Το Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου συζητά την εκταφή της Ηρακλειώτισσας συγγραφέως από τάφο τριετούς χρήσης που βρίσκεται εδώ και 22 χρόνια και τη μεταφορά των οστών σε οικογενειακό τάφο ιδιοκτησίας του Δήμου Ηρακλείου.
Βεβαίως η μεταφορά σε οικογενειακό τάφο είναι κάτι τιμητικό, ωστόσο η υπόθεση αποκτά και μια πιο τραγική χροιά, αφού, όπως αναφέρει η προϊσταμένη των Δημοτικών Κοιμητηρίων Άννα Τσικαλάκη, αναζήτησαν κάποιον συγγενή της Λιλής Ζωγράφου για να παραστεί στην εκταφή και τη μεταφορά και δεν εντόπισαν! Είναι γνωστό ότι, 5 χρόνια μετά τον θάνατό της, η κόρη της και ποιήτρια Ρένα Χατζηδάκη πνίγηκε στη Τζια (Αύγουστος 2003). Η Λιλή Ζωγράφου είχε διαλέξει στη ζωή, αν και παντρεύτηκε τρεις φορές, να ζει μια μοναχική ζωή! Και η μοίρα την θέλει να είναι μόνη... και μετά τον θάνατό της!
Απονομή τιμής
Η εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο για την εκταφή της Λιλής Ζωγράφου τιτλοφορείται “Απονομή τιμής στη Λιλή Ζωγράφου” και είναι η ακόλουθη: «Η Λιλή Ζωγράφου, διακεκριμένη συγγραφέας, γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 17 Ιουνίου 1922, απεβίωσε το 1998 στο Ηράκλειο Κρήτης και ενταφιάστηκε σε ταφοπέδιο τριετούς χρήσης του κοιμητηρίου Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στα ταφοπέδια τριετούς χρήσης του κοιμητηρίου Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης έχουν διενεργηθεί σχεδόν όλες οι εκταφές προκειμένου να προγραμματιστεί η περαιτέρω διαχείριση του χώρου.
Η Λιλή Ζωγράφου παραμένει στο ταφοπέδιο τριετούς χρήσης, αλλά επιβάλλεται να διενεργηθεί η εκταφή της. Η Υπηρεσία προσπάθησε να επικοινωνήσει με οικείους της προκειμένου να διενεργηθεί η εκταφή. Από το Δημοτολόγιο Ηρακλείου προέκυψε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία επικοινωνίας με τον τελευταίο της σύζυγο και η κόρη της, Ειρήνη Χατζηδάκη, έχει αποβιώσει από το έτος 2003.
Σε αναγνώριση του έργου της και προκειμένου η γενέτειρα πόλη της να τιμήσει τη Λιλή Ζωγράφου, προτείνεται να διενεργηθεί εκταφή από το ταφοπέδιο τριετούς χρήσης, στο οποίο βρίσκεται, και να μεταφερθεί η σορός της στο οικογενειακό ταφοπέδιο Β1-126 ιδιοκτησίας Δήμου Ηρακλείου, στο οποίο έχει αναγερθεί από το παρελθόν ταφικό μνημείο. Το οικογενειακό ταφοπέδιο Β1-126 προτείνεται να χρησιμοποιείται στο εξής ως μνημείο προς τιμήν της Λιλής Ζωγράφου, να συντηρείται από τον Δήμο Ηρακλείου και να απαλλαγεί από την καταβολή των ετήσιων τελών καθαριότητας και φύλαξης».
Λίγα λόγια...
H Λιλή Ζωγράφου έφυγε από τη ζωή στις 2 Οκτωβρίου 1998, ύστερα από μια βδομάδα νοσηλείας σε νοσοκομείο στο Ηράκλειο έπειτα από βαρύτατο εγκεφαλικό επεισόδιο. Η Λιλή Ζωγράφου βρισκόταν στο Ηράκλειο για διακοπές, όταν υπέστη βαρύτατο εγκεφαλικό επεισόδιο. Το τέλος γράφτηκε για εκείνην μέσα στην εντατική μονάδα, όταν η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε εξαιτίας κακοήθους εγκεφαλικού οιδήματος.
Καθιερώθηκε όταν το 1959 επέκρινε τον Νίκο Καζαντζάκη με το δοκίμιο “Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός”, ενώ είχε εμφανιστεί στα ελληνικά γράμματα 10 χρόνια νωρίτερα με το πεζογράφημα “Αγάπη”. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε γνωστά περιοδικά και εφημερίδες. Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και τις ανατολικές χώρες. Έζησε αρκετά χρόνια στη Γαλλία και την Ιταλία, αλλά λάτρευε την Πράγα, την πόλη που μεγάλωσε ο Κάφκα. Το 1962 ήταν η πρώτη, όπως με περηφάνια έλεγε, που έδωσε διάλεξη για τον Κάφκα στην Αθήνα. Έχουν εκδοθεί 24 βιβλία της, μυθιστορήματα, νουβέλες, δοκίμια και θέατρο, με αλλεπάλληλες εκδόσεις. Το τελευταίο της μυθιστόρημα “Η αγάπη άργησε μια μέρα” διασκευάστηκε και προβλήθηκε από την ΕΡΤ1.
Ορισμένα από τα έργα της είναι: “Βιογραφία - Άπαντα Μ. Πολυδούρη” (1961), “Τι απόγινε εκείνος που ’ρθε να βάλει φωτιά” (Θέατρο, 1972), “Αντιγνώση: Τα δεκανίκια του Καπιταλισμού” (1974), “17 Νοέμβρη 1973: Η νύχτα της μεγάλης σφαγής” (1974), “Καρυωτάκης-Πολυδούρη: Η αρχή της αμφισβήτησης” (1977), “Επάγγελμα: πόρνη”, “Η γυναίκα που χάθηκε καβάλα στ' άλογο”, “Η γυναίκα σου η αλήτισσα”, “Νύχτωσε αγάπη μου, είναι χθες”, “Παλαιοπώλης αναμνήσεων”, “Πού έδυ μου το κάλλος”, “Κάφκα, ο σύγχρονός μας” (1994) κ.ά.
