Μεγάλο είναι το κόστος ζωής για μια πολυμελή οικογένεια! Τα έξοδα για ένα παιδί ηλικίας κάτω των 15 ετών ξεπερνά τα 300 ευρώ τον μήνα για μια οικογένεια. Το κόστος είναι αρκετά υψηλό, με τις οικογένειες να σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Την ίδια στιγμή, όσο το παιδί μεγαλώνει, αυξάνονται και οι ανάγκες του, με άμεση συνέπεια το κόστος να αγγίζει τα 500 ευρώ ανά μήνα για έναν έφηβο που πάει στο Λύκειο. Το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο όταν η οικογένεια επιχειρεί να σπουδάζει έναν νεαρό ενήλικο, με τον οικογενειακό προϋπολογισμό να εκτινάσσεται... στα ύψη.
Ειδικότερα, δραματική είναι η κατάσταση για τη μέση ελληνική οικογένεια. Τόσο οι έρευνες της ΓΣΕΕ όσο και η εμπειρική πλέον πραγματικότητα αποτυπώνουν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικογένειας. Μια πενταμελής οικογένεια στην Ελλάδα έχει ανάγκη από 1.800 ευρώ μηνιαίως. Τα χρήματα αυτά δεν αφορούν βιοτικές ανάγκες, όπως τροφή, νερό και πληρωμή ενοικίου. Αφορούν καθημερινά έξοδα τα οποία προορίζονται για την αντιμετώπιση δευτερογενών αναγκών. Τέτοιες ανάγκες είναι τα φροντιστήρια και το καθημερινό χαρτζιλίκι. Η ελληνική οικογένεια αγανακτεί, με πολλούς οικογενειάρχες να σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Τα παραπάνω υποστήριξε ο πρόεδρος του Συλλόγου Τριτέκνων Νομού Ηρακλείου Μανόλης Αχλαδιανάκης, μιλώντας στο neakriti.gr. Ο ίδιος, που έχει έρθει σε επαφή και έχει συζητήσει το θέμα με αξιόπιστους φορείς και οικογενειάρχες, μίλησε για την κατάσταση που επικρατεί στα ηρακλειώτικα νοικοκυριά.
«Χίλια οκτακόσια ευρώ χρειάζεται μια πενταμελής οικογένεια τον μήνα. Το “κεφάλι” κοστίζει 300 ευρώ τον μήνα. Μιλάμε για μια οικογένεια όπου τα παιδιά πάνε στο Δημοτικό ή στο Γυμνάσιο. Σε αυτά τα χρήματα συνυπολογίζονται τα καθημερινά έξοδα και όχι οι βασικές ανάγκες. Πιο συγκεκριμένα, το παιδί “απαιτεί” τα 300 ευρώ τα οποία πάνε σε εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως είναι τα φροντιστηριακά μαθήματα, οι ξένες γλώσσες, το χαρτζιλίκι αλλά και το φαγητό του. Όσο “μεγαλώνουν” οι τάξεις στο σχολείο, μεγαλώνουν και οι μαθησιακές ανάγκες. Έτσι το παιδί “απαιτεί” να πάει σ’ ένα οργανωμένο φροντιστηριακό συγκρότημα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα ο οικογενειακός προϋπολογισμός να έχει κορεσμένες οικονομικές αντοχές. Απαιτούνται άλλα 200 ευρώ τον μήνα στο άτομο που πάει στο Λύκειο. Και, δυστυχώς, αυτό είναι αρκετά μεγάλο οικονομικό πρόβλημα για τη μέση οικογένεια, εάν αναλογιστεί κανείς πως στο Λύκειο σχεδόν όλα τα παιδιά κάνουν φροντιστηριακά μαθήματα. Δυστυχώς, όσο πιο πολλά χρήματα έχει ένας γονέας, τόσο σε πιο μεγάλη σχολή θα μπει το παιδί. Αυτά τα 200 ευρώ παραπάνω πάνε σε μαθήματα ιδιαίτερα ή φροντιστηριακά μαθήματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης», είπε ο κ. Αχλαδιανάκης.
