Πέθανε, σε ηλικία 42 ετών, ο ποιητής της νεότερης γενιάς Δημήτρης Ελευθερακης, που γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα.
Σπούδασε ελληνική και ξένη φιλολογία στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Εδιμβούργο.
Ποιήματά του πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1998 στο περιοδικό Νέα Εστία.
Επιμελήθηκε τις εκδόσεις των ποιημάτων του Κ. Γ. Καρυωτάκη (2010) και του Κ. Π. Καβάφη (2011) και δημοσίευσε, μαζί με τους ποιητές Δημήτρη Αγγελή και Σταμάτη Πολενάκη, το βιβλίο Με το περίστροφο του Μαγιακόφσκι: μία συζήτηση για την ποίηση (2010).
Η τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο "Άσπρα μήλα" θα κυκλοφορήσει στις αρχές του νέου έτους από τις εκδόσεις Πατάκη.
Είχε δημοσιεύσει πέντε ποιητικές συλλογές. Για τα Εγκώμια (Πατάκης 2013) βραβεύτηκε από το ηλεκτρονικό περιοδικό Ο Αναγνώστης.
Ένα από τα ποιήματά του:
Ευχή
Άλλοι φεύγουν γλιστρώντας απ’ το κατάστρωμα ενός καραβιού
κι άλλοι με τα μάτια στο ταβάνι ένα ξημέρωμα μόνοι,
άλλοι την ώρα του ύπνου κι άλλοι με μια σφαίρα στο στήθος.
Όλοι γνωρίζουν πού πηγαίνουν μα όχι γιατί
δεν αναχωρήσαν νωρίτερα ή δεν στάθηκαν λίγο παραπάνω
να σκαλίζουν με το τακούνι τους τα ξερά φύλλα
ή να σχεδιάζουν αδέξιους χάρτες μ’ ένα μολύβι
σε κιτρινισμένο τετράδιο. Και τι παίρνουν μαζί τους;
Σίγουρα αυτό το σώμα που δεν θέλει να κοιτάζει κανείς
κι όλα του τα υπάρχοντα: παλιές ανάσες, ελπίδες,
δείγματα της φθοράς, δέρμα και δόντια.
Όσοι έμειναν πίσω φαντάζονται το δικό τους σενάριο
που έχει κύματα λύπης κι έναν μακρύ αποχαιρετισμό
ίσως κι έναν μισοτελειωμένο καμβά που θα ολοκληρώσει
κάποιος άλλος που ενδέχεται να κάτσει στο ίδιο παράθυρο.
Όλοι πάντως μένουν μόνοι: σε μια φωτισμένη παγόδα
ή σ’ ένα κρεβάτι που τυλίγουν οι φλόγες
κ’ ύστερα γίνεται βάρκα σ’ αμίλητα σκοτεινά νερά.
Είθε αυτή η μοναξιά να διαρκέσει μόνο για λίγο.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ, parallaximag.gr
