Η μεθοδική- σκόπιμη απαξίωση και η εγκατάλειψη όλων των Νοσοκομείων της Κρήτης , τα οποία λειτουργούν πλέον με λιγότερο από το μισό προσωπικό, από εκείνο που έχουν προβλέψει οι οργανισμοί τους, έχει οδηγήσει τη δημόσια υγεία σε μια κατάσταση, που εξαναγκάζει όσους έχουν χρήματα να προσφεύγουν στις ιδιωτικές κλινικές , ενώ εκείνους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, να παραμελούν την υγεία τους και να αφήνουν σοβαρές ασθένειες να εξελίσσονται με ότι αυτό συνεπάγεται.
Κλασσικό παράδειγμα πλήρους εγκατάλειψης είναι το Νοσοκομείο Ιεράπετρας, η βασικότερη κλινική του οποίου, δηλαδή η Παθολογική κλινική, έχει μείνει μόνο με έναν παθολόγο ενώ θα έπρεπε να έχει τέσσερις για να γίνονται όπως παλιά 30 εφημερίες το μήνα και να παραμένει πάντα ανοικτή και πλήρως στελεχωμένη με ιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό , για να μην τρέχουν οι εξυπηρετούμενοι πολίτες στα Νοσοκομεία του Αγίου Νικολάου και του Ηρακλείου που είναι πάντα γεμάτα από ασθενείς και ασφυκτιούν.
«Η παθολογική κλινική είναι το μέγιστο θέμα που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια. Χωρίς παθολογική κλινική είναι σαν να έχουμε στρατό χωρίς πεζικό. Όλα τα μοντέρνα Γερμανικά συστήματα αξιολόγησης των δομών υγείας ζητούν αριθμούς. Ένα Νοσοκομείο χωρίς παθολογική κλινική δεν μπορεί να έχει αυτούς τους αριθμούς που ζητούν , αν δεν έχει μια σωστή και καλά στελεχωμένη παθολογική κλινική. Αυτό είναι που κυρίως ταλανίζει τα τελευταία χρόνια το Νοσοκομείο της Ιεράπετρας , εκτός των άλλων κενών θέσεων ιατρών που υπολείπονται , για να μπορεί να λειτουργεί το Νοσοκομείο έτσι ώστε , να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της Νοτιοανατολικής Κρήτης και του μεγάλου πληθυσμού που εξυπηρετεί. Σήμερα στην παθολογική έχει μείνει ένας ιατρός , στην καρδιολογική άλλος ένας, αναισθησιολόγος ένας, και ένας ακτινολόγος. Στα χαρτιά μπορεί να φαίνεται κάτι άλλο. Υπάρχει ιατρός που φαίνεται ότι υπηρετεί στην Ιεράπετρα αλλά υπηρετεί πραγματικά στον Άγιο Νικόλαο.
Άρα με έναν παθολόγο , η Παθολογική κλινική μπορεί να εφημερεύει 7 με 8 ημέρες το μήνα. Δεν έχουμε το δικαίωμα να ζητήσουμε από κανένα ιατρό να είναι 30 μέρες το μήνα διαθέσιμος για το Νοσοκομείο.
Η τεχνική της κλωνοποίησης που εφαρμόζεται , βάζοντας ταυτόχρονα έναν ιατρό σε 15 διαφορετικά πόστα , είναι σαν να μην έχουμε τελικά τίποτα. Η αναισθησιολόγος μας θέλουμε να είναι στον προεγχειριτικό έλεγχο στην μεταχειρουργική φροντίδα, να είναι στις ανάγκες των τμημάτων, να υποδέχεται τα βαριά περιστατικά όλων των ειδικοτήτων , να είναι και στο ασθενοφόρο που κάνει τις διακομιδές, και να είναι επίσης διευθύντρια υπεύθυνη της ΜΑΦ. Λέμε ένα ψέμα στον κόσμο. Ότι έχουμε ΜΑΦ και αναισθησιολόγους αλλά στην ουσία δεν έχουμε.. έχουμε έναν για όλα», καταλήγει ο κ Μαμαντόπουλος.
Σχόλια