Ήταν 29 Ιανουαρίου 2016, όταν ο Ηλίας Μυρσινιάς μαθαίνει πως είναι οροθετικός κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών. Ο ίδιος μίλησε για τη δύσκολη κατάσταση που πέρασε στο νοσοκομείο, καθώς νοσηλεύτηκε με βαριά συμπτώματα. Βρισκόταν ήδη «στο τελευταίο στάδιο της HIV λοίμωξης, τη λεγόμενη “κατάσταση AIDS”, όπως εξομολογείται στη “Ν.Κ.”.
Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, αποκαλύπτει πως μέχρι στιγμής κανένας φίλος του δεν τον έχει απομακρύνει, ενώ έκανε σαφές πως η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου υπάρχει έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Για τον Ηλία, η ερωτική και σεξουαλική ζωή συνεχίζεται κανονικά, ενώ σήμερα διαμένει στη Βιέννη με τον σύντροφό του, παρακολουθώντας μαθήματα Γερμανικών στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
* Να μας πεις μερικά πράγματα για σένα... Πού γεννήθηκες; Πού μεγάλωσες; Τι σπούδασες;
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα στην περιοχή του Ζωγράφου. Έχω σχεδόν ολοκληρώσει τις προπτυχιακές σπουδές μου στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μελλοντικά θα ήθελα να πραγματοποιήσω μεταπτυχιακές σπουδές γύρω από την ισότητα των φύλων και τα ανθρώπινα δικαιώματα».
* Πότε έμαθες ότι έγινες οροθετικός;
«Η επίσημη διάγνωση πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιανουαρίου το 2016, την ημέρα που μου ανακοινώθηκε ότι βρέθηκα θετικός στον ιό HIV από τη λοιμωξιολόγο που με παρακολουθεί έως και σήμερα. Συγκεκριμένα, έλαβα αυτή την πληροφορία κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου στο Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείων Αθηνών».
* Ποιος ήταν ο τρόπος μετάδοσης;
«Μέσω απροφύλακτης σεξουαλικής επαφής».
* Όταν κόλλησες τον ιό του HIV, το είπες στους γονείς σου;
«Από την πρώτη κιόλας στιγμή που με πληροφόρησαν το ότι ζω με τον HIV, ήμουν θετικός στο να κοινοποιηθεί στη μητέρα μου μέσω της γιατρού μου, η οποία με είχε ρωτήσει προηγουμένως αν επιθυμώ κάτι τέτοιο. Η μητέρα μου υπήρξε και είναι μεγάλο στήριγμα για εμένα, από τα πρώτα λεπτά που ενημερώθηκε για την κατάστασή μου, και κατά κάποιο τρόπο με προστάτευσε από ανθρώπους (μέλη της οικογένειας) που μπορεί να είχαν ως στόχο να με βλάψουν μόνο και μόνο με το άκουσμα αυτής της πληροφορίας. Επίσης, από την αρχή είχα ήδη ένα υποστηρικτικό περιβάλλον ατόμων που γνώριζαν την κατάστασή μου».
* Είχες πυρετό, πόνους ή κάποια συμπτώματα που ταίριαζαν με τη συμπτωματολογία του ιού;
«Πριν τη μεταφορά μου και τη νοσηλεία μου στο νοσοκομείο, που στη συνέχεια διαπιστώθηκε η οροθετικότητά μου, είχα περάσει ένα στάδιο πολλών ημερών με βαριά συμπτώματα ίωσης/γρίπης, όπως υψηλό πυρετό, πόνους σε όλο μου το σώμα και κυρίως την κοιλιακή χώρα, εμετό, δυσκολία στην κατάποση κ.λπ. Αυτά τα συμπτώματα οφειλόταν στην ήδη επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας μου, καθώς βρισκόμουν στο τελευταίο στάδιο της HIV λοίμωξης, τη λεγόμενη “κατάσταση AIDS”. Δηλαδή, το ανοσοποιητικό μου σύστημα ήταν πολύ ευάλωτο, ανίκανο να αμυνθεί, να ανταπεξέλθει και να αντιμετωπίσει παράλληλα διάφορες άλλες λοιμώξεις, που είτε μπορεί να υπήρχαν ήδη στον οργανισμό μου είτε που θα μπορούσαν να προέλθουν σε αυτόν. Ο HIV ως λοίμωξη έχει μια συγκεκριμένη ακολουθία σταδίων που ο ιός πραγματοποιεί από τη στιγμή που δε βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο της αντιρετροϊκής αγωγής».
* Τα συναισθήματά σου ποια ήταν; Ένιωσες αγανάκτηση όταν έμαθες πως διαγνώστηκε με τον ιό;
«Σίγουρα ένιωσα λύπη, στεναχώρια, θλίψη, απογοήτευση και θυμό, θυμώνοντας με τον ίδιο μου τον εαυτό, που ενώ είχα αρκετή ενημέρωση και γνώση για θέματα πρόληψης, δεν έπραξα με τη λογική να με προστατέψω από την πιθανή μου έκθεση στον ιό. Παρ’ όλα αυτά, επειδή παράλληλα είχα να αντιμετωπίσω ένα άλλο πρόβλημα υγείας, που μέχρι τότε δεν ήξερα την ταυτότητά του, έπρεπε να σταθώ δυνατός και ψύχραιμος όσο μπορούσα, ακόμη και ας ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Σε όλο αυτό με βοήθησε τόσο η στήριξη των δικών μου ανθρώπων, όσο και η βασική γνώση που είχα γύρω από τον HIV».
