«Τον δημιουργό που κατάφερε να κλείσει στο έργο του τους χτύπους της καρδιάς του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού. Μπόρεσε να εκφράσει τις χαρές, τις λύπες, τους πόθους και την επίμονη πάλη για καλύτερη ζωή των γυναικών και των αντρών του καθημερινού μόχθου. Των ανθρώπων που «σε κάθε βήμα κέρδιζαν μια οργιά ουρανό για να τον δώσουν», που «φέρναν τη ζωή στα δυο στεγνά τους χέρια σαν ποτάμι»… Στους γενναίους άντρες και στις αλύγιστες γυναίκες που δε δίσταζαν να θυσιάσουν το παρόν για το μέλλον, δίνοντας πρόθυμα ζωή για ζωή…
Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν ήταν καλλιτέχνης της απομόνωσης. Πάλεψε μαζί με τον λαό, έγινε αξεχώριστο κομμάτι της ζωής και του αγώνα του. Οι νότες του αποπνέουν τη φρεσκάδα της αμεσότητας, μαγεύουν και μαγεύονται από τους στίχους των ποιητών της δύναμης, της αντίστασης, της λευτεριάς.
Γι’ αυτό και ο λαός τον τίμησε όσο βρισκόταν στη ζωή και θα συνεχίσει να τον τιμά, χαρίζοντάς του την αθανασία. Τα τραγούδια του θα μείνουν στη μνήμη μας και στα χείλη μας. Θα μας συνοδεύουν στη δύσκολη καθημερινότητά μας, στον ανηφορικό αλλά γόνιμο δρόμο που συνειδητά βαδίζουμε παλεύοντας ανυποχώρητα για έναν καλύτερο κόσμο. Στης ζωής την ανηφόρα, όταν κρατάμε σφιχτά το χέρι ο ένας του άλλου, η μία της άλλης, σηκώνοντας τις σημαίες του αγώνα, τα τραγούδια του Μίκη θα είναι πάντα εκεί.
Κι ο ήλιος θα είναι βέβαιος για τον κόσμο…»
(φωτογραφία: Intime)
