καθεμία την κυκλοφορία της έναντι της άλλης. Την περίοδο αυτή, οι δύο εφημερίδες “New York World” (του Τζόζεφ Πούλιτζερ) και “New York Journal” (του Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ), αν και είχαν σοβαρά ρεπορτάζ, κατηγορήθηκαν ως σκανδαλοθηρικές.
Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον εκδότη της “New York Press”, αλλά φημολογείται ότι παρόμοιους όρους χρησιμοποιούσαν προφορικά πολλοί από τους σχετιζόμενους με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκείνης της εποχής. Ποτέ δε διευκρίνισε αν τον δημιούργησε από το κίτρινο χρώμα των εφημερίδων ή από τη κωμική φιγούρα The Yellow Kid (του Ρίτσαρντ Άουτκολτ), που αρχικά χρησιμοποιούσε η “New York World” και μετά και η “New York Journal”.
