Από 1,10 ευρώ το κιλό και άνω «χρυσοπουλούν» σήμερα τα χαρούπια τους οι Ρεθυμνιώτες αγρότες. Όσοι από τους νεότερους έχουν κρατήσει, δηλαδή, έστω και μερικές από τις χαρουπιές των προγόνων τους. Την πληροφορία αυτή έδωσε χθες ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Δήμου Ρεθύμνου Γιώργος Κατσανέβας, τονίζοντας ότι υπάρχουν εργοστάσια στο Ρέθυμνο αλλά και στην υπόλοιπη Κρήτη που αγοράζουν χαρούπια και ενδιαφέρονται να απορροφήσουν όσο γίνεται μεγαλύτερες ποσότητες, για να καλύψουν τις ανάγκες τους.
«Κάποτε οι περισσότεροι αγρότες διατηρούσαν πολλές χαρουπιές μέσα στα λιόφυτά τους. Τα τελευταία χρόνια το χαρούπι αποκτά ξανά μεγάλη οικονομική αξία και αποτελεί μία πολύ καλή εναλλακτική πηγή εισοδήματος για τους ανθρώπους της υπαίθρου», είπε ο Γιώργος Κατσανέβας, τονίζοντας ότι πρόκειται για ένα δέντρο που δεν έχει καλλιεργητικές απαιτήσεις και το οποίο μπορεί να δώσει πολύ καλά αποτελέσματα σε ποσότητα χαρουπιών, σε μια εποχή που ο αγροτικός πληθυσμός αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης.
«Πάντοτε το χαρούπι ήταν ένα καλό εισόδημα για τους αγρότες. Δηλαδή, κατά τους μήνες Αύγουστο- Σεπτέμβριο- Οκτώβριο που δεν υπήρχε γεωργικό εισόδημα, εκτός από τα αμπέλια, ήταν ένα συμπλήρωμα στο εισόδημα των αγροτών. Εμένα ο πατέρας μου είχε δέκα χαρουπιές. Έβγαζε μέχρι και τρεις τόνους χαρούπι, αναλόγως τη χρονιά. Και τις είχε μέσα στο λιόφυτο. Έτσι έκαναν παλιά στο Ρέθυμνο οι αγρότες, γιατί από τα χαρούπια τάιζαν και τα ζώα τους», είπε ο Γιώργος Κατσανέβας.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, από το 1950 μέχρι το 2000 υπήρχαν πάρα πολλά εργοστάσια στο Ρέθυμνο. Από το 2000 και μετά η καλλιέργεια του χαρουπιού άρχισε να εγκαταλείπεται και τα περισσότερα εργοστάσια έκλεισαν.
«Από το 2000 και μετά άρχισε η εγκατάλειψη της υπαίθρου. Και άρχισαν οι αγρότες να κόβουν τις χαρουπιές και να τις πουλάνε για καυσόξυλα. Πρέπει να πούμε ότι απαγορεύεται αυστηρά το κόψιμο της χαρουπιάς. Στο χωριό μου, για παράδειγμα, υπήρχαν 200 χαρουπιές και τώρα έχουν απομείνει 30. Ορισμένα χωριά σήμερα δεν ξέρουν ούτε καν τι είναι χαρούπι, γιατί τα δώσανε για καυσόξυλα», σύμφωνα με τον κ. Κατσανέβα.
Στο σημείο αυτό διευκρινίζει ότι δόθηκαν και πολλές επιδοτήσεις σε αγρότες για να φυτέψουν χαρουπιές. Όμως το πρόγραμμα τούς δέσμευε για 20 χρόνια. Έτσι, όταν τα 20 χρόνια πέρασαν, πολλοί εκρίζωσαν τις χαρουπιές τους για να τις πουλήσουν ως καυσόξυλα και να φυτέψουν ελιές. Η ζημιά που έγινε ήταν μεγάλη. Σήμερα όμως, όσοι εξακολουθούν να έχουν χαρουπιές, δέχονται από τα εργοστάσια τιμές παραγωγού πάρα πολύ ικανοποιητικές και κάνουν «χρυσές» δουλειές πουλώντας τους τα χαρούπια.
«Εγώ ξέρω άνθρωπο που πήρε 50 εκατομμύρια δραχμές για 500 στρέμματα που τα φύτεψε με χαρουπιές στη διάρκεια της δεκαετίας του ’90. Τα τελευταία δέκα χρόνια, λοιπόν, έχει εγκαταλειφθεί και πάλι η καλλιέργεια της χαρουπιάς. Όμως αξίζει πραγματικά η ενασχόληση του κόσμου με το χαρούπι. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση στην αγορά για μια σειρά προϊόντων. Από ζωοτροφές μέχρι αλεύρι, αναψυκτικά, γλυκίσματα και πάει λέγοντας».
Πολλαπλές οι χρήσεις του - Από αλεύρι μέχρι καλλυντικά
Να σημειωθεί ότι το εξωτερικό περίβλημα του χαρουπιού χρησιμοποιείται στην παραγωγή του χαρουπάλευρου. Και το εσωτερικό μέρος αποτελείται από τους σπόρους, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία τροφών, καλλυντικών και όχι μόνο.
Μάλιστα, με βάση πρόσφατες έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν στην Κρήτη, τις περισσότερες φορές στον Σταθμό Γεωργικής Έρευνας στο Αμάρι και έχουν ήδη δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά, αποδείχτηκε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η διατροφική αξία του χαρουπιού. Συγκεκριμένα, όπως έχει γραφτεί, το χαρούπι έχει υψηλή περιεκτικότητα σε συμπυκνωμένες τανίνες, οι οποίες το καθιστούν ως προϊόν ισχυρής λειτουργικής ζωοτροφής, με αντιπαρασιτικές, αντικοκκιδιακές ιδιότητες, που βοηθούν, επιπλέον, στον μεταβολισμό των πρωτεϊνών. Οι χαρουπιές αποτελούν, ταυτόχρονα, ιδανική επιλογή για δάση και αναδασώσεις, λόγω της ανθεκτικότητάς τους στη φωτιά.
