Αρκαλοχώρι: Συγκλονιστικές ιστορίες δίπλα στα χαλάσματα - Η καθημερινότητα των σεισμόπληκτων

Κρήτη
Αρκαλοχώρι: Συγκλονιστικές ιστορίες δίπλα στα χαλάσματα - Η καθημερινότητα των σεισμόπληκτων

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Με μία διαφορετική από αυτή που έχουμε όλοι μας ως - δεδομένη - καθημερινότητα, κυλάνε οι μέρες στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ, με τους σεισμόπληκτους να περιμένουν να δοθεί άμεσα λύση στις πρωτοφανείς καταστάσεις που αντιμετωπίζουν

Άνθρωποι που έχασαν τα σπίτια τους, στα συντρίμμια του καταστροφικού σεισμού των 6 Ρίχτερ της 27η Σεπτεμβρίου και με φόντο τους ισχυρούς μετασεισμούς που εξακολουθούν να σημειώνονται στην Κρήτη, φιλοξενούνται προσωρινά στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ Αρκαλοχωρίου, ανοίγουν την καρδιά τους στην κάμερα της ΚΡΗΤΗ TV.

Με μία διαφορετική, από αυτή που έχουμε όλοι μας ως δεδομένη, καθημερινότητα κυλάνε οι μέρες εκεί. Με τα σπίτια τους ωστόσο να είναι η μόνιμή τους έγνοια, υπομονετικά περιμένουν να δοθεί άμεσα λύση στις πρωτοφανείς καταστάσεις που αντιμετωπίζουν. 

«Τα πάντα μας λείπουν», «να ξανά πάμε στα σπίτια μας, να ξανά ζήσουν τα χωριά μας», «τουλάχιστον έχουμε μια προσωρινή στέγη πάνω από το κεφάλι μας και δεν μένουμε στις σκηνές», είναι μερικές από τις φράσεις που διάλεξαν να μοιραστούν σεισμόπληκτοι, οι οποίοι μένουν στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ Αρκαλοχωρίου.

Είδαν τη ζωή τους να αλλάζει και να βιώνουν τη προσφυγιά, δίπλα στα χαλάσματα των σπιτιών τους, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Η κυρία Ζαχαρένια βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι. Μπορεί τα προβλήματα υγείας της να είναι πολλά και να τη δυσκολεύουν στην καθημερινότητά της, όμως η ίδια, απτόητη, εξακολουθεί να βρίσκει ασχολίες για να περάσει ευχάριστα την ώρα της, ακόμα και τώρα που έχει αναγκαστεί να αφήσει το σπίτι της και καλείται να προσαρμοστεί σε πρωτόγνωρες καταστάσεις.  

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 7 παιδιά συνολικά έχει η κυρία Μιμόζα, η οποία συνεχίζει να τα μεγαλώνει και να τα φροντίζει και εδώ όπως συνήθιζε να κάνει και στο σπίτι της. Η μόνη διαφορά, όπως μας εξηγεί, είναι πως δεν μπορεί να τους μαγειρέψει το σπιτικό της φαγητό. 

Ο κύριος Μανώλης έχει και αυτός τα δικά του θέματα υγείας. Παρόλα αυτά, ακόμα και σε αντιξοότητες όπως αυτή, κρατάει την αισιοδοξία του και, με υπομονή, προσπαθεί να βλέπει τη θετική πλευρά.

Κι έτσι περνάνε οι μέρες και οι νύχτες στο κλειστό γυμναστήριο. Άνθρωποι που μπορεί να γνωρίζονταν και πριν τον σεισμό, όμως μετά από αυτόν ήρθαν πιο κοντά.

Αυτή η ρουτίνα όπως διαμορφώθηκε είναι προσωρινή, ενώ η βαθύτερη προσδοκία όλων είναι, να γυρίσουν στα σπίτια τους που τόσο τους λείπουν. Κι αν αυτό είναι αδύνατο, να εγκατασταθούν σε ένα καινούργιο σπίτι και να βρουν ξανά την καθημερινότητα που έχασαν εξαιτίας του εγκέλαδου. 

(Φωτογραφία Αρχείου IN TIME)

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News