Ο τενόρος Αντώνης Κορωναίος, ένας από τους σημαντικότερους λυρικούς καλλιτέχνες της γενιάς του, ενσαρκώνει τον ρόλο του Πέτρου Χαρμίδη, του στρατιώτη στο μέτωπο και συζύγου της Κικής, που αποφασίζει να υποδυθεί τον βαφτιστικό της Βιβίκας, τον οποίο εκείνη έχει να δει χρόνια και δε θυμάται...
Διαβάστε επίσης
⇒Ο «Βαφτιστικός» ήρθε στο Ηράκλειο - Εικόνες και βίντεο από τις πρόβες της εθνικής μας οπερέτας
«Ο Βαφτιστικός» βάζει φωτιά στο σπίτι του Ζαχαρούλη κι όλοι μαζί ετοιμάζονται να χαρίσουν μοναδικές στιγμές στο κοινό του Ηρακλείου, που θα βρεθεί στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου (ΠΣΚΗ) το Σάββατο 7, την Κυριακή 8 και τη Δευτέρα 9 Μαΐου. Με αφορμή τις παραστάσεις αυτές, κάναμε μια συζήτηση με τον διεθνούς φήμης τενόρο για την παράσταση και την όπερα, ως και την τραπ μουσική!
Ο «Βαφτιστικός» λοιπόν στο Ηράκλειο! Αλήθεια, τι κάνει αυτό το έργο τόσο αγαπητό διαχρονικά;
«Μία εξαιρετική μουσική προσέγγιση, από έναν συνθέτη πολυγραφότατο της εποχής, που αφήνει να ρέει ο λόγος στα στόματα όλων με ευχάριστη διάθεση. Έτσι διαδόθηκε πολύ γρήγορα στον λαό της εποχής που πρωτοπαρουσιάστηκε και πρόγονοί μας το μετέφεραν, διά στόματος, τραγουδώντας, στις νεότερες γενιές μας. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την κωμωδία ηθών, όπως παρουσιάζεται σαν ιστορία, είναι αδύνατον να μη συμπαρασύρει την επιτυχία όπου παρουσιαστεί, καθώς, πέραν του μουσικού στοιχείου, η ιστορία είναι κωμική μα περιέχει πολλά διδάγματα».
Βαλς και τανγκό και μελωδίες μιας άλλης εποχής... Γραμμένο πριν από περισσότερα από 100 χρόνια. Είναι ένα έργο που μπορεί να βρει πεδίο και στο νεανικό κοινό;
«Η βάση του έργου είναι η καλή μουσική. Με πολλή μελέτη κανείς μπορεί να δώσει μια πιο “φρέσκια” άποψη, κι είμαι σίγουρος ότι οι νέοι θα τα παρακολουθήσουν με ενδιαφέρον. Σίγουρα μιλάμε για μια πιο μελωδική εποχή, όχι λιγότερο ρυθμική, μα σίγουρα όχι κακόηχα ρυθμική. Γιατί αξίζει κάνεις να κάνει την υπέρβαση στο όνειρο. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι το νεανικό κοινό θα παρακολουθήσει με ενδιαφέρον καθώς, όπου παρουσιάστηκε, οποιαδήποτε εποχή μετά το 1918 που ήταν η πρώτη παρουσίαση, οι νέοι ήταν πάντα πολυάριθμοι, ίσως ποσοστιαία περισσότεροι από τους μεγαλύτερους. Αρκεί να τους δίνεται η ευκαιρία, οι νέοι ξέρουν πολλές φορές να ξεχωρίσουν το καλό καλύτερα από τους μεγαλύτερους».
Η προηγούμενη ερώτηση μού φέρνει αυτόματα στο μυαλό τη σκέψη «οπερέτα στην εποχή της trap μουσικής»... Εσείς θεωρείτε πως μπορούν να συνυπάρχουν κάτω από τον ίδιο όρο - μουσική - τόσα πολλά και διαφορετικά είδη;
«Συμπληρώνοντας την ερώτηση, η τραπ είναι ρεύμα, κατά την άποψή μου, που με πολύ μεγάλη επέκταση του όρου “μουσική” χωρά, καθώς έχει να κάνει με ρυθμική μουσική απαγγελία, κάτι όμως που και ο ρυθμός στα ποιήματα κάνει. Με αυτό τον ορισμό, ναι χωράνε όλα, μα η μουσική έχει δύο βασικά στοιχεία: ρυθμό και μελωδία. Η ανάπτυξη του ρυθμού μονομερώς δε σημαίνει ότι εξαφανίζουμε τη μελωδία. Φυσικά με καλή διάθεση και ποιοτική προσέγγιση όλα μπορούν να συνυπάρξουν».
