Επιστολή διαμαρτυρίας από το νοσηλευτικό προσωπικό παράρτημα ΑμΕΑ Λασιθίου του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κρήτης προς το υπουργείο Εργασίας, την ΠΟΕΔΗΝ και την ΑΔΕΔΥ. Κάνουν λόγο για υποστελέχωσης και έλλειψη υποδομών.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ:
Διαμαρτυρόμαστε για το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το Παράρτημα ΑΜΕΑ Λασιθίου, που εξυπηρετούμε 81 περιθαλπόμενους με βαριές αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο κορωνοϊός SARS-Cov-2 επιβάλει αυξημένη εγρήγορση για την προστασία και τη φροντίδα της ευάλωτης αυτής πληθυσμιακής ομάδας που περιθάλπουμε σε 24ώρη βάση.
Σήμερα, καλούμαστε να καταπολεμήσουμε τον ιό, να αντιμετωπίσουμε αυτήν την υγειονομική κρίση, σοβαρά υποστελεχωμένοι, χωρίς εξειδικευμένο προσωπικό, χωρίς επαρκές νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, με προσωπικό κουρασμένο, υπό συνταξιοδότηση, με προβλήματα υγείας, χωρίς υποδομές και με περιθαλπόμενους των οποίων οι ανάγκες πλέον δεν καλύπτονται το 24ώρο. Ειδικά, μετά τα επιβεβαιωμένα κρούσματα που εμφανίστηκαν στη μονάδα μας, απαιτείται λήψη μέτρων υψηλής προστασίας, καθιστώντας την υπάρχουσα κατάσταση δυσλειτουργική.
Σε αυτήν τη συγκυρία, στην οποία το υπάρχον προσωπικό αδυνατεί να καλύψει όλες αυτές τις ανάγκες που έχουν παρουσιαστεί, προστίθενται αυτοί που αρέσκονται να κουνάνε το δάκτυλο, να μας κατηγορούν με κακοήθειες και ανακρίβειες και να μας προσβάλουν, επειδή τολμούμε τώρα και πολύ καιρό να αναφέρουμε το πρόβλημα. Ποιος θα περίμενε ότι συνάδελφοι θα στρέφονταν εναντίων συναδέλφων, το Σωματείο Εργαζομένων να μετατρέπεται σε Σωματείο των ολίγων και τα μέλη του Δ.Σ. του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κρήτης να συντάσσονται με αυτήν την πολιτική. Και όλα αυτά, γιατί διεκδικούμε τα αυτονόητα. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, πρώτα από όλα για την ασφάλεια των περιθαλπομένων και έπειτα τη δική μας.
Δεν είναι δυνατό μέλη του Δ.Σ. του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κρήτης να συμπορεύονται με μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων του Παραρτήματος, με σκοπό να αποφύγουν το πραγματικό πρόβλημα και να αποδώσουν ευθύνες σε τρίτους. Οι αλλεπάλληλες κρούσεις μας, κατά το παρελθόν, όσο και σήμερα, είναι ένα είδος αντίδρασης και αντίστασης στον παραλογισμό που επικρατεί και μια φωνή διαμαρτυρίας απέναντι στο πραγματικό πρόβλημα.
Υπάρχουν εργαζόμενοι από συγκεκριμένα τμήματα που χρησιμοποιούν τη συνδικαλιστική τους ιδιότητα για διώξεις, που συμπεριφέρονται σαν το Παράρτημα να τους ανήκει, εν προκειμένω να εξυπηρετηθούν οι ημέτεροι. Τώρα, την πιο κρίσιμη ώρα, όλοι πρέπει να συνδράμουν. Όμως, κανείς από αυτούς δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η διάλυση του νοσηλευτικού τμήματος, συνεπάγεται αυτόματα τη διάλυση ολόκληρου του Παραρτήματος.
Στον πόλεμο ενισχύεται πάντα η πρώτη γραμμή. Δε γίνεται αποδεκτό αντί να ενισχύονται τμήματα όπως το νοσηλευτικό, να υπάρχουν εργαζόμενοι, που ενώ ανήκουν στη δύναμή του, να εργάζονται σε άλλα τμήματα. Δε γίνεται αποδεκτό να υπάρχουν τμήματα με πλεονάζον προσωπικό και το προσωπικό αυτό να παραμένει αμέτοχο, όταν το προσωπικό του νοσηλευτικού τμήματος (13 άτομα) δεν επαρκεί για να λειτουργήσει τρεις ορόφους. Δε γίνεται αποδεκτό το Δ.Σ. του Κέντρου και μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων να παρεμβαίνουν σε ενέργειες της Διεύθυνσης που προσπαθεί να ενισχύσει τις βάρδιες με εσωτερικές μετακινήσεις προσωπικού.
Το λιγοστό νοσηλευτικό προσωπικό καθημερινά τηρεί τον όρκο του και εργάζεται νυχθημερόν αγόγγυστα κάτω από αντίξοες συνθήκες και το μόνο που ζητά είναι λίγο ΣΕΒΑΣΜΟ.
Ακούστε τη φωνή μας! Είναι φωνή απελπισίας και απογοήτευσης!
Μην επιτρέψετε την υποβάθμιση των υπηρεσιών που καλούμαστε καθημερινά να προσφέρουμε. Μην επιτρέψετε την εκμετάλλευση των εργαζομένων που δίνουν καθημερινά τον προσωπικό τους αγώνα. Δεν είναι λίγοι, είναι ΠΟΛΛΟΙ!
