Η διαδρομή λίγο έξω απο το Αβδού είναι μαγική και καθώς ανηφορίζουμε η εικόνα του κάμπου, αλλά και του φράγματος Αποσελέμη μετατρέπουν τη διαδρομή σε μια ξεχωριστή εμπειρία.
Πράγματι, μετά από λίγη ώρα σταθμεύουμε το αυτοκίνητο και θα χρειαστεί να περπατήσουμε λίγο μέχρι την πίστα. Συνοδοιπόροι σε αυτή τη διαδρομή δύο λάτρεις τους αθλήματος οι οποίοι έχουν μαζί τους όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό ώστε να πετάξουν. Κάνουν τις απαραίτητες προετοιμασίες, ελέγχουν σχολαστικά τη φορά του αέρα και τελικά κρίνουν ότι όλα τα στοιχεία συνηγορούν για μια ασφαλή πτήση.
Η στιγμή της απογείωσης είναι μαγική, καθώς όλα γίνονται πολύ γρήγορα. Σε χρόνο μηδέν το πρώτο αλεξίπτωτο είναι ήδη στον αέρα. Ακολουθεί και το επόμενο κι εμείς μένουμε για λίγη ώρα να τους παρακολουθούμε σε αυτή τη μοναδική βόλτα. Θα προσγειωθούν κάτω στον κάμπο, δίπλα στο Αβδού.
Πάμε, όμως, να δούμε κάποια στοιχεία σχετικά με το τι είναι το αλεξίπτωτο πλαγιάς. Αρχικά να σημειώσουμε ότι εκτός από αλεξίπτωτο πλαγιάς αναφέρεται και ως paragliding ή και ως παραπέντε.
Η τελευταία ονομασία (Parapente) προκύπτει από τη γαλλική σύνθετη ονομασία (para) από το parachute που σημαίνει αλεξίπτωτο και (pente) που σημαίνει πλαγιά. Αποτελεί τη νεότερη και απλούστερη μορφή ατομικής ανεμοπορίας. Είναι η πτήση με τη χρήση ενός ειδικού αλεξιπτώτου και συσκευής σε σχήμα αεροπορικής πτέρυγας. Η απογείωση, όπως περιγράψαμε και παραπάνω, γίνεται από μια πλαγιά σε ύψος, με τον χειριστή να τρέχει και να πηδάει από αυτήν.
Με την εκμετάλλευση των ανοδικών ρευμάτων γίνεται ο χειρισμός του αλεξιπτώτου και διαγράφεται η αντίστοιχη πορεία. Καθώς δεν αποτελεί πτητική συσκευή, το αλεξίπτωτο πλαγιάς πηγαίνει μόνο προς τα μπροστά και προφανώς χάνει σταδιακά ύψος.
Το πόσα μέτρα ύψους χάνει διαφέρει ανάλογα με την κατηγορία, την κατασκευή, τις καιρικές συνθήκες και την εμπειρία του χειριστή. Είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να εκμεταλλεύεται τα ρεύματα με στόχο να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στον αέρα. Με αυτόν τον τρόπο η πτήση μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως και αρκετές ώρες. Αυτό εξαρτάται από τις συνθήκες, τους ελιγμούς που επιχειρούνται και τη διάθεση.
Για την ιστορία
Το 1963 ο Καναδός Domina Jalbert έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια πτέρυγα με πολλαπλά κελιά στο αλεξίπτωτο, που γέμιζαν αέρα ενώ το πίσω άκρο ήταν κλειστό. Η πτέρυγα είχε έναν εύκαμπτο θόλο. Αυτός αποτελούσε το πάνω μέρος και με ένα πλήθος εκτεινόμενων νευρώσεων σχημάτιζαν ουσιαστικά ένα φτερό που αντιστοιχεί σε αεροτομή πτέρυγας αεροπλάνου. Ανάλογα με το ποια κελιά έκλειναν άλλαζε και η πορεία ή έκοβε η ταχύτητα.
Μετά τον Domina, ο David Barish ανέπτυξε την πτέρυγα μονής επιφάνειας για την ανάκτηση των διαστημικών καψουλών της NASA. Μετά από δοκιμές που έγιναν στο Hunter Mountain της Νέας Υόρκης, τον Σεπτέμβριο του 1965, προχώρησε στην προώθηση του άλματος από πλαγιά, ως θερινή δραστηριότητα για χιονοδρομικά κέντρα.
Ωστόσο, με το πέρασμα των δεκαετιών ο εξοπλισμός βελτιώνεται συνεχώς, ενώ ο αριθμός των πιλότων αλεξιπτώτου πλαγιάς και των τοποθεσιών συνεχίζει να αυξάνεται μέχρι και σήμερα. Το πρώτο (ανεπίσημο) παγκόσμιο πρωτάθλημα για το αλεξίπτωτο πλαγιάς διεξήχθη στο Verbier της Ελβετίας, το 1987. Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα εγκρίθηκε επίσημα στο Kössen της Αυστρίας, το 1989.
Πηγή: travel.gr
