Την περασμένη Παρασκευή, 15 Ιουλίου 2022, στο κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Κωστή Μουδάτσου, «Η Υφάντρα που υφαίνει και ξεφαίνει». Για το βιβλίο μίλησε η συγγραφέας Έφη Μαχιμάρη κάνοντας λόγο για, «μια ποίηση που ερεθίζει την ψυχή» συμπληρώνοντας ότι «η υφάντρα υφαίνοντας και ξεφαίνοντας βάζει τάξη στην ζωή μας».
Αναλυτικά η παρουσίαση του βιβλίου από την Έφη Μαχιμάρη:
Φίλες και φίλοι, καλώς βρεθήκαμε σε τούτη τη γιορτή ποίησης. Πρόκειται για το καινούργιο πόνημα του Κωστή Μουδάτσου, Η Υφάντρα που υφαίνει και ξεφαίνει, από τις εκδόσεις Ταξιδευτής.
Όταν μου ζήτησε ο Κωστής να μιλήσω για το βιβλίο του δίστασα γιατί δεν ξέρω πόσο αντικειμενική μπορώ να είμαι. Για αυτό ανέτρεξα στη μνήμη που πολλές φορές ανοίγει διεξόδους στα μικρά αδιέξοδα.
Ανέτρεξα λίγα χρόνια πριν …σαν σήμερα μου φαίνεται…σε μια κουβέντα φιλική που είχα με τον Κωστή και από την οποία κράτησα μερικά σημαντικά λόγια και σκέψεις του. Κατάλαβα πως είχα να κάνω με έναν άνθρωπο που αγωνίζεται να μείνει άνθρωπος.
Είναι μεγάλη υπόθεση να είσαι καθαρός και ντόμπρος, μου έλεγε, να βγαίνεις στην στράτα και να κοιτάς τον κόσμο στα μάτια. Λεβεντιά, ήθος, αξιοπρέπεια, είπα μέσα μου.
Ακόμα και μέσα από τα χαράκια, απ’ τα σπλάχνα των βράχων βγαίνει φως, μου έλεγε, και αυτό το φως μας σηματοδοτεί. Είναι ένα φως που κρύβει τον έρωτα, την επανάσταση, την ελευθερία. Τα τρία μεγάλα έψιλον που κλείνει η Κρήτη στην αγκαλιά της. Αγαπάει τον τόπο του και την ιστορία σκέφτηκα
Είχα να κάνω λοιπόν με ένα πολίτη του κόσμου, σεμνό, δημιουργικό που επαναστατεί στα τετριμμένα και μέσα σε αυτή την κρίση αξιών καταφέρνει και βρίσκει όραμα για την ζωή, παλεύοντας από το δικό του μετερίζι, που δεν είναι άλλο από τον τόπο του. Τον τόπο με την βαριά ιστορία που άφησε το αποτύπωμά του και δημιούργησε ρίζες βαθιές και στέρεες μέσα του. Ρίζες που καθόρισαν την διψασμένη του ψυχή και το ανήσυχο πνεύμα. Γι αυτόν οι ορίζοντες δεν έχουν όρια ,δεν έχουν άκρη.
Μελετώντας τα γραπτά του με εντυπωσίασε ο τρόπος που αναδεικνύει το γεμάτο πάθος, τη βουνίσια ορμή, την θάλασσα και την αρμύρα του Κρητικού πολιτισμού. Τη ζωή και τα παιχνίδια της και προπαντός την φύση, όχι μόνο αυτή που βιώνει μέσα του, αλλά αυτή που ανασαίνει γύρω του, αλλά και την φύση των ανθρώπων
Ο Κωστής παίζει κυριολεκτικά με το φως πλέκοντας έτσι ένα τρόπο σκέψης που αναδεικνύει την ομορφιά στα σημαντικά και πολύτιμα πράγματα της ψυχής και της ζωής.
