Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναχικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή λαό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Αγαπητά μου παιδιά, Χριστός Ανέστη!
Προφέρομε με ιερό δέος και συγκίνηση αυτήν τη διαπίστωση, που ταυτόχρονα γίνεται ευχή, καθώς βρισκόμαστε στην πρόκληση να εορτάσομε και πάλι, πνευματικά και αληθινά, τη μεγάλη εορτή της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Χριστού μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για εμάς.
Στους ταραγμένους καιρούς μας, που οι ιαχές των πολέμων φθάνουν στις πόρτες μας, που ένας κίνδυνος καταστροφικός αιωρείται από πυρηνικές απειλές που εκτοξεύονται με μεγάλη ευκολία από τους “εμπόρους των Εθνών”, που η “οσμή” του θανάτου μας κυκλώνει από παντού, ο παιάνας της νίκης κατά του θανάτου, “Χριστός Ανέστη!”, είναι ίσως πιο επίκαιρος από ποτέ άλλοτε. Αρκεί να τον εννοήσομε στο βάθος του, με ό,τι αυτό σημαίνει για όλους εμάς και τον καθένα προσωπικά.
Αυτό επιθυμούμε, να προτρέψομε την αγάπη σας εντονότερα αυτό το Πάσχα. Μέσα στο κλίμα της γενικότερης συγχύσεως, ίσως και απαισιοδοξίας για κάποιους, αισθανόμαστε την ανάγκη με την εφετινή μας αυτή πασχαλινή εγκύκλιο να ζητήσομε από φίλους και αδέλφια προσευχή και περίσκεψη για όλα όσα μας πονούν και μας πληγώνουν, για όσα μας προβληματίζουν και μας αγχώνουν. Και ταυτόχρονα να επισημάνομε πως οφείλομε να ανανήψομε, να αναστηθούμε, να συνεχίσομε τον αγώνα, να παλέψουμε, να αντισταθούμε, να ζήσομε αληθινά και όχι απλά να επιβιώσουμε.
Ο Χριστός μας σταυρώθηκε και αναστήθηκε «υπέρ της του κόσμου ζωής» και όλα όσα βιώσαμε και αυτήν τη Μεγάλη Εβδομάδα μάς υπενθύμισαν τα γεγονότα εκείνα, που απετέλεσαν την κορύφωση της αγάπης Του προς εμάς. Σήμερα, λοιπόν, γι’ αυτό χαιρόμαστε, γιατί μπορούμε να ελπίζομε πλέον στην αγάπη Του, που καταργεί το θάνατο. Γι’ αυτό η Ανάστασή Του γίνεται δική μας εορτή, αφού «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν».
Εδώ θα υποχωρήσει ο δικός μας λόγος για να ακουσθεί ο αγιοπατερικός λόγος του σύγχρονου μεγάλου Αγίου, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, όπως ο ίδιος τον κατέθεσε για τον πνευματικό μας επιστηριγμό.
«Η Εκκλησία μας, λέγει ο Άγιος, συνεχώς μας υπενθυμίζει την αιωνιότητα με τα μυστήρια, με τις ακολουθίες, με τα τροπάρια, με τους ύμνους, κυρίως με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Την ώρα που κοινωνούμε, ο ιερεύς εύχεται στον καθένα «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».
Μέσα στην Εκκλησία βρίσκεται η σωτηρία. Όποιος είναι μέλος της Εκκλησίας δε φοβάται τον θάνατο, δεν υπάρχει θάνατος για όποιον είναι μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Για τον άνθρωπο, που έχει μπει μέσα του ο Χριστός, δεν υπάρχει ούτε θάνατος... Η ζωή δε σταματά στον τάφο με τον θάνατο. Συνεχίζεται πέραν του τάφου με άλλη μορφή. Η μετάβαση στην άλλη ζωή γίνεται όπως ανοίγεις μια πόρτα και βρίσκεσαι σε διπλανό χώρο, όπως περνάς μια γέφυρα και πας απέναντι. Κανονικά δεν πρέπει να λέμε “άλλη ζωή”. Μία είναι η ζωή... Ο Παράδεισος είναι μέσα μας. Μην περιμένομε να βρούμε κήπους με ολόδροσα λουλούδια και αηδόνια. Αυτά είναι ανθρώπινες παρομοιώσεις. Ο Παράδεισος είναι ο Χριστός και όποιος αγαπήσει τον Χριστό και βάλει τον Χριστό μέσα του, έχει τον Παράδεισο... Όταν αγαπάς τον Χριστό, τότε, παρ’ όλη την αίσθηση της αμαρτωλότητος και των αδυναμιών σου, έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες τον θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού… Όπως λέμε στην Ακολουθία της θείας Μεταλήψεως: «Ου μέγεθος πταισμάτων, ουχ αμαρτημάτων πλήθος υπερβαίνει του Θεού μου την πολλήν μακροθυμίαν και φιλανθρωπίαν άκραν».
Έτσι, ο Άγιος Πορφύριος μάς παιδαγωγεί να ζήσομε στον κόσμο αυτό, έχοντας ριζωμένη εντός μας τη χαρά της Αναστάσεως για να υπερβαίνομε τις δυσκολίες της καθημερινότητας και να αγωνιζόμαστε για τον προσωπικό μας αγιασμό και τη σωτηρία μας, λέγοντας: «Μία είναι η αλήθεια, θα φύγομε. Εδώ κάτω στη γη δε θα μείνομε για πάντα… Στόχος μας η αιώνια ζωή. Γι’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε να ετοιμαστούμε. Και το μυστικό είναι ότι, όταν ετοιμαστούμε, θα είμαστε ευτυχείς, δε θα φοβόμαστε, αλλά θα περιμένομε με χαρά να πάμε στο ανέσπερον φως».
Αυτό το δώρο μας έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, να μπορούμε να πιστεύομε, να ελπίζομε και να αγαπούμε. Να ανασταινόμαστε καθημερινά από τις πτώσεις μας για να συναναστηθούμε και να συνδοξασθούμε μαζί Του στη Βασιλεία Του. Με αυτούς τους παλμούς της αιωνιότητας διερχόμαστε τη ζωή μας, προπέμπομε τους κεκοιμημένους αδελφούς μας και ετοιμαζόμαστε για τη δική μας διάβαση από τα πρόσκαιρα στα παντοτινά. «Μηδείς φοβείσθω θάνατον ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος. Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατηχητήριος Λόγος).
Αυτή είναι και η δική μας πατρική ευχή, όπως και του προκατόχου μας, Αρχιεπισκόπου Ειρηναίου, προς όλους: Να ζούμε χρόνια αιώνια, όχι απλά “χρόνια πολλά”. Να ζούμε την Ανάσταση καθημερινά και η ύπαρξή μας να είναι σταθερά προσανατολισμένη στην αιώνια διάβασή της «εκ του θανάτου εις την ζωήν».
Αληθώς Ανέστη ο Κύριός μας. Καλή Ανάσταση και σε εμάς.
Με πατρικές ευχές
και την αγάπη του Αναστάντος Κυρίου μας.
Ο Αρχιεπίσκοπος
† Ο Κρήτης Ευγένιος
