Ένα απέραντο μελισσοκομικό πάρκο θα μπορούσε να αποτελέσει ολόκληρη η Κρήτη, ώστε να προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες που θα έρχονται αποκλειστικά για να ζήσουν τον μαγικό κόσμο της μέλισσας, μέσα στο φυσικό της περιβάλλον. Την πρωτοποριακή αυτή ιδέα, σε ό,τι αφορά την Κρήτη, προβάλλει και ασπάζεται μιλώντας στo neakriti.gr ο εντεταλμένος σύμβουλος σε θέματα πολιτικής και διαχείρισης τεχνικών μέσων της Περιφέρειας Κρήτης Γιάννης Λεονταράκης, απαντώντας στις ερωτήσεις της εφημερίδας μας.
Την ίδια ώρα, εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι μπορεί ο μελισσοκομικός τουρισμός να μην έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας, αναπτύσσεται όμως και μάλιστα ανθεί στη γειτονική Τουρκία, που και σε αυτό το είδος του τουρισμού δείχνει να μας έχει βάλει τα γυαλιά!
Συγκεκριμένα, στην υπεροχή του ελληνικού μελιού εστιάζει με σημείωμα του ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας και εξηγεί γιατί υπερέχουν το μέλι βαμβακιού και πεύκου, βάζοντας στο τραπέζι την ανάπτυξη του μελισσοκομικού τουρισμού.
«Ο μελισσοκομικός τουρισμός δεν έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας, ενώ στη διπλανή Τουρκία ανθεί. Μελισσοκόμοι απ’ όλη την Ευρώπη συνδυάζουν επισκέψεις σε φυσικά ή πολιτιστικά αξιοθέατα με επισκέψεις σε μελισσοκομεία, μελισσοκομικά ινστιτούτα, μελισσοκομικά μουσεία, γιορτές μελιού ή συσκευαστήρια μελιού», αναφέρει χαρακτηριστικά στο σημείωμά του.
Ο γνωστός επιστήμονας αναφέρει ακόμη ότι η Ελλάδα, σαν μια περιοχή πρωτογενούς παραγωγής, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με όρους μαζικής, φτηνής παραγωγής, γιατί το μέγεθός της δεν επιτρέπει τη μετάβαση σε τέτοιου είδους εκμεταλλεύσεις. Το πλεονέκτημά της (υπήρξε και οφείλει να συνεχίσει να υπάρχει) ήταν οι μικρές παραγωγές, που με κόπο, μεράκι και σεβασμό στον άνθρωπο μπορούσε να αντλήσει από το χώμα της. Η ελληνική γη και οι άνθρωποί της, απόλυτα συμφιλιωμένοι με το κοινό τους μέλλον, μπορούν να παράγουν καταπληκτικά προϊόντα. Σαφέστατα οι συνέργειες τέτοιων μικρών παραγωγών μπορούν να δώσουν το απαραίτητο μέγεθος εξωστρέφειας, χωρίς όμως να υποτιμούμε τις διατροφικές ανάγκες της ίδιας της χώρας».
Παρακάτω (σύμφωνα με σχετική ανάρτηση από το larissanet.gr), ο Δημήτρης Κουρέτας αναφέρεται στον μελισσοκομικό τουρισμό ως εξής: «Ο μελισσοκομικός τουρισμός δεν έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας, ενώ στη διπλανή Τουρκία ανθεί. Μελισσοκόμοι απ’ όλη την Ευρώπη συνδυάζουν επισκέψεις σε φυσικά ή πολιτιστικά αξιοθέατα με επισκέψεις σε μελισσοκομεία, μελισσοκομικά ινστιτούτα, μελισσοκομικά μουσεία, γιορτές μελιού ή συσκευαστήρια μελιού»...
«Η Κρήτη έχει όλα τα πλεονεκτήματα»
Σχολιάζοντας τις ανάλογες δυνατότητες της Κρήτης, ο Γιάννης Λεονταράκης, που και ο ίδιος είναι μελισσοκόμος, απαντάει σε ερωτήματα της εφημερίδας μας και επισημαίνει τα εξής: «Να σας φέρω ένα παράδειγμα Χανιώτη που έχει δημιουργήσει τέτοια μονάδα. Εκεί που βγάζει το μέλι του, προσπαθεί και λογικά φέτος θα το ολοκληρώσει, να είναι η μονάδα του επισκέψιμη. Και να έρχονται οι ξένοι με τα λεωφορεία για να παρακολουθούν εκεί όλη τη διαδικασία. Μιλάμε, δηλαδή, για σοβαρή επένδυση και τα πρώτα μηνύματα που λαμβάνει είναι πολύ ενθαρρυντικά».
