«Άκου λοιπόν τη γραφτή φωνή μου
(αν και κατέχω πως, μπορεί και να μην σ’ αρέσει)!
Του Γιώργη Ραπτάκη
Δέκα οχτώ χρόνια!!! Δεν είναι και λίγα...
Κι από τα 18 τουτανά χρόνια, τα δεκατρία μοναχός μου!!! Αναρωτιέσαι; Μα στη δουλειά του εργάτη ΥΕ 16 απορριμματοφόρου αναφέρομαι...
Να σου εξηγήσω...
Σ’ ένα συνεργείο περισυλλογής απορριμμάτων, δουλεύουν 3 άτομα...
Ο οδηγός και δύο εργάτες πίσω στσοι κάδους...
Όμως... για λόγους που δε θα ’θελα να αναφέρω στη παρούσα στιγμή... κι ενώ κανονικά ξεκινήσαμε (3άδα δηλαδή) ξαφνικά, βρέθηκα μοναχός μου πίσω, να φορτώνω κάδους με σκουπίδια...
Νιώθω απόλυτα περήφανος για το Λειτούργημα που κάνω!!! Γιατί Λειτούργημα είναι να παλεύεις τίμια και ντρέτα, να θρέψεις 4 κοπέλια...
Συνεπέστατος!!! Ποτέ δεν άφησα τον συνπολίτη μου, να παραπονεθεί ή να «βρωμέσει»....
Είμαι τση άποψης ότι: «τα σκουπίδια, δεν έχουνε αργία και δεν θένε σεβασμό... Πέταμα θένε»...
Έτσι με το Φιλότιμο μου, πολλές φορές, και την άδεια μου διέκοψα, εν μέσω εορτών, για το χατίρι τση δουλειάς και των... Σκουπιδιών.... Και ύπνο στερούμαι (μιας και το γεωγραφικό ανάγλυφο του τόπου μου είναι τέτοιο, με τα πανέμορφα χωριά του, γεμάτα στενά δρομάκια, που αν περπατήσει μέρα, αποκλείεται να τα διαβείς με το απορριμματοφόρο λόγω κίνησης). Και το σπίτι μου μοναχό τ’ αφήνω 02:00 η ώρα τη νύχτα....
Και τα μέλη τση οικογένειάς μου απομάκρυνα πολλές φορές από κοντά μου, όταν μια πάρτη «νοικοκύρηδες» προτιμούσανε να ποτίσουνε τσ’ ελιές τως, με το νερό τση ύδρευσης κι εγώ, να μη μπορώ ούτε τα χέρια μου να πλύνω από τσοι βρωμιές τως...
Και για δυο (και παραπάνω) χρόνια, φόρτωνα τα σκουπίδια στο δικό μου αυτοκίνητο, από γειτονιά χωριού του τόπου μου, που τα παρκαρίσματα των κατοίκων, δεν αφήνανε το απορριμματοφόρο να περάσει....
Και την αχαριστία τως γνώρισα όταν μια φορά (λόγω άδειας) δεν πήγα να τα πάρω, με αποτέλεσμα να με ρουφιανέψουνε στην υπηρεσία μου και να κληθώ για απολογία...
Μα επειδή.... «Τον Αχάριστο τον έδιωξε και ο διάβολος από τη πίσσα» (ο παππούς Καζαντζάκης το ’πε, όχι εγώ) ορκίστηκα το αμάξι μου, στα σκουπίδια του καθενός, να μην το ξαναβάλω..., που να συρθούνε οι σκουλίκοι από τσι κάδους και να πιάσουνε τα πιάτα τως....
Και ποτέ!!!! δεν επιβάρυνα την υπηρεσία μου ούτε στα καύσιμα!!!! Κι ας ερχόταν στιγμές, που το πετρέλαιο στ’ αμάξι μου το ’βαζα βερεσέ, για να τσι ξεμαγαρίσω.....
Και οι απαιτήσεις;;;; «Το ξέρεις κύριε (μου πε η «νοικοκυρά», φορώντας την ποδιά τση κουζίνας και με τα χέρια στη μέση, γεμάτη ύφος «υψηλής κυρίας») ότι είσαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΈΝΟΣ!!! να μου παίρνεις τα σκουπίδια από τη πόρτα μου»;
Αλήθεια;;; Πού το βρήκες γραμμένο κυρία μου; Ποιος νόμος με υποχρεώνει; Μπας και πρέπει να σ’ αδειάσω και το καλαθάκι τση τουαλέτας σου, σύμφωνα με το νόμο αυτό που λες και δε τονε γνωρίζω;
Κι επειδή κατέχω ίντα έχω υπογράψει (γιατί πρέπει να προσέχεις που βάνεις την «παντέρμη» σου και την υπογραφή σου... Η Αγιασμένη η Μάνα μου, μου το παράγγειλε). Πουθενά!!! δεν έχω υπογράψει, ΟΔΟΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ!!!!!
