«Ξύπνα , ήρθε η ώρα αυτή η γενιά να σκεφτεί τι θα κάνει» ερμηνεύει στους ρυθμούς της ραπ ο Μιχάλης Παραβολιάσης ή αλλιώς Decay (παρακμή) σε μουσική του Άλεξ Κουναλάκη. Οι στίχοι του μιλούν στις ψυχές μας, ο ρυθμός της μουσικής περιγράφει τον ρυθμό της καθημερινότητάς μας, τις κοινωνικές ανισότητες, τον τρόπο με τον οποίο εγκλωβιζόμαστε στα γρανάζια ενός συστήματος που δεν επιλέξαμε, την υποκρισία των δυνατών απέναντι στους «αδύναμους» αλλά την αδιέξοδη κατάσταση του κορωνοϊού.
Ο Μιχάλης Παραβολιάσης – που εκτός από ταλαντούχος καλλιτέχνης είναι και γραφίστας της ΚΡΗΤΗ TV- μας αποκαλύπτει τις σκέψεις και τα συναισθήματα «πίσω» από τα τραγούδια που ερμηνεύει, καταλήγοντας ότι «η οργή κρύβει πάντα πίσω της φόβο.Στον φόβο του καθενός θέλω να μιλάμε από αυτή την πρωτοβουλία…».
ΕΡ: Μιχάλη, θα θέλαμε να συστηθείς στο κοινό – αν και αρκετοί ήδη γνωρίζουν τη δουλειά σου- και να μας πεις πως εμπνεύστηκες το τελευταίο τραγούδι «Ξύπνα» όπου «υπογράφεις» τους στίχους.
ΑΠ: Το ψευδώνυμο μου είναι Decay και ασχολούμαι με την ραπ από το 2000. Το τραγούδι αυτό όπως και τα περισσότερα γράφτηκαν με βάση την επικαιρότητα. Από τα «Λόγια Καραντινάτα» του 2020 μέχρι το «Ξύπνα» και το «Παρακμή» όλα στοχεύουν στον προβληματισμό και το «ξύπνα» φυσικά έχει ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς όμως να θέλω να «βαφτώ» με κάποιο χρώμα. Συνεργάτες μου στο decay laboratory είναι όσοι αγαπούν να συζητούν χωρίς απόλυτα και να συμμετέχουν με όποια τέχνη σε αυτό το εργαστήρι. Άλλος με graffiti, άλλος με στίχους και άλλος με μουσική. Στο συγκεκριμένο συνεργάστηκα με τον Αλεξ Κουναλάκη που συνεχίζει και μου εμπιστεύεται μουσικές παραγωγές του, για να πω αυτά που θέλω επάνω. Και θα έχει και συνέχεια…
ΕΡ: Τα τραγούδια μεταφέρουν μηνύματα με πολλούς αποδέκτες. Σε ποιους απευθύνεσαι;
ΑΠ: Το κομμάτι απευθύνεται στην γενιά μου. Δεν θα της βάλω «ταμπέλα» μισθό, δεν με ενδιαφέρει, θα αναφέρω όμως ότι ίσως θα έπρεπε να σταματήσουμε την «αντιπολίτευση» του καναπέ (σε όσα μας δυσαρεστούν) και φυσικά να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, όχι στα πληκτρολόγια. Χωρίς άναρθρες κραυγές και υβριστικά συνθήματα. Με πραγματικό πολιτικό λόγο. Το ζήτημα είναι να γίνει η αρχή από τους εαυτούς μας. Μετά όσα είναι να έρθουν θα έρθουν.
ΕΡ: Έχεις γράψει στίχους και ερμηνεύσει κι άλλα τραγούδια; Μίλησε μας για τις μουσικές παραγωγές σας.
ΑΠ: Το «εργαστήρι» παράγει διαρκώς πράγματα, προσπαθεί να προωθήσει τον λόγο ως μέσο στοχασμού, δεν ασχολείται με το υπερ-εγώ που συνηθίζεται στην ραπ σκηνή. Τα τραγούδια έχουν συγκεκριμένο χαρακτήρα και ακόμη και αν δεν ασχολείσαι με το χιπ χοπ προσπαθούμε να παρέχουμε τους στίχους και ως κείμενα καθαρά για προβληματισμό. Στο ραπ ο λόγος είναι το μέσο, η μουσική τον κάνει εύπεπτο.
ΕΡ: Στα τραγούδια αναφέρεσαι σε όσα απασχολούν τους νέους. Αισθάνεσαι ότι η γενιά σου είναι «εγκλωβισμένη» λόγω των γεγονότων και των πιεστικών αλλαγών που φέρνει ο κορωνοϊός;
ΑΠ: Ο κορωνοϊός απλώς έφερε στην επιφάνεια όσα κρύβουμε κάτω από το χαλί. Διχασμένη κοινωνία, έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό προσωπικό της χώρας (γενικότερη όχι, κομματικά) και οργή. Το ότι εξοργίζομαι στο κομμάτι το κάνω καθαρά για να «ξυπνήσω» τους δικούς μου ανθρώπους και φυσικά εμένα πρώτα. Με επιχειρήματα. Δυστυχώς όμως στην ανθρώπινη ιστορία η οργή χρησιμοποιείται κυρίως από επιτήδειους για να διχάσουν, να φανατίσουν και να στοχοποιήσουν τους «άλλους» και να επικρατήσουν.Από τον Χίτλερ και κάθε ακροδεξιά παράταξη ο κόσμος «συσσωρεύτηκε» γύρω της λόγω της οργής. Αλλά η οργή κρύβει πάντα πίσω της φόβο…. Στον φόβο του καθενός θέλω να μιλάμε από αυτή την πρωτοβουλία.
Ερμηνεία - στίχοι: Decay
Mουσική - Ηχογράφηση: Άλεξ Κουναλάκης
