Ήταν 27 Αυγούστου του 479 π.Χ. όταν οι Έλληνες νικούν τους Πέρσες στην περίφημη μάχη των Πλαταιών κι εκμηδενίζουν τον περσικό κίνδυνο για τον ελλαδικό χώρο.
Οι Πέρσες υπέστησαν πανωλεθρία: Τα στρατεύματα του Μαρδονίου έπαθαν μεγάλη καταστροφή, καθώς από τους 300.000 άνδρες του κατάφεραν να διασωθούν μόνο 40.000, οι οποίοι επέστρεψαν στην Περσία υπό τον Αρτάβαζο. Ο ίδιος ο Μαρδόνιος σκοτώθηκε από πέτρα την οποία εκσφενδόνισε εναντίον του ο Αρίμνηστος από τη Σπάρτη.
111 χρόνια από τη γέννηση του Άρη Βελουχιώτη
Σαν σήμερα, στις 27 Αυγούστου του 1905, γεννιέται στη Λαμία, ο Άρης Βελουχιώτης, κατά κόσμον Θανάσης Κλάρας. Προερχόταν από ευκατάστατη οικογένεια, καθώς ο πατέρας του ήταν δικηγόρος.
Σπούδασε γεωπόνος και μετά από μια σύντομη καριέρα ως δημόσιος υπάλληλος, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Αφού ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία αφιερώθηκε εξ' ολοκλήρου στο κόμμα κι έγινε γνωστός με το παρατσούκλι «Μιζέριας».
Το 1936 καταδικάζεται σε φυλάκιση στην Κέρκυρα από τη δικτατορία του Μεταξά και αποφυλακίζεται τρία χρόνια μετά, έχοντας νωρίτερα υπογράψει «δήλωση μετανοίας».
Η ενέργειά του αυτή - στην οποία προέβαιναν αρκετοί κομμουνιστές για να απελευθερωθούν και να συνεχίσουν τη δράση τους- έμελλε να τον σημαδέψει μέχρι το τέλος της πολυτάραχης ζωής του. Το 1942 ξεκινά με ελάχιστους άνδρες κι έπειτα από σχετική διαταγή του ΚΚΕ, το αντάρτικο στα βουνά της Ρούμελης.
Εκείνη την περίοδο υιοθετεί το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης (από τον θεό του πολέμου Άρη και το βουνό Βελούχι, κοντά στη γενέτειρά του). Ακολουθούν μεγάλες επιτυχίες κατά των Ιταλών αλλά και των ντόπιων συνεργατών τους.
Η φήμη του εδραιώθηκε μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, η οποία σημειώθηκε με τη συνδρομή του ΕΔΕΣ και Βρετανών αξιωματικών.Το Νοέμβριο του 1944 προειδοποίησε τους υπόλοιπους καπετάνιους του ΕΛ.ΑΣ. για τον βρετανικό κίνδυνο, χωρίς αποτέλεσμα.
Ο Βελουχιώτης και οι άνδρες του δεν συμμετείχαν στα Δεκεμβριανά που ακολούθησαν και τα οποία σφράγισαν ουσιαστικά την ήττα του ΕΑΜ.
Ήταν ανάμεσα στους ηγέτες του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ που υπέγραψαν τη Συμφωνία της Βάρκιζας, τον Φεβρουάριο του 1945, ωστόσο γρήγορα κατηγόρησε την πολιτική ηγεσία του ΕΑΜ για τη λανθασμένη τακτική της και ξανανέβηκε στο βουνό, βάζοντας μπρος το δεύτερο αντάρτικο. Μέχρι και λίγες ώρες πριν βάλει τέλος στη ζωή του, ο Άρης πίστευε ότι θα καταφέρει να πείσει το ΚΚΕ να τον στηρίξει.
Στις 16 Ιουνίου, ωστόσο, ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε υβριστικό δημοσίευμα για τον Άρη, αποκηρύσσοντάς τον. Την ίδια ημέρα, όντας αποκομμένος με τους λιγοστούς άντρες του κι έχοντας περικυκλωθεί από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές κυβερνητικές ομάδες, στρέφει το περίστροφο στο κεφάλι του και αυτοκτονεί.
Επιμέλεια: Νικόλας Αγγελίνος
