Οι περισσότεροι συγκινήθηκαν, κάποιοι επιχείρησαν να κρύψουν τα βουρκωμένα μάτια τους, μερικοί προσπάθησαν να συγκρατηθούν και να φανούν πιο ψύχραιμοι, μα ΟΛΟΙ ένιωθαν μεταξύ τους απερίγραπτη οικειότητα ζώντας αξέχαστες στιγμές καθώς γυρνούσαν το χρόνο 40 χρόνια πίσω, ακουμπώντας με την άκρη του νου τα σχολικά χρόνια της αποφοίτησης του 1978 από το Β’ Λύκειο Αρρένων Ηρακλείου.
Οι δρόμοι των ανέμελων τότε μαθητών είχαν χωρίσει πριν τέσσερις δεκαετίες, αλλά ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Βρέθηκαν και πάλι συζήτησαν, γέλασαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, θυμήθηκαν τα χρόνια τα μαθητικά και έγιναν για λίγο παιδιά όπως ξεφυλλιζαν το λεύκωμα των αναμνήσεων τους, που ανασύρονταν διαρκώς από το πάζλ των μαθητικών τους χρόνων.
Ήταν μια συγκινητική βραδιά, την Παρασκευή το βράδυ στις Αρχάνες, που πλαισιώθηκε από νόστιμους μεζέδες, καλό κρασί, πολύ κέφι αλλά και μια γλυκόπικρη γεύση για τα χρόνια που περνάνε και δεν γυρίζουν πίσω.
Η οργανωτική επιτροπή, Γιάννης Αλεξανδράκης, Γιάννης Γκόγκολος και Γιώργος Φραγκιαδάκης, ευχαρίστησαν όλους που βρέθηκαν στην επανένωση αυτή, τονίζοντας τους δεσμούς που είχαν αναπτυχθεί τα σχολικά εκείνα χρόνια, αλλά και το ότι η μαθητική φλόγα παραμένει άσβεστη ακόμη και σήμερα. Άλλωστε δεν ήταν λίγο που από τους περίπου 160 μαθητές έδωσαν το παρών οι 119 !!!
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στους συμμαθητές που έχουν φύγει απ' τη ζωή και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη τους. Ακολούθως ο παπά Γεώργιος Χριστάκης απηύθυνε ένα σύντομο εκ βαθέων πατρικό χαιρετισμό, ενώ έφερε και άρτους απ' την αρτοκλασία που έκανε στην ενορία του το πρωί υπέρ υγείας όλων.
Παράλληλα διαβάστηκε επιστολή του συμμαθητή και σήμερα πρέσβη στην Αργεντινή Δημήτρη Ζεβελάκη, που σημείωνε μεταξύ άλλων ...«Κάποια πράγματα αλλάζουν όταν διασχίσει κανείς μια θάλασσα κι έναν ωκεανό, και άλλα παραμένουν. Όπως όσα ζήσαμε τα χρόνια εκείνα, που μοιραστήκαμε, μας διαμόρφωσαν και μας έδωσαν την ώθηση για όσα ακολούθησαν. Εύχομαι κάθε καλό στο δρόμο που επέλεξε καθένας, και να περάσετε μια αξέχαστη βραδιά»…
Στη συνέχεια οι παλιοί μαθητές και από τα πέντε τμήματα, αναφέρθηκαν σε ιστορίες με καθηγητές, σημειώνοντας το ανθρώπινο του χαρακτήρα τους αλλά και την ετοιμότητα των μαθητών στις απαντήσεις τους κάνοντας όλους να αναπολήσουν μοναδικές στιγμές με κύριο χαρακτηριστικό το χιούμορ και τα πειράγματα.
Οι παρέες στην αρχή ανά τμήμα και στη συνέχεια κατ’ ιδίαν, είχαν την ευκαιρία να κουβεντιάσουν με όλους αυτούς που μοιράστηκαν το ίδιο θρανίο και την ίδια αίθουσα επί χρόνια, τις ίδιες κιμωλίες, τις ίδιες κοπάνες, τα ίδια 6ωρα της καθημερινότητάς και της ανεμελιάς μαθαίνοντας ο ένας τα νέα του άλλου. Έτσι συζήτησαν για την προσωπική τους σταδιοδρομία, την επαγγελματική, μα και μοιράστηκαν οικογενειακές στιγμές καθώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που με καμάρι έδειχναν τις φωτογραφίες των εγγονιών τους νοιώθοντας υπερηφάνεια.
Το κέφι δεν άργησε να ανάψει καθώς η υπέροχη τριμελής ορχήστρα έδωσε τον καλύτερο της εαυτό με τραγούδια της τότε εποχής –ξεχώριζε ο «πιο καλός ο μαθητής» και όχι μόνο, ενώ ένα «μέλος» προστέθηκε σ’ αυτήν ο Γιάννης Γκόγκολος που ξανάπιασε μετά από χρόνια το μπουζούκι μα και το μικρόφωνο σκορπώντας υπέροχες μελωδίες και ακούσματα που έκαμαν πολλούς να ανέβουν στην πίστα και να καταπλήξουν με τις απίστευτες χορευτικές επιδόσεις τους κάτω από τα ζωηρά χειροκροτήματα.
Η ώρα περνούσε, μα κάνεις δεν ήθελε να φύγει μια και το υπέροχο ταξίδι στο παρελθόν συνεχιζόταν, με το χαμόγελο να σμίγει με τη συγκίνηση, να γυρίζει ο χρόνος με μια αίσθηση νεότητας, αναμνήσεις, πειράγματα, γέλια και συγκινήσεις.
Ανα τμήμα βγήκαν και οι αναμνηστικές φωτογραφίες, συγκεντρώθηκε δε και ένα πόσο που θα διατεθεί για κοινωφελή σκοπό. Επίσης οι πάντες ευχαρίστησαν και συνεχάρησαν την Οργανωτική επιτροπή για την επιτυχία της συνάντησης αυτής και η υπέροχη βραδιά έκλεισε με την υπόσχεση από όλους: «Να βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί».
Χαρακτηριστικές οι εντυπώσεις που δόθηκαν μέσω της ομάδας του Δευτέρου Λυκείου Αρρένων Ηρακλείου από μέσο κοινωνικής δικτύωσης:
• «Ήταν τρομερά τα συναισθήματα και έκδηλη η αγωνία της αναζήτησης πίσω στη μνήμη, για να θυμηθούμε χαρακτηριστικά του προσώπου και να τα ταυτίσουμε με αυτό που βλέπαμε! Ήταν πραγματικά μία άσκηση που μας βοηθά να αντιληφθούμε την ψηφίδα που προσθέτει ο καθένας από μας, στην εξέλιξη του κόσμου μας» γράφει ο Γιώργος.
• Την ίδια ώρα συμπληρώνει ο Κωνσταντίνος: «Ήταν μια συνάντηση συναισθημάτων χαράς, λύπης, συγκίνησης, αναμνήσεων και τρυφερότητας. Συγχαρητήρια στους εμπνευστές αλλά και σε όλους που συνέβαλαν στην οργάνωση του»
• «Από ένα απλό Reunion... είχαμε μια συγκλονιστική επανένωση!!! Αγγίξαμε πίσω στις μνήμες και στήσαμε νέες αληθινές ιστορίες ζωής!!!» καταλήγει ο Γρηγόρης.