Εργάτης ΥΕ16 απορριμματοφόρου είμαι... Κάδους φορτώνω.... Και είμαι ΈΝΑΣ!!! Και είσαστε 5.500!!! Και οι κάδοι είναι πληρωμένοι απ’ όλους μας... Κι από μένα κι από σένα....
Πάνω από 10 χιλιάδες ευρώ δίνει ο Δήμος το χρόνο, από τσι φόρους μας, για να αντικαταστήσει τσι κάδους, που ΕΣΥ!!! γεμίζεις πέτρες, κλαδιά, χόρτα, ξύλα, μπάζα από το κήπο σου, την οικοδομή σου, για να με Σταυρώνεις εμένα, να τονε φορτώσω....
Τσι κάδους, που ΕΣΥ θεωρείς ιδιοκτησία σου, γεμίζοντάς τση χύμα στάχτη από το τζάκι σου, χωρίς να υπολογίσεις ούτε αν καούν, ούτε αν στη προσπάθειά μου να τσοι φορτώσω, εγώ, θα πλαντάξω, θα στραβωθώ, θα χάσω την υγειά μου.....
Και αφαιρείς το δικαίωμα του γείτονα να βάλει τα δικά του σκουπίδια, γιατί βρωμούνε... Αλλά είπαμε... Εσύ είσαι νοικοκύρης......
Το «τσαρδί» σου να ναι καθαρό κι ο άλλος ας πάει να «κουρεύεται» (γλυκά κι ευγενικά το λέω).
Λοιπόν μάθε: Οι κάδοι τοποθετούνται σε σημεία, που το απορριμματοφόρο πρέπει να έχει πρόσβαση σ αυτούς...
Απαγορεύεται η μετακίνηση τως......
Κι εσύ... Κι εγώ.... Έχομε Υποχρέωση!!!! Να δέσουμε σε σακούλες τα σκουπίδια μας, να τα βάλουμε μέσα στο κάδο και να κλείσουμε το καπάκι!!!!!
Όχι άμα βρούμε το καπάκι κλειστό, να τα αφήνουμε χάμαι χύμα κι ο κάδος να είναι αδειανός!!!!!
Ε κατάλαβες μπάρμπα που μου λες μανισμένα: «Άμα δεν είσαι άξιος να φύγεις»!!!
Εγώ να φύγω… Κι έλα εσύ που ’σαι πιο άξιος.....
Α!!!! Είχαμε και την Ανακύκλωση!!!!
Που κρίθηκε ασύμφορη.... Εμ βέβαια...
Πώς να μην κριθεί ασύμφορη, όταν στο μπλε κάδο, μαζί με το γυαλί, το χαρτί, το πλαστικό.... θες να ανακυκλώσεις και τα πατατόφλουδα.... και την ψόφια όρνιθα.... και τη προβιά τ’ αρνιού που ’σφαξες τη Λαμπρή; Και να οι κούτες, άσπαστες, να βαστούνε το τόπο που τσοι πήρε ο αέρας.....
(ο αέρας φταίει!)
Κι ύστερα λες: «Γιάντα δεν φέρνετε το μεγάλο απορριμματοφόρο, που μας ήκαμε δώρο η κ. Γιάννα Αγγελεπούλου-Δασκαλάκη»;
Να σου πω: Επειδή δε το βάζει να περάσει το στενό σου.... Και δε μπορεί να κάμει το γούστο σου.... Και όχι επειδή δε σέβομαι τη δωρεά τση...
Και λες με ειρωνεία: «Έχει τα (τα λεφτά) και τα κάνει»... Κι άλλοι έχουνε μα δε τα κάνουνε...
Αυτή η Κυρία, με τουτονά τον τρόπο, έδειξε πως τον τόπο που τη γέννησε, τον αγαπά...
Εσύ, που ζεις σ’ αυτό το τόπο, τον αγαπάς;
Κι αν ναι.... Γιάντα δε τονε σέβεσαι;
Εμένα, που ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ να σε ξεμαγαρίσω, γιάντα με παραπετάς;
18 χρόνια!!! Ανάποδα μετρώ, μπας και περάσουνε και τα υπόλοιπα 10 να φύγω.... (ανέ προλάβω)!
Να ξεμαγαρίσω από τη «νοικοκυροσύνη» σου.....
Μα να σου πω και το άλλο; Δουλεύω με τιμή και δόξα... Ούτε κλέφτης είμαι, ούτε διακονιάρης...
Και τουτονά με κρατεί ψηλά!!!!!
Υ. Γ. Κατέχω πως τουτηνέ η γραφτή κουβέντα δε σ’ αρέσει.... Μα δε με νοιάζει.....
Το ’βγαλα από μέσα μου κι όπως θες με γράψε..»
Ο Γιώργης Ραπτάκης είναι κάτοικος Βιάννου και αρθρογραφεί στα viannitika
Φωτογραφία αρχείου