Η ποίηση του ερεθίζει την ψυχή και έχει την δύναμη να μετατρέπει αυτά τα μικρά και σημαντικά σε φωτιά για τα ανοιχτά μυαλά και τις ανοικτές καρδιές.
Μας δείχνει τον τρόπο να νοιώσουμε την αίσθηση της πληρότητας, προσφέρει τη λύτρωση και το κυριότερο αφυπνίζει συνειδήσεις.
Αναδεικνύει τις ανθρώπινες αξίες καθώς χάνονται σε μια σκληρή καθημερινότητα στη σύγχρονη βάρβαρη εποχή που ζούμε. Έρωτας και εγωισμός, προσφυγιά (νοιάξιμο και φιλοξενία ), επανάσταση ,όνειρα που χάνονται. Ο άνθρωπος για τον ποιητή δεν είναι μόνο μια απλή βιολογική ύπαρξη αλλά μια πνευματική και ηθική οντότητα.
Η Υφάντρα ήρθε σε μια γκρίζα εποχή που χάνουμε τα τελευταία οχυρά της ύπαρξης μας, τις συντεταγμένες της ψυχής μας. Επίκαιρο αφού αυτά με τα οποία καταπιάνεται είναι θέματα που απασχολούν τον κόσμο διαχρονικά .Με τρόπο επιτηδευμένο λαξεύει σαν χάδι τα ρείθρα της ψυχής και μας οδηγεί να βρούμε σαν ζωντανός οργανισμός τις δικές μας αξίες ,τα στηρίγματα μας ,ανοίγοντας μια διαπραγμάτευση με τον εαυτό μας αφού μας περνάει πρώτα από την μαγική δύναμη του έρωτα
..Σαν τα άγρια πουλάκια ο τίτλος της πρώτης ενότητας
Μυρίζουν τ΄άνθη την αυγή
Κι ο ήλιος ανατέλλει
Δροσιές και κελαηδίσματα
Στ’ όργιο περιβολάκι
Να ταν να παίζαμε και μείς
Σαν τα άγρια πουλάκια.
Ποιος μπορεί να περάσει στο χρονοχώρο ενός ποιητή; στο σύνολο των γεγονότων και των κοσμικών γραμμών του Κωστή Μουδάτσου; Πιστέψτε με κανείς. Μόνο από τις σελίδες του βιβλίου του μπορούμε να τον προσεγγίσουμε
Στην κόψη μπρος του μαχαιριού
Κοιτώ το φως του φεγγαριού
Είμαι του λόγου ποιητής
Τσ’ υπομονής ο γητευτής
Κι αν με προσμένει θάνατος
Δεν είμαι δα κι αθάνατος
Μ αρέσει να ‘μαι στις φωτιές
Στης ποίησης τις λειτουργιές
Η γραφή του σταθερή και προσανατολισμένη, νους στοχαστικός ,ελεύθερο πνεύμα, θεματοφύλακας των ανθρώπινων, των ιδανικών που δίνουν νόημα και περιεχόμενο στην ζωή και μας κατευθύνουν σε μια ανώτερη Ιθάκη.
Και έρχεται στην Τρίτη ενότητα η υφάντρα που θέλει να βγει απ’ τα σκοτάδια. Αναζητά το φως, ακούει το κάλεσμα της μάννας φύσης, αναζητά την ζωογόνο πνοή του έρωτα και ρίχνει φως στα μυστικά σημάδια του μπερδεμένου κόσμου.
….Πέρασα κάμπους και βουνά, θάλασσες και φουρτούνες
Την ξηρασία των καιρών, πάλεψα με το φόβο
Από πολέμους έρχομαι κι επιστροφή γυρεύω
Αλλού με είχαν βασιλιά , με λέγαν Οδυσσέα
Κι μια υφάντρα με καλεί που υφαίνει και ξεϋφαίνει..
Η ζωή είναι ένας πόλεμος και ο ποιητής, μας βάζει στα πεδία των μαχών. Εκεί που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο τον εαυτό μας, εκεί που προσπαθούμε να δαμάσουμε, να χαλιναγωγήσουμε κάθε αρχέγονο ένστικτό τόσο μέσα μας ,όσο και έξω απ’ τα όρια της εκπνοής μας.
