«Μου αρέσει να περπατώ στις γειτονιές της παλιάς εντός των τειχών πόλης και να απολαμβάνω τις “αισθητικές” γωνιές της, τα μικρά σπίτια, τις αυλές με τις λεμονιές, αλλά και συχνά τις “μυρουδιές” από το καθημερινό μαγείρεμα των κατοίκων. Είναι κάτι που με επαναφέρει σε αυτό που λέμε “ανθρώπινο μέτρο” και με ηρεμεί.», έτσι ξεκινάει η επιστολή «ενός Ηρακλειώτη» προς την εφημερίδα «Νέα Κρήτη».
Πρόκειται για έναν δημότη της πόλης του Ηρακλείου, ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του και ο οποίος αναφέρεται στα κακώς κείμενα της πόλης του, μιας πόλης που, θα μπορούσε να είχε αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο κάθε «γωνιά» της.
Αντί γι’ αυτό, όμως, όπως αναφέρεται - χαρακτηριστικά - στην επιστολή, «Αυτή η εικόνα της εγκατάλειψης που υπάρχει έντονη σε κάθε σχεδόν σημείο της περιοχής στην παλιά μας πόλη. Σπίτια που έχουν εγκαταλειφθεί και δεν κατοικούνται, ερείπια παντού, δρόμοι απεριποίητοι, αδέσποτα, τρωκτικά, αρκετές ακαθαρσίες και παντελής απουσία δημοτικής φροντίδας. […]Τις ίδιες δυσάρεστες εντυπώσεις, αυτές της εγκατάλειψης, της βρoμιάς και της ερήμωσης, αποκομίζει κανείς σε κάθε σχεδόν γωνιά της παλιάς πόλης στον κυκλικό τομέα μέσα από τα τείχη, από την παραλία μέχρι τη Βίγλα. Είναι πράγματι μια πολύ μεγάλη περιοχή στο κέντρο της πόλης για να μην τη φροντίζει ο Δήμος.», με τον ίδιο να αναρωτάται - μεταξύ άλλων - «Δεν καταλαβαίνουν ότι το μέλλον του Ηρακλείου περνάει μέσα από την αναβάθμιση της παλιάς πόλης και την ανάπλαση των ιστορικών μνημείων της; Πώς περιμένουμε να ζωντανέψει ξανά το κέντρο της πόλης και να γίνει επιτέλους πράξη η συνεχής “καραμέλα” που ακούμε στα ΜΜΕ από “αρμοδίους” σχετικά με την ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς μας; Δε βλέπουν πως οι αναπλάσεις και η επαναχρησιμοποίηση των ιστορικών τμημάτων της πόλης του Ρεθύμνου και των Χανίων είναι η αφορμή για μια τεράστια ανάπτυξη στις πόλεις αυτές;».
Ολόκληρη η επιστολή:
«Μου αρέσει να περπατώ στις γειτονιές της παλιάς εντός των τειχών πόλης και να απολαμβάνω τις “αισθητικές” γωνιές της, τα μικρά σπίτια, τις αυλές με τις λεμονιές, αλλά και συχνά τις “μυρουδιές” από το καθημερινό μαγείρεμα των κατοίκων. Είναι κάτι που με επαναφέρει σε αυτό που λέμε “ανθρώπινο μέτρο” και με ηρεμεί.
Ιδιαίτερα μου αρέσουν τα πολύ στενά σοκάκια που έχουν πλάτος από 1,5 μέχρι 2 μέτρα, όπως αυτά τα δύο στις φωτογραφίες. Πρόκειται για τις οδούς Χουλογιάννη (κάθετη στη Γιαννίκου) και Ρωμανού (κάθετη στη Σπιναλόγκας).
