Ορατό είναι το σενάριο να μπει “λουκέτο” στην Πατριαρχική Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης, όπως κάνει λόγο ο Χριστόφορος Αρβανίτης, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού και της Θρησκείας. Στο πλαίσιο μιας δήθεν εκσυγχρονιστικής πολιτικής, που για την ανώτατη εκπαίδευση περιλαμβάνει συγχωνεύσεις τμημάτων, ο κ. Αρβανίτης κάνει λόγο για ένα ξεκάθαρο εμπαιγμό, που θίγει ακαδημαϊκό προσωπικό και φοιτητές.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση της Ν.Δ. από την αρχή της συγκρότησής της προσπάθησε να μεταρρυθμίσει και ν’ αλλάξει πεδία δημόσιας πολιτικής. Ένα από αυτά είναι και ο χώρος της εκπαίδευσης και κυρίως της Ανώτατης Εκπαίδευσης, που είναι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Και σίγουρα ένα από τα τοπία που θ’ αλλάξουν σε εύλογο χρονικό διάστημα είναι το τοπίο της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Οι εκκλησιαστικές σχολές απειλούνται. Και εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς η Πατριαρχική Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης μπορεί να αποφεύγει άμεσα το “λουκέτο”, αλλά σε βάθος πενταετίας το σενάριο κλεισίματος είναι χειροπιαστό.
Αυτό υποστηρίζει ο κ. Αρβανίτης, λέγοντας: «Θα ξεκινήσω με την πρόταση-σχέδιο νόμου και ειδικότερα για τα άρθρα 61, 62 και 63 που αναφέρονται στην κατάργηση των ΑΕΑ Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων και της ΠΑΕΑ Κρήτης. Διαβάζω λοιπόν: Άρθρο 61, 2. α.: “Από το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023 παύει η λειτουργία των ΑΕΑ Θεσσαλονίκης και Βελλάς Ιωαννίνων”. Άρθρο 61, 2. β.: “Τα προγράμματα Ιερατικών Θεσσαλονίκης και Βελλάς συγχωνεύονται με τα αντίστοιχα των Αθηνών και της Κρήτης”. Δίνεται μάλιστα στους φοιτητές η δυνατότητα επιλογής για το πού θα υποβάλουν αίτηση ένταξή τους, στο άρθρο 63,1 (λες και οι φοιτητές είναι άψυχα αντικείμενα που μπορούν να μεταφερθούν με μια μεταφορική εταιρεία), και Άρθρο 61,2. γ.: “Τα προγράμματα Διαχείρισης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων της Θεσσαλονίκης και Εκκλησιαστικής Μουσικής και Ψαλτικής της Βελλάς συγχωνεύονται με τα αντίστοιχα των Αθηνών και της Κρήτης”, με την επιφύλαξη του άρθρου 63 (αναφέρεται σε ρυθμίσεις). Με βάση λοιπόν τα προαναφερθέντα, κλείνουν οριστικά και διά νόμου η ΑΕΑ Θεσσαλονίκης και η Βελλάς Ιωαννίνων και δίνεται η εντύπωση ότι παραμένουν η ΑΕΑ Αθηνών και η Πατριαρχική Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης. Φευ! Στο άρθρο 62,1 αναφέρεται: “Στην ΑΕΑ Αθηνών και στην ΠΑΕΑ Κρήτης ιδρύεται, οργανώνεται και λειτουργεί Πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών...”. “Οι παρ. 2 και 3 του άρθρου 5 του Ν. 3432/2006 καταργούνται από το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023”. Και εξηγώ. Οι παρ. 2 και 3 του άρθρου 5 αναφέρονται στη δομική ύπαρξη των Προγραμμάτων Συντήρησης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων και Βυζαντινής Μουσικής του ιδρυτικού νόμου. Με αυτή την απόφαση καταργούνται και τα δύο προγράμματα και επομένως η δήθεν συγχώνευση αποτελεί καθαρό εμπαιγμό».
Ο κ. Αρβανίτης κάνει σαφές το σχέδιο του κλεισίματος της σχολής, λέγοντας: «Από το 2008, παρακολουθούμε, λοιπόν, από τότε μια μεθόδευση ακύρωσης του επιτελούμενου έργου των ΑΕΑ, μέσω της μεθόδου της απαξίωσης, μια συντονισμένη μεθόδευση κατάργησης και μια ακύρωση της δημοκρατικής διαδικασίας. Για το τελευταίο, την αποκλειστική πολιτική ευθύνη την έχει το υπουργείο Παιδείας. Είναι απορίας άξιο, όμως, το πώς γίνεται όλα αυτά τα χρόνια όλοι-ες οι υπουργοί να βρίσκονται, υπό αυτό το καθεστώς αντιλήψεων περί κατάργησης (εκτός του κ. Φίλη, προς τιμήν του) και όλοι-ες να κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Αυτό αφήνει υπόνοιες ότι δεν είναι οι υπουργοί που θέλουν να κλείσουν τις Ακαδημίες, αλλά άλλα πρόσωπα τα οποία κατέχουν διαχρονικά επιτελικές θέσεις, είτε αλλάζουν οι υπουργοί είτε δεν αλλάζουν. Επιφυλάσσομαι για το ποιοι είναι και θα μιλήσω όταν έρθει η ώρα, αν και συνάδελφοί μου, όπως ο πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος από την ΑΕΑ Θεσσαλονίκης σε σχετικό άρθρο του τους κατονόμασε.