Πυροδοτεί κοινωνικές ζυμώσεις, τολμά ως αρμόζει σε έναν ποιητή που πρέπει να σηκώνει το ανάστημα του πάνω από τις περιστάσεις σε μια εποχή βαθιάς κρίσης τον επαναπροσδιορισμό των εννοιών και τον ρόλο τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Το εμείς, το μαζί αποτελεί μια άρρηκτη συνειδητή και βιωματική έννοια.
Το τονίζει στη φωνή της σιωπής
Ας ξυπνήσουνε οι λέξεις
Να βράσει το αίμα στις φλέβες τους ‘
Να χαρίσουν στο κορμί ζωή
Χρώματα κι αρώματα στη ζωή
Στη γη Ζωή, στο χρόνο Ζωή
Ο κόσμος, ο άνθρωπος, οι αξίες, οι στόχοι, τα όνειρα αναζητούν τόπο για να απλωθούν και να επαναδομήσουν όλα όσα γκρέμισαν η μοναξιά, η απομόνωση, η εσωστρέφεια και το ψέμα.
Ο λόγος του ποιητή άμεσος, λυρικός τολμώ να πω, σκίζει ένα-ένα τα ψέματα αυτού του κόσμου καταφέρνοντας να εστιάσει στον πυρήνα της ύπαρξης μας εκεί που βρίσκεται η αλήθεια, η δική μας αλήθεια και αμφισβητεί, αναθεωρεί ,διαλέγεται.
Η υφάντρα υφαίνοντας και ξεφαίνοντας βάζει τάξη στην ζωή μας
Δίνει άλλη διάσταση στο χρόνο για να προλάβουμε να αναγνωρίσουμε και να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας ,να δημιουργήσουμε ,να ονειρευτούμε ,να νοιώσουμε πως η χαρά και η ευτυχία πηγάζουν από μέσα μας
Τι είναι ζωή; η απάντηση συγκλονίζει
Ένα πιάτο αχνιστό φαγητό από τα χέρια της μάννας
Ένα χαμόγελο στα χείλη
Το φιλί της αγαπημένης
Ο έρωτας στα μάτια των νέων
Το όνειρο της μάννας για το παιδί της
Ο ήλιος να λούζει τα μαλλιά της στην άκρη της θάλασσας….
Τα απλά τα πολύτιμα που πολλές φορές προσπερνάμε είναι η ζωή και η ομορφιά της. Όλα αυτά που μας χαρίζουν την πολύτιμη ελευθερία. Ελευθερία είναι η ικανότητα να ακούμε τη φωνή της συνείδησης μας που οδηγεί στην ολοκλήρωση, στην πραγμάτωση αυτού που εν δυνάμει είμαστε .Άνθρωποι.
Ήθελα λίγα χρήματα στα χέρια να κρατούσα
Όλους τους φίλους που θωρώ, μ’ όρεξη να κερνούσα
Καρδιά μου αλαφροΐσκιωτη, μοσκοκουζουλαμένη
Μέσα στου κόσμου τις καρδιές βαθιά ‘σαι ριζωμένη
Αυτό είναι ο Κωστής Μουδάτσος. Παίρνει τα μεράκια του κόσμου, αφουγκράζεται την κοινωνία σε βάθος, ψυχολογεί και φιλοσοφεί αυτό που ζούμε, το κάνει στίχο και βγάζει εικόνες και συναίσθημα.
Αυτή την μαγική δύναμη έχει η ποίηση του Κωστή, να σε βυθίζει στον πυρήνα της ζωής.
Μπορεί ένα βιβλίο ποίησης να μην μπορεί να αλλάξει τον κόσμο όμως μας βοηθάει να ζούμε και να πεθαίνουμε με αξιοπρέπεια. Η Τέχνη, ο πολιτισμός είναι το φως στο σκοτάδι.