Η κατάσταση γίνεται ιδιαιτέρως προβληματική όταν το παιδί μπει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα έξοδα ενοικίασης σπιτιού σε άλλη πόλη και τα έξοδα μεταφοράς είναι σχεδόν δύο μισθοί, αφού οι γονείς είναι αναγκασμένοι να καταβάλλουν 700-800 ευρώ μέσα σε τριάντα ημέρες. Αυτό υποστήριξε ο κ. Αχλαδιανάκης, ο οποίος τόνισε ότι «τα έξοδα είναι αρκετά μεγάλα όταν το παιδί πάει στο πανεπιστήμιο. Σχεδόν δύο μισθοί απαιτούνται για να φοιτήσει ένα παιδί σε μια σχολή. Και τα χρήματα αυτά είναι για ένα μήνα. Και το ερώτημα είναι: Μπορεί να αντέξει ένας γονέας ο οποίος είναι μισθωτός; Δεν μπορεί να αντέξει. Όλα έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Γι’ αυτό χρειάζονται ουσιαστικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες».
Το μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Δημόκριτος Σαλούστρος επισήμανε: «Είναι πλέον φανερό πως όλοι οι δείκτες κατατείνουν ότι το κόστος ζωής του μέσου νοικοκυριού είναι δυσβάσταχτο. Πλέον, η ελληνική οικογένεια δεν μπορεί να επιβιώσει. Το πρόβλημα αφορά ακόμη περισσότερο οικογένειες που είναι πολυμελείς. Έχουμε πει στο παρελθόν - και το τονίζουμε και σήμερα που βρισκόμαστε ενώπιον μιας ανθρωπιστικής κρίσης - πως η λύση δεν είναι τα fuel pass, τα market pass κ.τ.λ., όπου δίνεται χρήμα σε πολυεθνικές επιχειρήσεις. Η απάντηση πρέπει να είναι η υπογραφή των κλαδικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις που να καλύπτουν τις ανάγκες της ελληνικής οικογένειας και αυτές τις αυξήσεις να τις πάρει ο μέσος πολίτης, καθώς είναι το υπερκέρδος των επιχειρήσεων».
Δωρεάν παιδεία και υγεία - «Αβέβαιο το μέλλον της ελληνικής οικογένειας»
Ένα εύλογο ερώτημα είναι: Τι πρέπει να γίνει ώστε να αλλάξει η συνολική κατάσταση; Η απάντηση βρίσκεται στην Πολιτεία, η οποία πρέπει να επέμβει ριζικά ώστε η υγεία και η παιδεία να έχουν πραγματικά δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα.
«Κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Εμείς έχουμε πει εξαρχής πως η υγεία και η παιδεία πρέπει να αποκτήσουν δημόσιο χαρακτήρα. Πολλοί οικογενειάρχες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά και δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε βασικές ανάγκες. Το αποτέλεσμα είναι φοιτητές να αναγκάζονται να δουλεύουν κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών τους σπουδών, ενώ είναι σύνηθες το καλοκαίρι να δουλεύουν ακόμη και μαθητές σε ξενοδοχεία κ.τ.λ. Η Πολιτεία πρέπει να παρέμβει και να δει με έναν κοινωνικά ευαισθητοποιημένο τρόπο τα προβλήματα που έχει η μέση ελληνική οικογένεια. Θα πρέπει να δοθούν οικονομικά κίνητρα και φοροελαφρύνσεις, ώστε η μέση ελληνική οικογένεια να έχει μέλλον», είπε το μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου και αντιπρόεδρος στην Επιτροπή του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Αναστάσιος Ξενάκης.
Από την πλευρά του, ο κ. Αχλαδιανάκης υποστήριξε: «Ένα σημαντικό μέρος των εσόδων του οικογενειακού προϋπολογισμού πάνε στη μάθηση και γενικότητα στην απόκτηση γνωστικών δεξιοτήτων του παιδιού. Εκεί πρέπει να εστιάσει η Πολιτεία. Για εμάς, είναι ζητούμενο να υπάρχει δωρεάν υγεία και παιδεία. Οι μισθοί πείνας δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το σύνολο των αναγκών και υπάρχει σοβαρό ανθρωπιστικό πρόβλημα για την ελληνική οικογένεια. Το δημογραφικό πρόβλημα είναι μεγάλο. Δυστυχώς, όμως, δε βλέπουμε πρωτοβουλίες εποικοδομητικές».