Στο σημείο αυτό, ο Γιάννης Λεονταράκης επισημαίνει ότι η ιδέα του μελισσοκομικού τουρισμού είναι πάρα πολύ καλή κυρίως στο νησί μας.
«Διότι ο ρόλος της μέλισσας δεν είναι κατά βάση η παραγωγή του μελιού. Αυτό είναι το δευτερεύον. Το κύριο είναι ότι πρόκειται για τον νούμερο ένα επικονιαστή του πλανήτη. Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό που θα έπρεπε να απασχολεί τον μελισσοκομικό τουρισμό και στο νησί μας», είπε.
Τι μπορεί όμως να κάνει ένας μελισσοκόμος για να ενταχθεί σε σχετικά προγράμματα; «Η Περιφέρεια Κρήτης τα τελευταία χρόνια χρηματοδοτεί δράσεις στη μελισσοκομία. Δεν έμεινε μόνο στον ρόλο, για παράδειγμα, να καταγράφει τις κυψέλες και να κάνει τη διαδικασία για την επιδότηση της κυψέλης. Η Περιφέρεια Κρήτης χρηματοδοτεί δράσεις που έχουν να κάνουν με την έρευνα και την καταπολέμηση με βιολογικό τρόπο για παράδειγμα της βαρρόας, που είναι ένα ακάρι που θανατώνει τη μέλισσα»...
Πάντως, αν και δεν υπάρχει σαφής νομολογία, όπως λέει ο εντεταλμένος σύμβουλος σε θέματα πολιτικής προστασίας και διαχείρισης τεχνικών μέσων της Περιφέρειας Κρήτης Γιάννης Λεονταράκης, «μια σοβαρή πρόταση θα μπορούσε να προχωρήσει είτε στο Αναπτυξιακό Πρόγραμμα, είτε στο ΕΣΠΑ, είτε οπουδήποτε. Απ’ ό,τι ξέρω, πολλά μελισσοκομικά πάρκα λειτουργούν σήμερα σε ολόκληρη τη χώρα».
Μελισσοκομικό κέντρο: Πρώτη σε αριθμό κυψελών η Κρήτη
Μάλιστα, ειδικά στην Κρήτη θα μπορούσε αυτό το εγχείρημα να πάρει “σάρκα και οστά”.
«Η Περιφέρεια Κρήτης είναι η πρώτη περιφέρεια σε μέλι, αλλά και σε αριθμό κυψελών. Όλη η Κρήτη θα μπορούσε να είναι ένα θεματικό πάρκο. Το καλοκαίρι ειδικά, όπως είναι το Σελάκανο και η Σύμη. Και ειδικά η Σύμη, που είναι μία ώρα από το Ηράκλειο, θα μπορούσαν να ήταν επισκέψιμες περιοχές, λειτουργώντας σαν μελισσοκομικά κέντρα. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια δε μας το κάνει το χατίρι το πεύκο, από το οποίο παίρνουμε το 60% με 70% της παραγωγής. Και σε αυτό το ζήτημα η Περιφέρεια Κρήτης έχει προχωρήσει σε προγραμματική σύμβαση με τους ερευνητές, ώστε να δούμε τα επόμενα χρόνια η Κρήτη πού βρίσκεται από άποψη παραγωγής», ανέφερε ο Γιάννης Λεονταράκης.
Καταλήγοντας, είπε στο neakriti.gr ότι απαιτείται ένας συνδυασμός δράσεων. «Διότι, χωρίς πευκοδάση, μελισσοκομία δεν υπάρχει. Και εδώ το πρόβλημα είναι κυρίως στην κλιματική αλλαγή, με την ξηρασία να μην ευνοεί στο νησί μας τα πευκοδάση και να μειώνεται διαρκώς η παραγωγή του μελιού».