Αλήθεια, ταιριάζει η όπερα στους Έλληνες; Έχουμε την παιδεία να καταλάβουμε και κυρίως να νιώσουμε αυτό το είδος της μουσικής;
«Η όπερα ταιριάζει απολύτως στους Έλληνες, καθώς είναι εξέλιξη της αρχαίας τραγωδίας. Πάνω σε αυτό βασίστηκε ο Μοντεβέρντι και κατόπιν οι επόμενοι συνθέτες κι αυτό εξέλιξαν. Η παιδεία σίγουρα παίζει έναν ρόλο, μα έχουμε ευθύνη και οι μεγαλύτεροι, σαν γονείς να δίνουμε τα ψήγματα που χρειάζονται με την παρακολούθηση παραστάσεων με τις οικογένειές μας, ώστε να τους δημιουργούμε τα ερεθίσματα να τα αναζητούν. Να μη μένουμε στις εμμονές της εποχής, τα τάμπλετ, τα κινητά, την τηλεόραση, την ευκολία, μα να πηγαίνουμε τα παιδιά μας στο θέατρο και στην όπερα, ώστε να αποκτούν παραστάσεις και συμμετοχή στο όνειρο και το ήθος».
Για εσάς, πόσο εύκολο είναι να υπηρετήσετε την Τέχνη σας σε μια χώρα με τόσο ελάχιστες υποδομές;
«Οι δυσκολίες σε επαγγελματικό επίπεδο είναι μεγάλες, μα τελικά όλες οι δουλειές δε θέλουν συνεχή αναζήτηση; Για να βελτιωνόμαστε; Νομίζω ότι πολλά μπορούν να γίνουν».
Το στοίχημα
Η μέχρι τώρα πορεία του ΠΣΚΗ είναι κάτι παραπάνω από αισιόδοξη! Κάθε παράσταση είναι sold out. Φταίει που είναι καινούργιο «απόκτημα» για την πόλη ή τελικά το είχαμε ανάγκη κι ίσως να το έχουν κι άλλες πόλεις της χώρας;
«Απόδειξη σε όσα λέω είναι το ΠΣΚΗ και ο εξαιρετικός διευθυντής του κύριος Μύρωνας Μιχαηλίδης, που με όραμα, εξαιρετικούς συνεργάτες, ολιγάριθμους μα αγαπημένους σαν ομάδα, εξελίσσουν το ΠΣΚΗ σε κέντρο πολιτισμού, παράδειγμα για όλη την Ελλάδα. Κι ας ελπίσουμε αυτή η εργασία να αποτελέσει εφαλτήριο για πολλές πόλεις στην Ελλάδα να δημιουργήσουν κάτι αντίστοιχο. Ο κόσμος στην περιφέρεια το αναζητά διακαώς, αρκεί να τους προσφερθεί. Αυτό το ανακαλύπτω σε κάθε παρουσία ή παράστασή μου στα ταξίδια μου ανά την Ελλάδα. Το ΠΣΚΗ και ο διευθυντής του αξίζουν πολλών συγχαρητηρίων γι’ αυτή την προσπάθεια».
Κατά την τηλεφωνική μας επικοινωνία ένιωσα έναν απίθανο ενθουσιασμό για την παράσταση! Ν’ αναμένουμε μια παραγωγή εφάμιλλη μ’ αυτές που έχει παρακολουθήσει το κοινό της Αθήνας;
«Περιμένω παράσταση, αν όχι απλά εφάμιλλη, μα πολύ πιο υψηλού επιπέδου απ’ όσα βλέπουμε στην Αθήνα. Αυτό είναι και το στοίχημά μας!».