Η δεύτερη πράξη της μεθόδευσης για κατάργηση έχει να κάνει με αυτό που κοινώς αποκαλούμε δολιοφθορά. Όταν δε θέλει κάποιος να εκτεθεί άμεσα, παίρνοντας κάθετη απόφαση, τότε προετοιμάζει με τέτοιο τρόπο το έδαφος, ούτως ώστε σε κάποια δεδομένη στιγμή να του επιτραπεί να αποφασίσει αυτό το οποίο έχει μεθοδεύσει. Αποφασίστηκε, λοιπόν, η ραγδαία μείωση των εισακτέων στα Δεύτερα Προγράμματα (από 90 σε 10), στη δε ΑΕΑ Θεσσαλονίκης και εκεί Πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών από 100 σε 20! Η άθλια αυτή δολιοφθορά συνεχίστηκε και φέτος (14-5-2021), με τη νέα ανακοίνωση εισακτέων από το υπουργείο ενάντια στις προτάσεις των ΑΕΑ και του ΑΕΣ. Αυτή η ενέργεια μείωσε αισθητά τους εισακτέους (πρέπει να είναι μοναδική παγκόσμια πρωτοτυπία οι 10 εισακτέοι σε κάποιο τμήμα ΑΕΙ) με τις υπογραφές όλων των υπουργών, πλην επαναλαμβάνω του κ. Φίλη, για να μπορούν στη συνέχεια να επικαλεστούν τους μειωμένους εισακτέους και να αρπάξουν το “δικαίωμα” του να υποστηρίζουν σήμερα ότι δεν έχετε φοιτητές, οπότε σας καταργούμε».
Αξίζει να αναφερθεί μεταξύ άλλων πως:
- Με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία, δεν υπάρχει δυνατότητα ύπαρξης σχολής σε επίπεδο Ανώτατης Εκπαίδευσης με ένα μόνο τμήμα. Επομένως, όταν η ΑΕΑ Αθηνών και η ΠΑΕΑ Κρήτης θα μείνουν με ένα μόνο πρόγραμμα σπουδών, θα καταργηθούν.
- Με βάση, επίσης, το Σύνταγμα, καμία Σχολή Ανώτατης Εκπαίδευσης δεν μπορεί να υφίσταται από τη στιγμή που έχει καθεστώς έμφυλων διακρίσεων. Στα Προγράμματα Ιερατικών Σπουδών δεν επιτρέπεται η είσοδος σε γυναίκες. Επομένως και πάλι το μονοτμηματικό πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών δεν μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται ως πρόγραμμα Ανώτατης Εκπαίδευσης, λόγω διακρίσεων.
Και το 1 και το 2 οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη κατάργηση όλων των Ακαδημιών.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ
Υπάρχει όμως εναλλακτικό σχέδιο;
«Αν επικρατούσε η σύνεση και το όραμα, θα είχαμε σήμερα μια μετεξέλιξη των ΑΕΑ σε ένα Ενιαίο Πανεπιστημιακό Εκκλησιαστικό Ίδρυμα, που εκτός των ΑΕΑ θα συμπεριελάμβανε Σχολή Αρχιτεκτονικής Ναοδομίας και Βυζαντινής Τέχνης. Θα συμπεριλάμβανε τμήμα μεταπτυχιακών και διδακτορικών. Θα αποκαταστούσε τους διδάσκοντες με βάση την αρχή της αναλογικότητας και της ισότητας από Δ.Π. σε ΔΕΠ. Αυτά, όμως, για να γίνουν χρειάζονται ανθρώπους με όραμα, δυναμικές προσωπικότητες που θα μπουν μπροστά και θα δημιουργήσουν παρακαταθήκες. Θα πάρουν το υπάρχον και θα το μετεξελίξουν σε μια δυναμική που θα αφουγκράζεται τον σύγχρονο άνθρωπο. Καμιά πρόταση που μας εμπαίζει και μας απαξιώνει δεν μπορεί να συζητηθεί. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Λειτουργούμε υποδειγματικά σε αυτά που μας επιτρέπει ο ιδρυτικός νόμος. Μπορεί να μας ζηλεύουν γι’ αυτό. Ίσως γιατί ποτέ δεν περίμεναν ότι θα τα καταφέρουμε και ότι θα υπερβούμε τους όποιους στόχους. Περίμεναν ότι θα φθαρούμε και όταν είδαν ότι υπερβαίνουμε τα όποια εμπόδια, ενορχήστρωσαν μεθοδεύσεις δολιοφθοράς. Και σε τελική ανάλυση. Ας έρθουν να μας αξιολογήσουν. Εδώ και τώρα, θεσμικά και απροειδοποίητα, αν το επιθυμούν. Εμείς κάνουμε κάθε χρόνο αυτοαξιολόγηση και ξέρουμε τι γίνεται. Ας έρθουν λοιπόν και αυτοί. Τολμούν;
Εν συντομία λοιπόν: 1. Άμεση απόσυρση της πρότασης νόμου. Ex officio αποφάσεις δεν υπάρχουν σε μια δημοκρατικά συντεταγμένη Πολιτεία και σε μια κοινωνία με κουλτούρα διαλόγου και ελεύθερης κριτικής σκέψης. 2. Δημοκρατικός διάλογος και διαβούλευση με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων για αναβάθμιση και μετεξέλιξη, όπως εν συντομία σάς την περιέγραψα. Διάλογος φυσικά δεν μπορεί να γίνει ανάμεσα σε εμάς και αυτούς που μας επιβουλεύονται. Αυτονόητο», αναφέρει ο κ. Αρβανίτης.