Έχω ακούσει πως τα τελευταία χρόνια η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει βάλει φραγή στην “εφαρμογή” του σχεδίου πόλης στην περιοχή, μη επιτρέποντας τις κατεδαφίσεις ρυμοτομούμενων κτισμάτων από το παλιό σχέδιο και την αλλοίωση του υφιστάμενου αστικού ιστού, με την προοπτική της ανάπλασης των χώρων με ένα νέο σχέδιο πόλης. Και νομίζω πως είναι σωστή η απόφαση, για να μην καταλήξουν οι παραπάνω οδοί όπως κατέληξε η στενή οδός Πατριάρχου Νεκταρίου κοντά στην πλατεία Κορνάρου, που είναι “πνιγμένη” από τετραώροφα κτίσματα, την “είσοδο” της οποίας από την Κυρίλλου Λουκάρεως σάς στέλνω σε φωτογραφία.
Υπάρχουν όμως και κάποια πολύ αρνητικά πράγματα, τα οποία θλίβουν και ενοχλούν.
Το πρώτο και σημαντικό είναι αυτή η εικόνα της εγκατάλειψης που υπάρχει έντονη σε κάθε σχεδόν σημείο της περιοχής στην παλιά μας πόλη. Σπίτια που έχουν εγκαταλειφθεί και δεν κατοικούνται, ερείπια παντού, δρόμοι απεριποίητοι, αδέσποτα, τρωκτικά, αρκετές ακαθαρσίες και παντελής απουσία δημοτικής φροντίδας.
Ιδιαίτερα μάλιστα στα δύο σοκάκια που φαίνονται στις φωτογραφίες, η εγκατάλειψη έχει φτάσει στο απροχώρητο!
Δεν ξέρω π.χ. το αν και πώς “μαζεύουν τα σκουπίδια” από τα λιγοστά σπίτια που κατοικούνται, αλλά συμπάσχω ειλικρινά με τους κατοίκους, που αναγκαστικά παραμένουν εκεί μη έχοντας εναλλακτική λύση, ενώ δικαιολογώ απόλυτα τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες, οι οποίοι έχουν εγκαταλείψει πολλά από αυτά τα σπίτια, επειδή εκεί οι συνθήκες ζωής είναι πλέον απαράδεκτες.
Τις ίδιες δυσάρεστες εντυπώσεις, αυτές της εγκατάλειψης, της βρoμιάς και της ερήμωσης, αποκομίζει κανείς σε κάθε σχεδόν γωνιά της παλιάς πόλης στον κυκλικό τομέα μέσα από τα τείχη, από την παραλία μέχρι τη Βίγλα. Είναι πράγματι μια πολύ μεγάλη περιοχή στο κέντρο της πόλης για να μην τη φροντίζει ο Δήμος.
Εξ όσων γνωρίζω, στον Δήμο μας υπάρχει εδώ και δεκαετίες ένα ιδιαίτερο γραφείο για τη φροντίδα στην παλιά πόλη. Τι κάνουν λοιπόν τόσα χρόνια;
Δεν καταλαβαίνουν ότι το μέλλον του Ηρακλείου περνάει μέσα από την αναβάθμιση της παλιάς πόλης και την ανάπλαση των ιστορικών μνημείων της;
Πώς περιμένουμε να ζωντανέψει ξανά το κέντρο της πόλης και να γίνει επιτέλους πράξη η συνεχής “καραμέλα” που ακούμε στα ΜΜΕ από “αρμοδίους” σχετικά με την ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς μας;
Δε βλέπουν πως οι αναπλάσεις και η επαναχρησιμοποίηση των ιστορικών τμημάτων της πόλης του Ρεθύμνου και των Χανίων είναι η αφορμή για μια τεράστια ανάπτυξη στις πόλεις αυτές;
Πέντε χρόνια τώρα δεν είδαμε απολύτως καμία προσπάθεια από τη δημοτική Αρχή για μια έστω και στοιχειώδη ανάπλαση κάποιων από τους πολλούς δρόμους ή τους κοινόχρηστους χώρους.
Δεν ακούσαμε, επίσης, τίποτε απολύτως για κάποιο, έστω και υποτυπώδες, σχέδιο αναπλάσεων. Πόσο θα περιμένουμε ακόμη;
Ένας Ηρακλειώτης».
