Αυτή η Κυριακή δεν ήταν ίδια σαν τις άλλες. Η χαρά έγινε θλίψη. Μια είδηση που κανείς δεν μπόρεσε να πιστέψει, αποδείχθηκε πέρα για πέρα αληθινή. Ο Γιώργος «έφυγε» για πάντα για τη γειτονιά των Αγγέλων.
Λίγοι συγγενείς λόγω κορωνοϊού και αγαπημένα πρόσωπα συγκεντρώθηκαν στην Ανώπολη Χερσονήσου για να πουν με βαθιά οδύνη το τελευταίο αντίο στον εικονολήπτη Γιώργο Λιακάκη, το «χαμογελαστό παιδί» όπως τον χαρακτήριζαν όλοι.
Ο πόνος αβάσταχτος για όλους: τους γονείς, τον αδερφό, την σύζυγο και την κορούλα του.
Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δεν θα αντικρίσει ξανά το χαμόγελό του, δεν θα γελάσει ξανά με τα αστεία του…
Δεν θα κουβεντιάσει ξανά μαζί του, δεν θα τον δει να παθιάζεται με την κάμερα που τόσο αγάπησε…
Τόσα ρεπορτάζ, τόσες αναμνήσεις, τόσες κοινές στιγμές με γέλια, ενθουσιασμό αλλά και αγωνίες.
Γιώργο, κανείς μας δεν ήταν εκεί.
Κανείς δεν μπόρεσε να σου πει αντίο λόγω του κορωνοϊού. Η σκέψη όμως, όλων όσων σε γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί σου, ήταν εκεί. Όπως απέραντη θλίψη ένιωσαν όλοι όσοι δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στο τελευταίο αυτό αντίο, ακόμα και στενοί συγγενείς.
Όμως να ξέρεις όσα ζήσαμε δεν θα σβηστούν ποτέ από την μνήμη μας. Για μας θα είσαι πάντα το καλό παιδί, ο άριστος συνεργάτης, ο φίλος που δεν ξεχνούσε ποτέ να βάζει την ανθρωπιά, το ήθος και την ευγένεια, πάνω από τη δουλειά. Και έτσι θα σε θυμόμαστε πάντα...
Καλό ταξίδι Γιώργο
