Στο πρόσωπό της Εβίτα Περόν βρήκαν καταφύγιο πολλές γυναίκες αλλά και οι φτωχοί, ανήμποροι άνθρωποι. Προτάθηκε μάλιστα μετά από τον θάνατο της να αγιοποιηθεί. Επέλεξα να σας μιλήσω γι' αυτήν την γυναίκα γιατί κατάφερε από τον βούρκο να φτιάξει το παλάτι της ζωής της. Αγαπήθηκε από τους φτωχούς για την καλή της την καρδιά και για τον ίδιο λόγο βέβαια μισήθηκε από τους πλούσιους. Η ζωή της καταγράφει μια πραγματικότητα που δυστυχώς επαναλαμβάνεται. Η πολιτική ζωή για πολλούς είναι ένα όνειρο, μια φιλοδοξία που καμιά φορά πατάει επί πτωμάτων. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η Εύα Μαρία Ντουάρτε γεννήθηκε στο Λος Τόλδος της Αργεντινής το 1919. Μεγάλωσε φτωχικά και με αίσθημα ντροπής γιατί ήταν ένα από τα εξώγαμα παιδιά του γαιοκτήμονα Χουάν Ντουάρτε. Ποτέ δεν την αποδέχτηκαν ως νόμιμο παιδί του και αυτό ήταν και η αφορμή που στα 15 της χρόνια εγκατέλειψε την οικογένεια της και τη μικρή πόλη που ζούσε. Πήγε στο Μπουένος Άιρες διεκδικώντας το όνειρο και το πάθος της να κάνει καριέρα στον κόσμο του θεάματος.
Η ομορφιά, το αψεγάδιαστο δέρμα της, η ζεστασιά της φωνής της εντυπωσίασαν όποιο την γνώριζε και αυτά ήταν που την έκαναν ποθητή, γνωστή αλλά όχι μεγάλη ηθοποιό όπως φανταζόταν. Στη δική της περίπτωση είναι σαν αυτά τα παράξενα παιχνίδια της μοίρας που σου παίρνει κάτι και σου δίνει κάτι άλλο. Στην Εβίτα λοιπόν δεν έδωσε την τύχη να γίνει διάσημη ηθοποιός, φρόντισε όμως να την περάσει στην ιστορία ως τη γυναίκα με την ισχυρότερη επιρροή στην Αργεντινή τον 20ο αιώνα.
Η νεαρή ηθοποιός Εύα Μαρία ή Εβίτα Ντουάρτε γνώρισε τον χήρο αργεντινό στρατηγό και επιτυχημένο τότε πολιτικό Χουάν Ντομίνγκο Περόν. Η ομορφιά, η προσωπικότητα, τα πιστεύω, το θάρρος και η αφοσίωση της, την έκαναν δεύτερη σύζυγο του του 48χρονου Χουάν. Ο γάμος τους έγινε 18 Οκτωβρίου του 1945.
Τον Φεβρουάριο του 1946 ο Χουάν Ντομίνγκο Περόν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Αργεντινής και η Εβίτα έγινε πρώτη κυρία της χώρας. Από την πρώτη κιόλας στιγμή η 24χρονη τότε Εβίτα αναμίχθηκε στην κυβερνητική πολιτική. Συνόδευε τον Χουάν παντού και τον παρακολουθούσε στις συζητήσεις του. Ο ίδιος μάλιστα είχε εκδηλώσει την επιθυμία να μην μείνει η γυναίκα του μόνο στον ρόλο της Πρώτης Κυρίας της Αργεντινής αλλά να εισχωρήσει και στον χώρο της πολιτικής και αυτό φυσικά δεν άργησε. Ανέλαβε τα υπουργεία υγείας και εργασίας και εφάρμοσε τις δικές της φιλολαϊκές πολιτικές.
Το 1948 ίδρυσε το φιλανθρωπικό ίδρυμα Εύα Περόν, ενστερνίστηκε τη λαϊκή τάξη που την αποθέωνε σε κάθε της βήμα, έχτισε σχολεία, νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, παρείχε αυξήσεις ημερομισθίων και στάθηκε πραγματικά στο πλευρό και την αγκαλιά κάθε φτωχού και ανήμπορου. Φαινόταν ότι δεν ξέχασε ποτέ το φτωχοκόριτσο που ήταν. Μοίραζε ρούχα, παπούτσια και ότι είχαν ανάγκη εκατοντάδες άνθρωποι. Πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών και ίδρυσε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα. Κατοχύρωσε την γυναικεία ψήφο και όλα αυτά φυσικά συνέβαλαν και στην επανεκλογή του Περόν. Όπου και αν πήγαιναν φώναζαν ρυθμικά το όνομα της.
