Οι διαβρώσεις στους δύο τσιμεντένιους κίονες - είχαν τοποθετηθεί πριν από 62 χρόνια - αποκαταστάθηκαν και στην όψη δε θυμίζουν σε τίποτα τους κίονες με το σκουριασμένο οπλισμό. Παράλληλα η μελέτη προέβλεπε, εκτός από την επισκευή των τοπικών βλαβών στις κολόνες, και συντήρηση των μαρμάρινων δαπέδων.
Ο συνολικός προϋπολογισμός της μελέτης ήταν της τάξης των 29.000 ευρώ, το τελικό ποσό σύμβασης στις 10.661 ευρώ και η χρηματοδότηση προέρχεται από την Περιφέρεια Κρήτης, ενώ οι εργασίες έχουν εγκριθεί από την Εφορία Αρχαιοτήτων. Ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επέμβαση ήταν τελείως τοπική και δεν αφορούσε στην αποκατάσταση ολόκληρου του μνημείου, για το οποίο θα πρέπει να υπάρξει όχι μόνο μακροσκοπικός έλεγχος, αλλά και άλλος σε βάθος για τη στατικότητα του κτηρίου.
Επίσης θα πρέπει να γίνει αποκατάσταση της στέγης, αλλά και επέμβαση στις εστίες υγρασίας που “τρώνε” το μνημείο!
Όλα αυτά βεβαίως ούτε καν έχουν δρομολογηθεί, και είναι κρίμα για ένα τέτοιο εμβληματικό μνημείο του Ηρακλείου, που χτίστηκε λίγες μόλις δεκαετίες μετά την κατάκτηση της Κρήτης από τους Ενετούς - από τα πρώτα χρόνια της ενετοκρατίας, το 13ο αιώνα μ.Χ. (1239), για τις επίσημες τελετές της ενετικής διοίκησης, ενώ επίσης εδώ θάβονταν οι Ενετοί άρχοντες.
Με τους αιώνες και την κατάληψη του Ηρακλείου από τους Τούρκους υπήρχαν επεμβάσεις στην όψη του μνημείου, η οποία επανήλθε το 1956 από την Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών.
