Δάσος του Αμαζονίου θυμίζει το σπίτι του συνταξιούχου καπετάνιου του Εμπορικού Ναυτικού Μανόλη Καλογεράκη, που όταν ξεμπάρκαρε ασχολήθηκε μεθοδικά - από αγάπη για τις τροπικές και υποτροπικές καλλιέργειες που γνώρισε στα ταξίδια του - με την καλλιέργεια της παπάγιας και άλλων ανάλογων φυτών, κάνοντας πράξη το μήνυμα που δώσαμε προ ημερών μέσω της εφημερίδας “Νέας Κρήτης”, πως «στην Κρήτη μπορούμε, κυρίως σήμερα, να καλλιεργήσουμε τα πάντα»... Και όχι μόνο τώρα...
Πάνε 20 χρόνια από τότε που ο καπετάν Μανόλης έβαλε τις πρώτες του καλλιέργειες στον κήπο του στον Πρασσά, δείχνοντας τον δρόμο για την ανάπτυξη των τροπικών και υποτροπικών καλλιεργειών, που μπορούν να ενισχύσουν συμπληρωματικά το εισόδημα των παραγωγών της Κρήτης και ταυτόχρονα να τους οπλίσουν απέναντι στην κλιματική αλλαγή, αφού με την άνοδο της θερμοκρασίας τέτοιες καλλιέργειες είναι ευκολότερες και χωρίς μεγάλες απαιτήσεις σε νερό!
Εκτός θερμοκηπίου, πριν από 20 χρόνια, μπόρεσε να αναπτύξει την παπάγια ο καπετάν Μανόλης, ενώ ουδέποτε χρησιμοποίησε χημικά λιπάσματα ή φυτοφάρμακα, λέγοντας πως, αν θα προχωρούσε στη χρήση χημικών, θα μπορούσε απλά να πάει και... στη λαϊκή να αγοράσει την παπάγια. Κάθε κιλό παπάγιας, μάλιστα, διατίθεται στην τοπική αγορά γύρω στα 7 με 8 ευρώ και ως εκ τούτου, θα μπορούσε να αποτελέσει μια θαυμάσια εναλλακτική καλλιέργεια για τους Κρητικούς αγρότες.
"Έζησα τα φυτά αυτά μέσα από τα ταξίδια μου"
«Τα έχω ζήσει τα φυτά αυτά μέσα από τα ταξίδια μου. Έτσι, όταν ξυπνάω και βγαίνω από την πόρτα μου, τα βλέπω και νομίζω ότι βρίσκομαι πάλι στη Μαλαισία, στον Ειρηνικό Ωκεανό», λέει στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο καπετάν Μανόλης. Εξηγεί επίσης ότι, επειδή αυτά τα φυτά τα έχει ο ίδιος φυτέψει από σπόρους, έχουν εγκλιματιστεί στις εδαφοκλιματικές συνθήκες της Κρήτης.
Και συνεπώς, όπως μας λέει, αν κάποιος φυτέψει δικούς του σπόρους, θα έχουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τους σπόρους που θα πάρει από μια παπάγια σούπερ-μάρκετ, δεδομένου ότι οι σπόροι της εισαγόμενης παπάγιας, όταν θα φυτρώσουν, θα έχουν εγκλιματιστεί σε συνθήκες Αμαζονίου, σε συνθήκες καθαρά τροπικών και υποτροπικών κλιμάτων και δύσκολα θα μας δώσουν βιώσιμα φυτά.
«Μάλιστα, θα σας πω ότι η παπάγια δε χρειάζεται αρκετό νερό, γιατί είναι μια ποώδης καλλιέργεια και μπορεί να σαπίσει αν της δώσουμε νερό σε μεγάλες ποσότητες. Επίσης, ο άλλος επικίνδυνος παράγοντας είναι ότι, επειδή τα φύλλα είναι πολύ μεγάλα, τα σπάει ο αέρας. Συνεπώς, πρέπει να προφυλάξουμε την καλλιέργεια αυτή από τον αέρα. Χρειαζόμαστε νοτικό μέρος και ηλιόλουστο, και θα μας δώσει τα καλύτερα αποτελέσματα», λέει ο κ. Μανόλης Καλογεράκης στην εφημερίδα μας.
Στην ερώτησή μας από πότε ξεκίνησε να ασχολείται με τις τροπικές καλλιέργειες, απάντησε ότι τις γνώρισε λόγω της δουλειάς του πριν από 40 χρόνια, αρχίζοντας από τότε να πειραματίζεται. Σήμερα πλέον είναι πεπεισμένος ότι υπάρχει απόλυτη δυνατότητα ανάπτυξης των τροπικών καλλιεργειών στην Κρήτη.
8 ευρώ το κιλό!
