Το 1996, μεταξύ άλλων, αποδείχτηκε ότι 12 περίπου στρέμματα γης στην περιοχή “Νταμάρια”, στον Μέσα Κατσαμπά του δήμου Ηρακλείου, αναζητούσαν ιδιοκτήτη, ο οποίος δεν άργησε να φανεί. Όσοι γνώριζαν καλά την ευρύτερη περιοχή, ήξεραν ότι τα λεγόμενα “Νταμάρια” ανήκαν στην ιδιοκτησία του Δημοσίου.
Τα μέλη μιας “δεμένης” μέχρι τότε (αλλά και έκτοτε) οικογένειας, της ευρύτερης περιοχής, δικαστικά και μόνο αποφάσισαν να “αντιδικήσουν” μεταξύ τους, για να αποκτήσουν τίτλους ιδιοκτησίας της συγκεκριμένης έκτασης. Με αναγνωριστικές αγωγές στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου, αδελφοί κατά αδελφών, αδελφές κατά αδελφών και γαμπροί κατά αδελφών και συζύγων εμφανίστηκαν ως διάδικοι, διεκδικώντας πλασματικά την κυριότητα των 12 περίπου στρεμμάτων.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι παραπάνω αγωγές ασκήθηκαν προκειμένου να αποκτηθεί κυριότητα από την πολυπληθή αυτή οικογένεια σε ακίνητα τα οποία ανήκαν στο Δημόσιο. Ενδιαφέρον είναι ότι ο “δημοφιλέστερος” της οικογένειας είχε εκείνη την περίοδο ήδη διαγράψει “λαμπρή” πορεία στα αυτοδιοικητικά δρώμενα της πόλης.
Η συνέχεια αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον, αφού η πολυπληθής οικογένεια με δικαστικά “τερτίπια” τον Ιούλιο του 2003 ανακάλυψε και εμφάνισε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου μια ιδιόγραφη διαθήκη ενός θείου, ο οποίος την είχε συντάξει το 1965, επτά χρόνια πριν τον θάνατό του, το 1972. Με τη διαθήκη αυτή, ο θείος άφηνε ως κληρονομιά στα μέλη της ίδιας οικογένειας (που είχαν διεκδικήσει με αναγνωριστικές αγωγές τα 12 περίπου στρέμματα) ένα ακίνητο έκτασης 8.000 τ.μ. στη θέση “Πετροκοπιά” ή “Νταμάρια” του δήμου Ηρακλείου, το οποίο κατά δήλωση των κληρονόμων είχε αποκτήσει με χρησικτησία.
Αφού δημοσιεύουν 31 χρόνια μετά τον θάνατο του θείου τη διαθήκη, τον επόμενο κιόλας μήνα, του ίδιου έτους, αποδέχονται με συμβολαιογραφικό έγγραφο την κληρονομιά. Τόση βιασύνη θα σκεφτεί κανείς, μετά από 31 χρόνια αναμονής; Την απάντηση δίνει η με αριθμό 95/2002 Πράξη Εφαρμογής Σχεδίου Πόλεως Ηρακλείου, κάποιους μήνες πριν την εμφάνιση της διαθήκης, με την οποία εντάσσεται το συγκεκριμένο ακίνητο στο σχέδιο πόλης του δήμου Ηρακλείου, δίπλα ή λίγο παραπέρα από τα ακίνητα που διεκδίκησαν με τις αγωγές τους, κάνοντας ο ένας στον άλλο αναγνωριστική αγωγή, τα μέλη της οικογένειας.
Το μονοτονικό!
Ο θείος μάλιστα αποδείχτηκε όχι μόνο “γαλαντόμος” για τα ανίψια του αλλά και μπροστά από την εποχή του, καθώς η διαθήκη που φαίνεται ότι είχε συντάξει το 1965, όταν όλος ο κόσμος έγραφε με το πολυτονικό σύστημα, ήταν γραμμένη με μονοτονικό (!).
Η πολυπληθής οικογένεια, που μέχρι τότε έχει πολλάκις χαρεί από τις επιτυχίες στα κοινά του “δημοφιλούς” μέλους της, με την ένταξη στο σχέδιο πόλης του ακινήτου αποκτά μεγάλο αριθμό τεμαχισμένων οικοπέδων - άρτιων και οικοδομήσιμων - τα οποία μάλιστα τα μέλη της μεταπωλούν έναντι μεγάλης αξίας τιμήματος (ως οικόπεδα) σε διάφορους αγοραστές, ενώ εισπράττουν, επιπλέον, από τον Δήμο Ηρακλείου, ως αποζημίωση, 265.188 ευρώ για τμήμα του ακινήτου που ρυμοτομήθηκε.
Οι ελεγκτικές Αρχές
Αξίζει να αναφερθεί ότι το “δημοφιλές” μέλος της οικογένειας, από τη θέση του ως δημοτικός παράγων, είχε την αρμοδιότητα να χαρακτηρίζει περιοχές εντάσσοντάς τις στο σχέδιο πόλης και να μπορεί να εκτιμά από πού και πόση αποζημίωση θα πάρει.
Ποιος άξιος διάδοχος που υπηρετεί τον Δήμο Ηρακλείου έχει κληρονομήσει τμήμα αυτής της περιουσίας και έχει το θράσος να κουνάει και το δάχτυλο; Φανταζόμαστε ότι μια τέτοια, άκρως ενδιαφέρουσα υπόθεση με απρόσμενες πτυχές, που αφορούν και το Δημόσιο, θα μπορούσε να τύχει του ενδιαφέροντος των ελεγκτικών Αρχών του κράτους, όταν είναι γνωστό ότι αντίστοιχες περιπτώσεις και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ήδη απασχολούν και ερευνώνται από τις δικαστικές Αρχές. Άλλωστε, όσα “τερτίπια” και όσα χρόνια κι αν έχουν μεσολαβήσει, είναι γνωστό σε όλους πως, όταν μιλάμε για ιδιοκτησίες που ανήκουν στο Δημόσιο, αυτό δεν παραγράφεται με κανένα τρόπο.
