Τα «λαϊκά φροντιστήρια», προσφέρουν εκπαιδευτικοί αφιλοκερδώς μέσα από τα σωματεία, χωρίς κανέναν ιδεολογικό ή άλλο φραγμό.
«Κανένα παιδί χωρίς φροντιστήριο» είναι το βασικό μήνυμα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου στο Ηράκλειο. Δεκάδες παιδιά στην πόλη του Ηρακλείου δέχονται κάθε χρόνο τις αλληλέγγυες δράσεις του ΠΑΜΕ, σε χώρους κυρίως των σωματείων-μελών του, ώστε να μη μένουν πίσω στα μαθήματα σε σχέση με άλλους συμμαθητές που απλά μπορούν και κάνουν φροντιστήριο επειδή οι γονείς τους είτε έχουν δουλειά, είτε έχουν μεγαλύτερα εισοδήματα.
«Η Παιδεία είναι ταξική. Και οι ευκαιρίες των παιδιών στη λεγόμενη αγορά εργασίας κάθε άλλο παρά ίσες είναι. Και όσο υπάρχει αυτό το σύστημα, εμείς θα είμαστε δίπλα στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών», τόνισε κατηγορηματικά στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο πρόεδρος της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου Δημόκριτος Σαλούστρος, καλώντας κάθε γονιό που βρίσκεται σε αυτή τη δύσκολη θέση να μη διστάσει να απευθυνθεί σε ένα από τα σωματεία του ΠΑΜΕ.
«Τα σωματεία πρέπει να βοηθούν τα μέλη τους σε όλα τα ζητήματα. Και προφανώς ένα από αυτά θα πρέπει να είναι και η μόρφωση που θα έχει το παιδί της εργατικής οικογένειας. Έτσι όπως είναι αυτή τη στιγμή το “σχολείο της αγοράς”, που υπάρχουν ταξικοί φραγμοί, υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις. Δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες που υπάρχουν για φροντιστήρια. Και γενικά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε έναν ανταγωνισμό που έχει δημιουργήσει το σύστημα μεταξύ των μαθητών, που κατά τη γνώμη μας δεν έπρεπε να υπάρχει», επισήμανε ο πρόεδρος της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου.
Και συνέχισε ενημερώνοντας την κοινή γνώμη της Κρήτης ότι «σε αυτά τα πλαίσια, οι εκπαιδευτικοί από τη Γραμματεία Ηρακλείου του ΠΑΜΕ, άνθρωποι αγωνιστές, οικειοθελώς έχουν προσφερθεί να βοηθήσουν οικογένειες που έχουν ανάγκη, έχουν οικονομικές δυσκολίες ανεργίας στο σπίτι τους ή είναι χαμηλών εισοδημάτων και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, να καλύψουν αυτά τα κενά και να βοηθήσουν τα παιδιά στις υποχρεώσεις του σχολείου. Διεξάγουν οργανωμένα κάποια μαθήματα. Λαϊκά φροντιστήρια τα λέμε εμείς, σε παιδιά που αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες, σε συγκεκριμένες ώρες και σε συγκεκριμένα μαθήματα, ανάλογα και με τις ανάγκες που μας μεταφέρει ο κόσμος».
Στο σημείο αυτό, ο ίδιος θέλει να ξεκαθαρίσει επίσης ότι «εμείς ποτέ δε βάλαμε και ούτε θα βάλουμε κάποια κριτήρια επιλογής αυτών των οικογενειών, είτε οικονομικά είτε ιδεολογικά. Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να κρίνει αν μια οικογένεια μπορεί να δυσκολεύεται ή όχι να ανταπεξέλθει, με βάση την κατάστασή της, αν δουλεύουν και οι δύο. Αν τους παίρνει η τράπεζα το σπίτι. Άμα δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς κ.λπ. Δεν έχουμε κλείσει την πόρτα σε καμία οικογένεια μέχρι τώρα που έχει ζητήσει τη βοήθειά μας. Και δε θα χρειαστεί να το κάνουμε»...
Σύμφωνα με τον Δημόκριτο Σαλούστρο, «οι ανάγκες υπάρχουν σε όλα τα μαθήματα, τόσο στο γυμνάσιο όσο και στο λύκειο. Είτε θετικής είτε θεωρητικής κατεύθυνσης. Δηλαδή, σε Μαθηματικά, σε Φυσική κ.λπ., μέχρι Αρχαία, Πληροφορική και σε οτιδήποτε υπάρχει ανάγκη και μπορεί να καλυφθεί από τους διαθέσιμους εκπαιδευτικούς».
Σύμφωνα με την πρόεδρο της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου, τα μαθήματα γίνονται σε χώρους που διαθέτουν τα σωματεία.
«Δυστυχώς δεν υπάρχουν και οι πολύ μεγάλοι χώροι για να μπορούν να φιλοξενήσουν και πίνακα, που χρειάζεται σε κάποιες περιπτώσεις όταν ο αριθμός των παιδιών είναι μεγάλος. Σίγουρα όμως, σε ένα μεγάλο τραπέζι συνεδριάσεων, ο δάσκαλος με τα παιδιά μπορούν να κάτσουν και να κάνουν τα μαθήματά τους.
Υπήρχαν χρονιές που οι ανάγκες ήταν πολύ μεγάλες. Και μιλάω κυρίως για τα πρώτα χρόνια της αυξημένης κρίσης. Και προφανώς μιλάμε για διψήφιο αριθμό, αλλά μπορεί να γίνει και τριψήφιος. Μιλάμε για την πόλη, γιατί στα χωριά υπάρχει πρόβλημα μεταφοράς των εκπαιδευτικών. Όμως, εμείς απευθύνουμε ανοικτό κάλεσμα στον κόσμο και είμαστε στη διάθεση της κάθε οικογένειας»
Καταλήγοντας, ο Δημόκριτος Σαλούστος λέει: «Η Παιδεία ήταν ανέκαθεν ταξική. Το κάθε σύστημα προσπαθεί να κατευθύνει την Παιδεία με βάση τα μέτρα της αγοράς. Και προφανώς και τα παιδιά δεν έχουν ίσες ευκαιρίες. Δεν έχει ίσες ευκαιρίες το παιδί του άνεργου, το παιδί του μετανάστη, το παιδί του αυτοαπασχολούμενου ή του εργάτη με το παιδί του κάθε εφοπλιστή ή βιομήχανου».
