Στις περισσότερες χώρες της γης, η 8η Μαρτίου, ανατροφοδοτεί την ιστορική μνήμη και εμπνέει γόνιμους προβληματισμούς για τη θέση της γυναίκας. Η καθιέρωση της από τα Ηνωμένα Έθνη το 1977, ως Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, έχει πολιτικό κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο. Η πολιτική του διάσταση εδράζεται στις δυναμικές διεκδικήσεις των γυναικών που ξεκίνησαν στην Αμερική, τη Ρωσία και επεκτάθηκαν ταχύτατα στην Ευρώπη, στις αρχές του 20ου αιώνα, με κυρίαρχα αιτήματα τα ίσα δικαιώματα, τις καλύτερες συνθήκες εργασίας , το δικαίωμα του εκλέγειν και της κατοχής δημοσίων αξιωμάτων. Σε κοινωνικό επίπεδο, ο αγώνας των γυναικών, απέκτησε καθολικότητα κι επέτυχε κατακτήσεις που επηρέασαν σημαντικά τη θέση τους στο κοινωνικό, επαγγελματικό και κατ’ επέκταση και οικογενειακό τους περιβάλλον.
Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί, τα αιτήματα για ισότητα, αξιοκρατία και δικαιοσύνη στην αξιολόγηση των γυναικών, αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία, παραμένουν ενεργά. Οι δομικές, αρνητικά φορτισμένες αλλαγές που επέβαλλαν η παγκόσμια οικονομική κρίση και η πανδημία στη ζωή όλων των ανθρώπων, επέδρασαν ανασταλτικά στα συντελεσμένα βήματα προόδου που διένυσαν διαχρονικά οι γυναίκες. Η θλιβερή αύξηση των κρουσμάτων έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών, η εμφανής ανισότητα στη γυναικεία απασχόληση, η ανάδειξη της ανδρικής κυριαρχίας στον επαγγελματικό χώρο και της πατριαρχίας στην οικογενειακή εστία, επιβεβαιώνουν την έκταση του προβλήματος κι επιβάλλουν την υιοθέτηση τολμηρών πολιτικών και κοινωνικών παρεμβάσεων. Η αλλαγή νοοτροπίας, η ανανοηματοδότηση των πολλαπλών ρόλων και ο επανακαθορισμός της θέσης της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο, προστίθενται ως απαρέγκλιτη προϋπόθεση διασφάλισης των κεκτημένων δικαιωμάτων και περιφρούρησης της εφαρμογής τους, από κάθε διεθνή ή εγχώριο κλυδωνισμό.
Συνιστά άλλωστε κοινή παραδοχή η θυματοποίηση πρωτίστως των γυναικών σε κάθε κρίση. Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, επαναφέρει στο προσκήνιο, το ρόλο της γυναίκας ως μητέρας που αγωνίζεται για τη ζωή των παιδιών της. Αδιανόητες εικόνες και συνθήκες που ελπίζαμε ότι δεν θα δούμε ξανά, επαναφέρουν, με σκληρό τρόπο, στη σκέψη μας, τον κεφαλαιώδη ρόλο της κάθε Γυναίκας στη ζωή μας.
Έχουμε λοιπόν ηθική, πρωτίστως, υποχρέωση απέναντι στη Γυναίκα μητέρα, σύντροφο, αδελφή, κόρη, φίλη, συνάδελφο, συνάνθρωπο να προασπίσουμε ο καθένας με το δικό του προσωπικό αγώνα, το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της σε μια αξιοπρεπή ζωή, αντάξια των πολλαπλών προσόντων και ικανοτήτων της, αντάξια της καταλυτικής προσφοράς της στην ποιοτική εξέλιξη της ζωής.
Φωτογραφία αρχείου ΙΝΤΙΜΕ
