Ο Γρηγόρης Βαλτινός μιλώντας για τον χαρακτήρα του και τα βιώματά του, αναφέρθηκε σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του, όταν είχε πάθει κρίση πανικού.
«Δεν είχα πολλά περιθώρια να αποτύχω. Δεν είχα άλλες εναλλακτικές. Δεν είχα καμία βοήθεια, τίποτα. Έπρεπε να είμαι εξαιρετικά προσεκτικός. Δεν ήθελα να κάνω άλλη δουλειά και άλλη τέχνη γιατί θα ήμουν δυστυχής».
«Σίγουρα για να επιβιώσει κανείς κάτι επιλέγει να κάνει, αλλά πραγματικά θα ήμουν δυστυχής. Έπρεπε λοιπόν σε αυτό που διάλεξα να είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός, πολύ μελετηρός, στοχοπροσηλωμένος. Να προετοιμαστώ πάρα πολύ, να είμαι έτοιμος να ανταποκριθώ σε οτιδήποτε μου ζητηθεί.
«Στην συνέχεια, ο Γρηγόρης Βαλτινός αναφέρθηκε σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του, όταν ήταν 35 ετών και είχε πάθει κρίση πανικού».
«Ταυτόχρονα είχα και έναν χαρακτήρα ο οποίος εξωτερικά ήταν ήρεμος, εσωτερικά όμως δεν ήταν και το κατάλαβα κάποια στιγμή μετά από περίπου δέκα χρόνια στο θέατρο. Επάνω στη σκηνή έπαθα κρίση πανικού. Έφτασα 180 – 200 παλμούς, δεν μπορούσα να αναπνεύσω και με έπιασε πανικός. Ήμουν 35 χρονών και λέω, κάτι συμβαίνει εδώ πέρα… Κατάλαβα ότι αυτό το πράγμα με έτρωγε από μέσα μου.
Δεν με απασχολεί και δεν μου αρέσει να είμαι αρεστός σε όλους, σε όποιον αρέσουμε… Εγώ κάνω κάποιες επιλογές αλλά θέλω, εκείνο που πάντα πρόσεχα, να είμαι προσεκτικός και ευγενικός με τους άλλους. Όχι να είμαι αρεστός. Δεν μου αρέσει να τους πληγώνω, δεν μου αρέσει να τους απογοητεύω. Όταν με έχει επιλέξει ο άλλος, εμένα μου δημιουργεί τρομερό άγχος το να ανταποκριθώ σε αυτή την επιλογή. Είμαι εξαιρετικά περήφανο άτομο και δεν θέλω να απογοητεύσω και να προδώσω τον άλλο».
«Όλη αυτή η φλυαρία είναι stress. Έχω άγχος, γιατί είμαστε στον αέρα ζωντανά. Εμείς (οι ηθοποιοί), είμαστε σε πλεονεκτική θέση όταν βγαίνουμε στην σκηνή, γιατί κάνουμε πρόβες, κάνουμε γύρισμα, αυτό που είναι να βγάλουμε προς τα έξω το προετοιμάζουμε καιρό».