Τον Ιανουάριο του 1950 η Εβίτα διαγνώστηκε με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έκανε χημειοθεραπεία χωρίς όμως να παρατηρηθεί βελτίωση στην υγεία της. Έφτασε τα 36 κιλά και έκρυβε το αδύνατο σώμα της με μια γούνα. Το διάστημα αυτό η ταραχή που ένιωθε, ήταν ευδιάκριτη σε κάθε κοινή εμφάνιση με τον σύζυγό της.
26 Ιουλίου του 1952 πέθανε σε ηλικία 33 ετών. Το πένθος ήταν βαρύ. Ο Χουάν Ντομίνγκο Περόν φρόντισε να ταριχευτεί το σώμα της και η ταφή της αποφασίστηκε να γίνει με τιμές αρχηγού κράτους και με δημόσια δαπάνη. Οι δρόμοι γέμισαν από χιλιάδες ανθρώπους που ήθελαν να την αποχαιρετίσουν, 8 άνθρωποι μάλιστα έχασαν την ζωή τους στην προσπάθεια να αγγίξουν το φέρετρο.
Ακολούθησε το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1955 με το οποίο ανετράπη η εξουσία του Περόν. Το νέο καθεστώς θεωρούσε επικίνδυνο πολιτικό σύμβολο τη σορό της Εβίτα Περόν, με αποτέλεσμα να τη στείλουν κρυφά στην Ευρώπη. Μόλις το 1971 πληροφοριοδότες του στρατού αποκάλυψαν ότι βρισκόταν σε κρύπτη στο Μιλάνο της Ιταλίας με το πλαστό όνομα Μαρία Μαγκί. Η σορός επέστρεψε στη Μαδρίτη και τον Περόν 16 χρόνια μετά και επαναπατρίστηκε το 1974. Σήμερα βρίσκεται στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε, στο Μπουένος Άιρες.
Η Εβίτα και ο Περόν φαινομενικά ήταν ένα αγαπημένο ζευγάρι. Σύμφωνα όμως με το BBC και το νευροχειρουργό Ντάνιελ Νίγενσοχ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γέιλ, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο γιατρός μελετώντας τα ιατρικά αρχεία της Περόν και κάνοντας ακτινογραφίες στο κρανίο της διαπίστωσε ότι η λοβοτομή που οδήγησε και στον πρόωρο θάνατο της έγινε παρά την θέληση της. Βέβαια αυτό μπορεί να συνέβη με εντολή του Περόν για να διευκολύνει τον αφόρητο πόνο της αλλά κάποιοι υποστήριξαν ότι το διάστημα αυτό η Εβίτα ήταν απρόβλεπτη στις δηλώσεις της και αυτό αποτελούσε κίνδυνο μιας και είχε αμέτρητους οπαδούς.
Ο Περόν γνωρίστηκε με την τρίτη του σύζυγο Ιζαμπέλ το 1956 και παντρεύτηκαν το 1961. Η Ιζαμπέλ από τραγουδίστρια και χορεύτρια ορκίστηκε πρόεδρος της Αργεντινής στα 43 της χρόνια. Ο 79χρονος τότε σύζυγος της Χουάν Περόν της είχε αναθέσει την ευθύνη λόγω της αδύναμης υγείας του. Ο Πρόεδρος πέθανε 1 Ιουλίου 1974, δύο ημέρες δηλαδή μετά που ανέλαβε η τρίτη του σύζυγος.
Η Ιζαμπέλ υπήρξε η πρώτη γυναίκα που άσκησε προεδρικό αξίωμα σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Στη διαδρομή της δεν αγαπήθηκε ποτέ και από κανέναν. Οι άνεργοι πολλαπλασιάστηκαν όπως και η τρομοκρατία. Δύο χρόνια μετά ανατράπηκε από στρατιωτικό πραξικόπημα και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό για 4 χρόνια, με τις κατηγορίες της διαφθοράς και κατάχρησης δημοσίου χρήματος και εξουσίας. Έπειτα αφέθηκε ελεύθερη.
Όχι πείτε μου τώρα, η πάροδος των χρόνων γιατί δεν μειώνει τις κρίσεις; Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, πάει και τελείωσε. Το μάτι εστιάζει καλύτερα στο δημόσιο χρήμα… Η αρμονική συνέχεια του παρελθόντος κρατάει ζωντανή την χώρα. Ωρέ ξυπνήστε, σηκωθείτε, μη μας παρ’ η νύχτα…
