Απομακρύνθηκε ο φοίνικας στο αδιέξοδο της οδού Σκουλάδων στην Αγία Τριάδα. Μια ανάρτηση χρήστη του Facebook, όμως, ήταν καταπέλτης για τον Δήμο Ηρακλείου, αναφέροντας με θλίψη το τέλος εποχής του φοίνικα, που μπορεί να είχε φτάσει και 100 ετών! Αλλά αναφέρει και διάφορα πράγματα, τα οποία δεν είναι και πολύ τιμητικά για τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο Δήμος Ηρακλείου το πράσινο στην πόλη.
Μεταξύ άλλων γράφει: «Προφανώς κι ένας πανύψηλος φοίνικας πολλών δεκαετιών χρήζει ιδιαίτερης φροντίδας και με αυτό δεν εννοώ τις χλωρίνες που του έριχναν οι “άνθρωποι της γειτονιάς” στο χώμα και στις ρίζες του για να το αρρωστήσουν, κι ούτε την αδιαφορία του Δήμου σε θέματα πρασίνου που, αντί να υποστηρίζει το ήδη υπάρχον πράσινο με κάθε δυνατό τρόπο, αυτός αντιθέτως κινείται όπως κινείται, πετσοκόβει και θερίζει αντί να φροντίζει.
Ουδείς γείτονας ήταν έξω να δει το “έγκλημα”. Πόσο σοκαριστικό κι αυτό! Θυμάμαι αυτό το δέντρο κοντά 40 χρόνια, και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας από μένα θυμούνται επίσης, όταν ήταν παιδιά, να παίζουν γύρω του. Αλλά έτσι είναι πλέον η “ευαισθησία” μας: Δενόμαστε με αντικείμενα όπως το κινητό, το αμάξι, το λάπτοτ, τη “Λουί Βιτόν”, και πάει λέγοντας... Άιντε να δεθούν κι οι πιο φιλόζωοι με τα σκυλάκια και τα γατάκια... Με ένα δέντρο δύσκολο... Δε νιαουρίζει, δε γαβγίζει, δεν κατεβάζει εφαρμογές, κ.ο.κ. Φτάνει πια η “εγκληματική ηλιθιότητα Δήμου και πολιτών” σε θέματα φύσης και πρασίνου.
Δε φταίει ο φοίνικας που γέρνει! Ούτε το πεύκο που ξεραίνεται. Ούτε το όποιο δέντρο το τσιμεντώνουν μέχρι τον κορμό του κι αυτό δεν μπορεί να πίνει νερό. Είναι απανωτά τα λάθη στην “πολιτική πρασίνου” του τόπου.
Οφείλουν να γίνονται σωστές μελέτες και να φροντίζονται διαρκώς και ως πρέπει όλα τα δέντρα της πόλης. Και όχι να “πηγαίνουμε πάσο” στις όποιες άρρωστες προτάσεις του κάθε “πολίτη με τα ψηφαλάκια του”. Ας υπάρξει επιτέλους μια ορθή πολιτική για το πράσινο της πόλης που θα εξυπηρετεί με σεβασμό και σοφία το ίδιο το πράσινο και τα δέντρα, και σε προέκταση εμάς τους πολίτες που ζούμε σε αυτή την πόλη και καλό μας κάνει να αναπνέουμε οξυγόνο μέσα σ’ όλη αυτή την γκρι ασχημοτσιμεντίλα και τους κακοκυβόλιθους που μας καταδιώκουν καθημερινά».
