Κύμα οργής και αντιδράσεων έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία της Κρήτης η φρικαλέα υπόθεση βιασμού που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, με θύμα ένα ανήλικο αγόρι 11 ετών και κατηγορούμενο 66χρονο λυράρη και καθηγητή κρητικής μουσικής.
Σε υψηλούς τόνους καταδικάζει ο μουσικός-μουσικοσυνθέτης και τέως γραμματέας του Παγκρητίου Συλλόγου Κρητικής Μουσικής, Γιώργος Γκερεδάκης τις πράξεις του 66χρονου, ο οποίος μάλιστα από τον περασμένο Δεκέμβριο βρισκόταν στο μικροσκόπιο της Αστυνομίας όπου είχε κληθεί να εξεταστεί και για υπόθεση κατοχής υλικού παιδικής πορνογραφίας με θύμα ένα ανήλικο κοριτσάκι.
Τονίζει πως προσβάλλει βάναυσα την κοινωνία και δεν συνάδει με τους άνθρωπους του κλάδου, υπηρέτες του πολιτισμού και της μουσικής παράδοσης. «Είναι ντροπή και αίσχος αυτές οι αδυσώπητες πράξεις που όχι μόνο δεν επιτρέπεται να προβαίνει κανένας ανθρωπος αλλά ούτε καν να τις σκεφτεί, και πολύ περισσότερο άνθρωποι του κλάδου μας υπηρέτες του πολιτισμού και της μουσικής μας παράδοσης», σημειώνει με ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα στο facebook ο κ. Γκερεδάκης και προσθέτει ότι «αποτελεί γροθιά στο στομάχι και σοκ του σοκ τα τεκμαινόμενα για όσους με παρησσία υπηρετούμε το μουσικό παραδοσιακό κεφάλαιο της Κρήτης».
Ακολουθεί το πλήρες περιεχόμενο της ανάρτησης
«Είναι σοκ για την τοπική κοινωνία της Κρήτης και στην περίπτωση αυτή της μουσικής κοινωνίας του τόπου μας , τα τραγελαφικά ασυγχώρητα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΑ γεγονότα της ασελγούς πράξης μουσικού καλλιτέχνη της περιοχής μας, σε ανήλικο αγόρι, αλλά και της υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος για οποιονδήποτε λόγο. Είναι ντροπή και αίσχος αυτές οι αδυσώπητες πράξεις που όχι μόνο δεν επιτρέπεται να προβαίνει κανένας ανθρωπος αλλά ούτε καν να τις σκεφτεί, και πολύ περισσότερο άνθρωποι του κλάδου μας υπηρέτες του πολιτισμού και της μουσικής μας παράδοσης. Αποτελεί γροθιά στο στομάχι και σοκ του σοκ τα τεκμαινόμενα για όσους με παρησσία υπηρετούμε το μουσικό παραδοσιακό κεφάλαιο της Κρήτης. Αποδυκνείεται ότι μέχρι να αναπτυχθούν άλλοι μηχανισμοί αντίδρασης (αν) , πρέπει να προσέχουμε περισσότερο τα παιδιά μας και τους γύρω μας, γιατί οδεύομε στην ολότητα της σαθρότητας της κοινωνικής υπόστασης των πάντων γύρω μας, καμιά εμπιστοσύνη πλέον γιατί οποιοσδήποτε μπορεί να είναι ο επόμενος θύτης η θύμα, ακόμα και ο κάτοικος της διπλανής πόρτας. Αλοίμονο, αλοίμονο, κινδυνεύουμε να χάσουμε σαν κλάδος την αξιοπρέπεια που χρόνια προσπαθούσαμε να επιτύχουμε και την σοβαρότητα του θεσμού για τον οποίο αναλωθήκαμε για να διασώσουμε και να διαδώσουμε αξίες, ήθη ,ιδανικά και γενικά τον πολιτισμό μας, από αυτήν ακριβώς την σαθρότητα του ήθους και τον κατήφορο!»