* Οι φίλοι σου σε απομάκρυναν;
«Ελάχιστοι φίλοι το έμαθαν από την πρώτη κιόλας στιγμή. Με θεωρώ έναν από τους πολύ τυχερούς, που δεν έχω δει άτομο του φιλικού μου περιβάλλοντος να απομακρύνεται στο άκουσμα του ότι ζω πλέον με τον HIV. Βέβαια, πολλές φορές βρέθηκα στη θέση να εξηγώ και να ενημερώνω τον κοινωνικό μου κύκλο για το τι είναι ο HIV, για ποιο λόγο δε θα έπρεπε να φοβούνται οποιαδήποτε κοινωνική επαφή μαζί μου κ.λπ. Μια διαδικασία που κάποιες φορές την έκανα με χαρά και κάποιες άλλες μου προκαλούσε ψυχολογική κούραση και φθορά».
* Είναι ακόμα ταμπού;
«Νομίζω πως σε αυτή την ερώτηση η απάντηση δίνεται με πέντε λέξεις: ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.
Δυστυχώς, το στίγμα γύρω από τον HIV και τις δυσανάλογα κοινωνικά ευάλωτες ομάδες στον ιό είναι ακόμη και σήμερα τεράστιο. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε ένα μεγάλο σκοτεινό αδιέξοδο όσον αφορά στη γνώση που έχει γύρω από αυτό το θέμα. Η άγνοια και η ημιμάθεια κυριαρχούν».
* Με τι επάγγελμα ασχολείσαι τώρα; Θεωρείς πως ο σεξουαλικός αυτός ιός μπορεί να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα στην επαγγελματική σταδιοδρομία κάποιου ή κάποιας;
«Αυτή τη χρονική περίοδο δεν εργάζομαι, διότι αποφάσισα να αφιερώσω χρόνο στην ομαλή μετακόμισή μου από την Αθήνα στη Βιέννη. Έχω ξεκινήσει καθημερινά μαθήματα Γερμανικών στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, μια διαδικασία που απορροφά αρκετό χρόνο από τη μέρα μου, και με άλλες διάφορες ασχολίες που έχω επιλέξει μέχρι στιγμής να ασχοληθώ».
* Η Αυστρία ή η Ελλάδα είναι πιο προκατειλημμένη σε θέματα σεξουαλικής ταυτότητας;
«Από τη μικρή εμπειρία ζώντας στη Βιέννη, θεωρώ πως στην Αυστρία η κοινωνία είναι περισσότερο απελευθερωμένη απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Φυσικά και τα δύο κράτη είναι αρκετά συντηρητικά ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικότερα, άρα και σε θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου».
* Έχεις κανονική ερωτική ζωή τώρα;
«Πάντοτε είχα! Το ότι ζω με τον HIV δε μου στέρησε την πρόσβαση στην ίση ερωτική ζωή, όπως ενός ανθρώπου οροαρνητικού (που δε ζει με τον ιό). Είναι δυσάρεστο να γνωρίζεις ότι πολλά άτομα, έπειτα από τη διάγνωσή τους, παύουν είτε για ένα μικρό χρονικό διάστημα είτε και μακροχρόνια να είναι ενεργά στο σεξ, αποτέλεσμα δύο κύριων παραγόντων: Πρώτον, το εσωτερικευμένο στίγμα που ένας από τους παράγοντές του είναι η ενοχή, το άτομο παύει οποιαδήποτε ερωτική επαφή ως αυτοτιμωρία, διότι θεωρεί πως δεν του αξίζει πλέον να έχει μια ενεργή σεξουαλική ζωή, είτε επειδή φοβάται α) να μην καταλάβει το άλλο άτομο το ότι είναι οροθετικός και β) να μη μεταδώσει με οποιονδήποτε τρόπο τον ιό. Η ύπαρξη του εσωτερικευμένου στίγματος πηγάζει από την άγνοια.
Δεύτερον, το κοινωνικό στίγμα και οι διάφορες μορφές και επιπτώσεις που μπορεί να έχει».
* Πώς νιώθεις με τον σύντροφό σου τώρα;
«Ο σύντροφός μου γνωρίζει και έχει αποδεχτεί πλήρως το HIV status μου. Το γνώριζε πριν καν ξεκινήσουμε τη σχέση μας, αναγνωρίζοντας τη δυσκολία της ανακοίνωσης ενός τόσου προσωπικού ζητήματος, καθώς και οι δύο γνωρίζουμε τη δυσκολία που φέρνει μια τέτοια απόφαση αποκάλυψης της HIV κατάστασης από την πλειοψηφία των οροθετικών ατόμων, προφανώς λόγω του στίγματος».