«Μπορούμε στην Κρήτη να καλλιεργήσουμε αυτά τα προϊόντα και να έχουμε και μεγάλο εισόδημα. Δείτε τις παπάγιες. Είναι η κάθε μία γύρω στο μισό με ένα κιλό. Και το κάθε κιλό το πουλάνε 8 ευρώ στην αγορά. Οκτώ ευρώ, σαν το κρέας. Και αν σκεφτεί κανείς ότι το κάθε δέντρο μπορεί να μας δώσει 30 με 40 κιλά, μιλάμε για ένα εισόδημα 320 με 400 ευρώ μόνο από το ένα δέντρο, χωρίς νερό, χωρίς λιπάσματα, χωρίς φυτοφάρμακα»...
Στο σημείο αυτό, ο καπετάν Μανόλης λέει στην εφημερίδα μας πως το μεγάλο μυστικό είναι ότι στην Κρήτη μπορούμε αυτά τα φυτά να τα καλλιεργήσουμε πάρα πολύ εύκολα εκτός θερμοκηπίου.
«Αρκεί να βρούμε μέρη απάνεμα. Και να έχουμε θερμοκρασίες ημιτροπικές, από 18 μέχρι 30 βαθμούς. Κάτω από τους 18 βαθμούς, αυτά τα φυτά αρχίζουν και υποφέρουν. Και το δεύτερο που πρέπει να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να παράγουμε εδώ τους σπόρους, ώστε να αρχίσουν τα φυτά να εγκλιματίζονται με τις δικές μας εδαφοκλιματικές συνθήκες», τονίζει χαρακτηριστικά ο καπετάν Μανόλης.
Αναφερόμενος, μάλιστα, στο πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας για τις δυνατότητες καλλιέργειας ακόμα και καφέ στο νησί μας, δηλώνει με μεγάλη βεβαιότητα: «Δεν έχω κάνει πείραμα για καφέ, αλλά μπορούμε ακόμα και καφέ να δοκιμάσουμε να βγάλουμε, αλλά μπορούμε ακόμα να καλλιεργήσουμε και ανανά. Δεν έχω κάνει εγώ πειράματα, αλλά ας τα κάνουν οι γεωπόνοι μας και ας αφήσουν τα γνωστά “ραντίζω και πουλάω”... Να βάλουν το μυαλό να δουλέψει λίγο, να βάλουν τους αγρότες να κάνουν υποτροπικές και τροπικές καλλιέργειες. Εγώ, αν ήμουνα τώρα νέος, τι θα έκανα; Τρία προϊόντα στην Κρήτη είναι που θα σώσουν το νησί, διότι δε θέλουν νερό, είναι εμπορεύσιμα και εξάγονται. Αυτά είναι το χαρούπι, το φραγκόσυκο και η φασκομηλιά. Όταν ήμουνα παιδί, στο χωριό μου μαζεύανε φασκομηλιά και κάναμε εξαγωγή πριν από 50-60 χρόνια. Τεράστια βιομηχανία η φασκομηλιά. Κάνει φάρμακα. Κάνει αρώματα. Κάνει ένα σωρό πράγματα. Είναι το φυτό που έχει γεμίσει τα βουνά και δε θέλει τίποτα για να παραχθεί»...
Μαζεύει βρόχινο νερό σε υπόγειες δεξαμενές
Όσον αφορά στην εξοικονόμηση νερού, ο καπετάν Μανόλης πριν από 20 χρόνια, πριν αρχίσει να διαφαίνεται ότι θα οδηγούμασταν σε καταστάσεις ξηρασίας, όπως αυτές που ζούμε σήμερα, έφτιαξε υπόγειες δεξαμενές στο σπίτι του και μαζεύει το βρόχινο νερό, το οποίο και χρησιμοποιεί για να ποτίζει με αυτό τις τροπικές και ημιτροπικές του καλλιέργειες. Επίσης, χρησιμοποιεί κομπόστ που φτιάχνει ο ίδιος από τα υπολείμματα των φυτών του, από τα φύλλα που πέφτουν στο έδαφος, από κάθε φυτικό υπόλειμμα που παράγει το νοικοκυριό του.
«Δε θα έβαζα ποτέ χημικά. Καλύτερα τότε να αγόραζα από τις λαϊκές τα προϊόντα αυτά», λέει. «Είναι πανεύκολες καλλιέργειες για να παράγουμε αυτά τα προϊόντα χωρίς καθόλου χημικά», τονίζει κατηγορηματικά, συνιστώντας στους αγρότες της Κρήτης να αρχίσουν να πειραματίζονται, να τολμήσουν να καλλιεργήσουν και θα δουν σύντομα αποτέλεσμα, αρκεί να ακολουθήσουν τις συμβουλές που ο ίδιος τους δίνει μέσω της εφημερίδας μας. Και τους γεωπόνους όμως συνιστά να δουν πολύ σοβαρά αυτές τις δυνατότητες και να σταματήσουν να δίνουν τόσο βάρος στη χρήση των λιπασμάτων και των φυτοφαρμάκων.
