Παρά την «επέλαση» των αρνητικών συνεπειών της ενεργειακής κρίσης, οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μεταξύ των νέων συμβάσεων συνεχίζουν να καταλαμβάνουν την πρωτιά. Όπως δείχνουν τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για το α’ εξάμηνο του 2022, οι νέες συμβάσεις πλήρους απασχόλησης (8ωρο, 5νθήμερο) αποτέλεσαν το 54,8% του συνόλου, με το υπόλοιπο 45,2% να αφορά συμβάσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης.
Το ποσοστό αυτό, αν και πιο χαμηλό από εκείνο του αντίστοιχου διαστήματος το 2021 (59,2%), είναι υψηλότερο τόσο σε σχέση με το 2020, όσο και το 2019. Το α’ εξάμηνο του 2019, το ποσοστό των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης ήταν μόλις 48,3%, με το υπόλοιπο 51,7% να αφορά σε συμβάσεις ελαστικής απασχόλησης.
Το 2020-2021 σημειώθηκε αύξηση των νέων συμβάσεων πλήρους απασχόλησης, παρά την πανδημία, ιδίως λόγω των μέτρων στήριξης της απασχόλησης τα οποία έλαβε η κυβέρνηση. Η άρση των μέτρων αυτών μαζί με την άρση των μέτρων περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας (με στόχο την αναχαίτιση της εξάπλωσης του κορωνοϊού) έφερε μεν τη μείωση του ποσοστό των νέων συμβάσεων πλήρους απασχόλησης, αλλά όχι σε σημείο κάτω από το ποσοστό που είχαν το 2019, δηλαδή πριν από την πανδημία.
Μειώνεται και η ανεργία
Οι θετικές αυτές ειδήσεις στο μέτωπο των νέων συμβάσεων απασχόλησης βαδίζουν πλάι-πλάι με εκείνες του μετώπου της μείωσης της ανεργίας.
Όπως προβλέπει το πιο πρόσφατο δελτίο της ΕΛ.ΣΤΑΤ., η ανεργία έπεσε στο 12,1%, δηλαδή περισσότερο από 5 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2019 και 3 μονάδες σε σχέση με τον Ιούνιο του 2021.
Όπως επισημαίνει το υπουργείο Εργασίας, αποκλιμακώνεται επίσης και η ανεργία των νέων, ενώ συνολικά ως προς την ανεργία ξαναγυρίσαμε στα επίπεδα του 2010.
Από την ίδια πλευρά τονίζεται πως οι χαμηλότεροι φόροι και οι χαμηλότερες ασφαλιστικές εισφορές ενθάρρυναν τις επενδύσεις και επομένως τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Το ίδιο ισχύει για τη διευκόλυνση των αδειοδοτήσεων, αλλά και για τον εργασιακό Νόμο 4808/21, που ισορροπεί σωστά ανάμεσα στη στήριξη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και την προστασία των εργαζομένων. Σημειώνεται, επίσης, η σημαντική συμβολή των προγραμμάτων της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ), οι ρυθμοί των οποίων τριπλασιάστηκαν σε σχέση με την περίοδο πριν από το 2019.
Πιο αναλυτικά, από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. έγινε γνωστό πως το εποχικά διορθωμένο ποσοστό ανεργίας τον Ιούνιο του 2022 ανήλθε σε 12,1%, έναντι 15,0% τον Ιούνιο του 2021 και 12,5% τον Μάιο του 2022.
Οι απασχολούμενοι ανήλθαν σε 4.148.431 άτομα, σημειώνοντας αύξηση κατά 155.318 άτομα σε σχέση με τον Ιούνιο του 2021 (+3,9%) και αύξηση κατά 12.020 άτομα σε σχέση με τον Μάιο του 2022 (+0,3%).
Οι άνεργοι ανήλθαν σε 572.109 άτομα, σημειώνοντας μείωση κατά 130.976 άτομα σε σχέση με τον Ιούνιο του 2021 (-18,6%) και κατά 17.233 άτομα σε σχέση με τον Μάιο του 2022 (-2,9%).
Τα άτομα κάτω των 75 ετών που δεν περιλαμβάνονται στο εργατικό δυναμικό, ή «άτομα εκτός του εργατικού δυναμικού», δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, ανήλθαν σε 3.110.882, σημειώνοντας μείωση κατά 55.254 άτομα σε σχέση με τον Ιούνιο του 2021 (-1,7%) και αύξηση κατά 2.560 άτομα σε σχέση με τον Μάιο του 2022 (+0,1%).
ΕΚΗ: «Θετικά μεν αλλά»
«Ναι μεν αλλά...», σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΚΗ Στέλιο Βοργιά, που λέει: «Αυτά τα καλά νέα οφείλονται στις ανάγκες των εργατικών χεριών που υπάρχουν, ιδιαίτερα στον κλάδο του τουρισμού και επισιτισμού, όπου έχουν δημιουργηθεί πολλές θέσεις πλήρους απασχόλησης και όχι μόνο. Γιατί πολλές από αυτές όχι μόνο οκτάωρα αλλά και δωδεκάωρα δουλεύουνε. Δουλεύουνε επτά μέρες την εβδομάδα. Δουλεύουν 30 μέρες τον μήνα. Πολλοί από αυτούς δεν πληρώνονται καν τα ρεπό τους. Βιώνουν υπερεργασία λόγω της έλλειψης των ελεγκτικών μηχανισμών. Οι συνθήκες είναι πάρα πολύ σκληρές. Οι μισθοί δεν ανταποκρίνονται στην ακρίβεια, που καθημερινά αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά λόγω της αύξησης του πληθωρισμού»...
Όσο για τη μείωση της ανεργίας: «Σίγουρα υπάρχει αυτή η ζήτηση των εργατικών χεριών ακόμα και σήμερα που μιλάμε. Υπάρχει όμως και η “μαύρη” εργασία, που αναγκάζονται πολλές φορές οι άνθρωποι να κάνουν για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής. Εμείς θεωρούμε ότι τα νούμερα είναι τέτοια που κάνουν επιτακτική την ανάγκη να επιστρέψουν οι τριετίες και η προϋπηρεσία που έχει “παγώσει” από το 2012 στους εργαζόμενους, όπου εκεί θα δουν μια σημαντική αλλαγή. Άρα λοιπόν, εκτός από την επαναφορά του ελάχιστου μισθού στα 751 ευρώ τον μήνα, θεωρούμε ότι είναι καιρός να αλλάξει και το θέμα των τριετιών, για να δούμε πραγματικές αλλαγές σε όλους τους κλάδους, γιατί κάθε ελάχιστη αύξηση του κατώτατου μισθού δε συνεπάγεται και την αύξηση των μισθών στους άλλους κλάδους, που είναι λίγο πιο αυξημένοι».
Φωτογραφία αρχείου Rawpixel
