Στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus+ ΚΑ1 που συμμετέχει το 6ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου κατά τη χρονική περίοδο 2019-2021 με τίτλο: «Ανοιχτό σχολείο, ανοιχτό μυαλό: Δημιουργούμε ένα σχολείο με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ανοιχτό σε καινοτόμες ιδέες» και περιλαμβάνει οκτώ κινητικότητες σε τέσσερα επιμορφωτικά σεμινάρια, πραγματοποιήθηκε η πρώτη κινητικότητα στο στο Cascais της Πορτογαλίας μεταξύ 14 και 19 Οκτωβρίου 2019. Το σεμινάριο είχε τίτλο "Taking groups out of door" και διοργανώθηκε από τον επιμορφωτικό φορέα «Οutdoored.eu».
«Συμμετείχαν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας, Kαλπαδάκη Άννα και Δαμιανάκη Μαρία. Στο σεμινάριο συμμετείχαν επίσης εκπαιδευτικοί από τη Γαλλία, Βέλγιο, Λετονία, Σλοβακία και Φινλανδία. Το εξαήμερο σεμινάριο βασίστηκε στη βιωματική μάθηση μέσω ποικίλων συνεργατικών και διαδραστικών δραστηριοτήτων.
Στόχος του σεμιναρίου ήταν η γνωριμία των εκπαιδευόμενων με την Φιλοσοφία και τη θεωρία της «Υπαίθριας Εκπαίδευσης» (Outdoor learning), η ανάπτυξη των ηγετικών τους δεξιοτήτων, η απόκτηση βιωματικών εμπειριών μάθησης, η ανάπτυξη των ικανοτήτων τους να ηγούνται ομάδων σε υπαίθριες δραστηριότητες μαζί με συναδέλφους τους από την Ευρώπη. Το σεμινάριο εμπλουτίστηκε με επισκέψεις και ξεναγήσεις σε αξιοθέατα της περιοχής όπως το πολύχρωμο ανάκτορο Πένα μέσα στο δάσος (Parque da Pena), το Ακρωτήρι του Βράχου (Cabo da Roca) που είναι το δυτικότερο σημείο της Ευρωπαϊκής ηπείρου, η πόλη Σίντρα και άλλα αξιοθέατα.
Η Υπαίθρια Εκπαίδευση ορίζεται ως ένας συνδυασμός δραστηριοτήτων στην ύπαιθρο, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και προσωπικής και κοινωνικής εξέλιξης. Επιτρέπει στους μαθητές να πάρουν στα χέρια τους τη διαδικασία της μάθησης επιτόπου, σε ένα δάσος, σε ένα πάρκο, σε μια παραλία κ.τ.λ. Η Υπαίθρια Εκπαίδευση μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως παιδαγωγικό εργαλείο για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων μάθησης. Ειδικότερα, παιδιά με ειδικές ανάγκες μπορούν να εκμεταλλευτούν τη μέθοδο αυτή, καθώς τα σχολικά βιβλία αντικαθίστανται από άλλες μορφές μάθησης.
Ο εκπαιδευτικός καλείται να οργανώσει επισκέψεις σε κοντινό ή μη περιβάλλον του σχολείου και να συμβάλλει, ώστε οι μαθητές να κατανοήσουν μηχανισμούς λειτουργίας της φύσης, αλλά και τις αλληλεπιδράσεις που ενυπάρχουν ανάμεσα σε αυτήν και τον άνθρωπο. Το υπαίθριο φυσικό περιβάλλον μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τόπος μάθησης και ως μέσο ανάπτυξης ατομικών και κοινωνικών δεξιοτήτων στους περισσότερους επιστημονικούς κλάδους, όπως η ιστορία, η φυσική, τα καλλιτεχνικά, η φυσική αγωγή κ.α.
Η Υπαίθρια Εκπαίδευση εφαρμόζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Οι σύγχρονες μορφές της επικρατούν στην Αγγλία, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ευρώπη και ως ένα βαθμό στην Ασία και την Αφρική (Cook, 1999). Στην Ελλάδα, η Υπαίθρια Εκπαίδευση βρίσκεται σε αρχικό στάδιο και τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες διάδοσής της».
