Ο Χρήστος Σανδαλάκης από το 2017 δέθηκε με το ποδήλατο και αυτό το δέσιμο φάνηκε ότι ήταν καρμικό. Τρία χρόνια μετά, στο στίβο της ποδηλασίας πίστας, μετράει δεκάδες μετάλια και διακρίσεις σε παγκόσμια κύπελα και πρωταθλήματα.
Παρά τα προβλήματα όρασης που αντιμετωπίζει από μικρός, η δίψα του να προσπαθήσει να κερδίσει με το σπαθί του τα πιο ψηλά βάθρα, αποδείχθηκε μια διαδικασία που χρειαζόταν δύναμη ψυχής και σώματος, αντοχής και βαθιάς επιθυμίας. Ένας συνδυασμός που ποτέ δεν ήταν άγνωστος, απ’ ότι αποδείχθηκε, για το Χρήστο, που μας άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του και μοιράστηκε μαζί μας, τις επιτυχίες μέχρι σήμερα αλλά και τους στόχους του αύριο.
Οι πιο πρόσφατες διακρίσεις του ήταν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στον Καναδά που έλαβε στο ομαδικό την Τρίτη θέση και το παγκόσμιο κύπελο στην Ελβετία που έκοψε πρώτος το νήμα στα 200 και 1000 μέτρα, επιτυγχάνοντας με την επίδοσή του, τη θεμελίωση της συμμετοχής του στου Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο.
Με τον οδηγό του Σωτήρη Μπρέτα από την Αθήνα, ο Χρήστος συνεργάζεται τα τελευταία δύο χρόνια και μαζί έχουν καταφέρει να υλοποιήσουν ένα όνειρο, ακόμη και όταν οι συνθήκες δεν βοηθούν.
Οι κοινές τους προπονήσεις είναι ελάχιστες, καθώς ο ένας ζει στο Ηράκλειο και ο άλλος στην Αθήνα ενώ ακόμη και στην καθημερινή προσπάθειά του ο Χρήστος να διατηρείται σε φόρμα και να εκτελεί το πρόγραμμα που πρέπει για να κάνει υπερήφανους τους Έλληνες στους παγκόσμιους αγώνες, ο μόνος τρόπος που έχει είναι να προπονείται στην παραλιακή λεωφόρο της Αλικαρνασού με τα κύματα το χειμώνα σχεδόν να τον σκεπάζουν, ή στην εθνική οδό-με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Παρά το γεγονός ότι η πόλη δεν διαθέτει ένα σύγχρονο ποδηλατοδρόμιο, ο Χρήστος επιμένει και μάλιστα με συγκριτικά όχι πλεονεκτήματα αλλά μειονεκτήματα….. καθώς μέχρι σήμερα ακόμη και το ποδήλατο το οποίο χρησιμοποιεί είναι τέτοιο που περιορίζει την δυναμική του σε σχέση με τα ποδήλατα των συναθλητών του από τις υπόλοιπες χώρες.
Έτοιμος να ριχτεί στη μάχη των Παραολυμπιακών αγώνων, ο Χρήστος λέει ότι δεν στέκεται στα μικρά αλλά στα μεγάλα. Δίνει τη μάχη του και η χαρά της νίκης τον τροφοδοτεί με δύναμη. Μια δύναμη που γίνεται δύναμη και ελπίδα για όσους αψήφησαν τις συνθήκες και πέρασαν απευθείας στον αγώνα… Και μέσα από αυτό κατάφεραν όχι μόνο να κερδίσουν την δική τους αυτοεκτίμηση αλλά και ένα δυνατό χειροκρότημα.
