Σε τρεις ώρες και 18 λεπτά με το μονοκινητήριο αεροπλάνο της αερολέσχης Ηρακλείου, Socata TB-9, δύο πιλότοι γύρισαν την Κρήτη, όπως κάθε φορά που το ζητά η ΓΓΠΠ.
Έθεσαν τον εαυτό τους και την Αερολέσχη Ηρακλείου στην υπηρεσία της Πολιτικής Προστασίας, ώστε τις ημέρες με υψηλό δείκτη επικινδυνότητας για την πρόκληση πυρκαγιάς να βρίσκονται εκεί πάνω, ελέγχοντας τα βουνά τις πεδιάδες, τα χωριά και τις περιουσίες των Κρητικών.
Σε μία από τις πτήσεις το neakriti.gr, βρέθηκε κοντά τους.
Ηράκλειο - Μάλεμε - Παλιόχωρα - Αγία Γαλήνη - Ψαρή Φοράδα - Ιεράπετρα - Σητεία - Άγιος Νικόλαος - Χερσόνησος - Αεροδρόμιο Ηρακλείου, για εκείνους που ξέρουν την Κρήτη.
«Όταν πετάς εκεί ψηλά βλέπεις τον κόσμο μια σταλιά, την Κρήτη με άλλη ματιά. Τα δυνατά κι αδύναμα σημεία της. Τις ανάγκες της και τα έργα των ανθρώπων»…
Τα μάτια τους εξέταζαν το καθετί. Ακόμα κι ότι με τις δυνατές ακτίνες του ήλιου σε έβαζε σε υποψίες.
Έμπειροι πιλότοι και οι δύο άλλωστε ξέρουν τι να κάνουν, οι: Χάρης Καρουζάκης πρόεδρος Αερολέσχης Ηρακλείου και Μαρίνος Μαρτιμιανάκης.
«Θέσαμε τον εαυτό μας στην Υπηρεσία της ΓΓΠΠ. Το ζητούμενο μας είναι να προλάβουμε τη φωτιά. Πετάμε στα 6.000 πόδια και με καλή οπτική του εδάφους. Οι ακριβείς συντεταγμένες επισπεύδουν στοχευμένα το έργο των δυνάμεων πυρόσβεσης» η θέση του προέδρου της Αερολέσχης.
«Είναι μεγάλη η ικανοποίηση της προσφοράς. Τη στιγμής που πρόλαβες, είδες, ενημέρωσες, κινητοποίησες τη μηχανή πυρόσβεσης για το δάσος, την καλλιέργεια, το σπίτι του κάθε κρητικού», λέει ο Μαρίνος Μαρτιμιαννάκης.
Πιλότοι σε ελικόπτερα πυρόσβεσης τα προηγούμενα χρόνια ξέρουν τι σημαίνει φωτιά, καταστροφή, στάχτη κι αποκαΐδια.
Τι σημαίνει ότι με κόπο έφτιαχνες μια ζωή να το χάνεις σε ελάχιστη ώρα…
Τι σημαίνει να χάνεις την ίδια τη ζωή από τη μια στιγμή στην άλλη…
Στα 6.000 πόδια με τα μάτια «αετού»
Το επιχειρησιακό σχέδιο μπλέκει με την εμπειρία των δύο πιλότων. Ακόμα κι ότι περίεργα αντιφεγγίζει με τις δυνατές ακτίνες του ήλιου, τους αλλάζει πορεία κι ελέγχεται διπλά με την άδεια των πύργων ελέγχου του «Ν. Καζαντζάκης» και του «Ι. Δασκαλογιάννης».
Οι ορεινοί όγκοι της Κρήτης από ψηλά, φαντάζουν εύκολα προσβάσιμοι. Οι απάτητες κορφές τους και τα οροπέδια τους μια «στάλα» δρόμος, τα φαράγγια μικρά και μεγάλα, υπόθεση απλή.
Μέχρι που μπορείς να φτάσεις, αναρωτιέσαι;
Το δάσος μπερδεύεται, μαλώνει, φιλιώνει με τα κατσοπρίνια, τις αγριάδες, το θυμάρι, το φασκόμηλο και τα επιχειρούμενα έργα των ανθρώπων.
Αέναο κι επικίνδυνο σμίξιμο στο πέρασμα του χρόνου.
Το Νότιο Κρητικό Πέλαγος και το Βόρειο μια δρασκελιά δρόμος από κει πάνω. Μέσα στο ίδιο πλάνο, στην ίδια φωτογραφία.
Μικροί, μυστικοί λες κόλποι, ασπρισμένοι, γεμάτοι ζωή δίπλα στις απόκρημνες παραλίες, το καφέ και το πράσινο του βουνού, το μοναδικό γαλάζιο της θάλασσας μας.
Το αετίσιο μάτι τους σκανάρει κάθε γωνιά της Κρήτης και ελπίζει να μην δει τη φλόγα, τον καπνό…
Λυπάσαι και πονάς για ότι τα χέρια των ανθρώπων, η αβλεψία τους, η απερισκεψία τους, η σκοπιμότητα τους, ή οτιδήποτε άλλο, κατάφεραν να καταστρέψουν, όπως στο Δήμο Αγίου Βασιλείου στα Νότια του Ρεθύμνου…
Από κει πάνω αντιλαμβάνεσαι τι προκαλείς.
Οι ορεινοί όγκοι δίνουν τη θέση τους στις καλλιέργειες, τις ελιές, τα αμπέλια, τα κηπευτικά… στο ανύπαρκτο πολεοδομικό σχέδιο που έδωσε τη δυνατότητα στον καθένα μας να γίνει πολεοδόμος κατά το δοκούν, αρχιτέκτονας, μηχανικός, πολιτικός…
Σπίτια, θερμοκήπια, επαγγελματικές μονάδες, ρυάκια, ρέματα, ποτάμια, δρόμοι, καλλιέργειες, μαχαλάς χωρίς αρχή και τέλος.
Ξενοδοχειακές μονάδες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, αυθαιρεσίες, κλειστή ακτογραμμή... καταφυγή προς το υγρό στοιχείο.
Το επικίνδυνο, το ασφαλές, το σωστό το λάθος, οι απόψεις, οι θεσμοί, οι φορείς, οι συλλογικότητες, μπερδεμένες έννοιες κόντρα στην κοινή λογική.
Κι όμως αυτοί επιχειρούν, παρατηρούν, ελέγχουν κάθε τι σε αυτή την πτήση πυροπροστασίας...
Η προσγείωση στο «Νίκος Καζαντζάκης» σε ανακουφίζει.
Τρεις ώρες στον αέρα με έλεγχο, παρατηρητικότητα, εθελοντισμό, συνεργασία, αλλά και με περίσσια σκέψη για ότι πράξαμε, πράττουμε, προκαλούμε, προσπερνάμε…
«Όταν πετάς εκεί ψηλά, βλέπεις τον κόσμο με άλλη ματιά»…
