Τα λόγια είναι φτωχά να περιγράψουν τα συναισθήματα.
Βαρύ πένθος και ανείπωτος πόνος για μία μαθήτρια του Γενικού Λυκείου Γουβών που έσβησε μετά από μάχη με σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, σκορπίζοντας θλίψη μια για πάντα στην οικογένεια, τους φίλους, τους συμμαθητές της, τους καθηγητές της. αλλά και όλους όσους την γνώριζαν.
Η Μαρία Τζιμπιμπάκη, διαγνώστηκε με αιματολογικό πρόβλημα στις αρχές Μαρτίου και νοσηλεύτηκε αρχικά στο ΠΑΓΝΗ και στη συνέχεια στην Αθήνα. Όμως τελικά υπέκυψε και έφυγε από την ζωή την Παρασκευή.
Η κηδεία της θα γίνει σήμερα, Σάββατο 31.10 στην Αγία Τριάδα της ενορίας Κάτω Βάθειας στις 14.00.
Ραγίζει καρδιές η ανακοίνωση των καθηγητών του σχολείου της, με έναν συγκλονιστικό αποχαιρετισμό στην αγαπημένη τους μαθήτρια.
«Είναι στιγμές που η σιωπή έχει μια εκκωφαντική αυτάρκεια· που το γεγονός φτωχαίνει τις λέξεις· που ο παρηγορητικός λόγος ακούγεται ως παραφωνία Πώς να αποχαιρετήσεις για πάντα τη μαθήτρια σου; Πώς να δεχτείς ότι δεν θα ξαναδείς το χαμόγελο της μέσα στην τάξη; Μαρία, σε αποχαιρετούμε, σήμερα, με τη σκέψη πως θα συνεχίσεις με την κιθάρα σου να σκορπάς μελωδίες εκεί ψηλά! Χαμηλώνουμε το βλέμμα και σκύβουμε το κεφάλι, καθώς οδεύεις το ανεπίστρεπτο ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση του Συλλόγου των Καθηγητών.
Αναλυτικά το κείμενο:
«Συνηθίσαμε να αποχαιρετούμε κάθε χρόνο τους μαθητές μας. Παιδιά δικά μας που, και με τη βοήθεια τη δική μας, ανοίγουν τα φτερά τους και πετούν μακριά... Όμως τούτος εδώ ο αποχωρισμός είναι διαφορετικός. Πώς να αποχαιρετήσεις για πάντα τη μαθήτρια σου; Πώς να δεχτείς ότι δεν θα ξαναδείς το χαμόγελο της μέσα στην τάξη;
Είναι στιγμές που η σιωπή έχει μια εκκωφαντική αυτάρκεια· που το γεγονός φτωχαίνει τις λέξεις· που ο παρηγορητικός λόγος ακούγεται ως παραφωνία.Όμως ένα χρέος επιβάλλει να αρθρωθεί. Χρέος απέναντι σε εκείνους που βιώνουν τον αδιανόητο πόνο. Χρέος σε ένα κορίτσι που δεν πρόλαβε τη δική του άνοιξη.
Η Μαρία ήρθε στο σχολείο μας την προηγούμενη χρονιά. Αν και το χρονικό διάστημα που ζήσαμε μαζί ήταν μικρό, κατάφερε να μας κερδίσει με τον αυθορμητισμό και τη γλυκύτητα της. Με το ζεστό χαμόγελο και το ονειροπόλο βλέμμα της.
Ήταν ένα γενναίο κορίτσι που πάλεψε τόσους μήνες δίνοντας μια άνιση μάχη...και πια δεν είναι κοντά μας. Εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά της, νιώθοντας πως χρειάζεται μεγάλη δύναμη για να αντέξεις την απώλεια ενός νέου παιδιού.
Σιωπηλοί, εμβρόντητοι, απροετοίμαστοι εντέλει αποχαιρετούμε ένα πλάσμα που όλοι θυμόμαστε δυνατό, γερό, γελαστό. Αποχαιρετούμε ένα κορίτσι που έδωσε την πιο δύσκολη, την πιο άνιση μάχη
Μαρία, σε αποχαιρετούμε, σήμερα, με τη σκέψη πως θα συνεχίσεις με την κιθάρα σου να σκορπάς μελωδίες εκεί ψηλά! Χαμηλώνουμε το βλέμμα και σκύβουμε το κεφάλι, καθώς οδεύεις το ανεπίστρεπτο ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Οι καθηγητές σου από το ΓΕΛ ΓΟΥΒΩΝ».
