Μια από τις πιο δημοφιλής ελληνικές οπερέτες, «Ο Βαφτιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου στις 7, 8 και 9 Μαΐου.
Σε μουσική διεύθυνση των Γιώργου Αραβίδη και Γιάννη Πρωτόπαπα και με την υπογραφή του διακεκριμένου σκηνοθέτη Πέτρου Γάλλια, σημαντικοί λυρικοί ερμηνευτές θα ξεδιπλώσουν στη σκηνή της αίθουσας «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού» τις παρεξηγήσεις, τις απροσδόκητες τροπές και τις κωμικές καταστάσεις με τις οποίες έρχονται «αντιμέτωποι» η Βιβίκα, ο Χαρμίδης, ο Ζαχαρούλης, η Κική.
Με αφορμή λοιπόν αυτές τις παραστάσεις, η «ΝΚ» μίλησε με τον Γιώργο Αραβίδη, μεταξύ άλλων καλλιτεχνικό διευθυντή και μαέστρο της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, για τον «Βαφτιστικό» αλλά και για την όπερα, την κλασική παιδεία και την τέχνη του μαέστρου...
«Μυρίζει» Ελλάδα ο Βαφτιστικός;
«Ο “Βαφτιστικός” θεωρείται και είναι η εθνική μας οπερέτα! Τόσο η υπόθεση του έργου, τα κείμενα, η πρόζα, όσο και η μουσική και τα τραγούδια του είναι εμπνευσμένα από την ελληνική κουλτούρα, τη νοοτροπία και την ιστορία της χώρας μας».
Αλήθεια, μετά από έναν αιώνα και κάτι απ’ όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο κοινό, πώς μπορεί και παραμένει τόσο αγαπητό έργο;
«Είναι η δημοφιλέστερη ελληνική οπερέτα και, κατά προσωπική μου άποψη, διεθνώς βρίσκεται τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τη “Νυχτερίδα” του Στράους ή με την “Εύθυμη χήρα” του Λέχαρ. Είναι πλέον κλασικό έργο στο είδος του, άφθαρτο στον χρόνο και ένα είναι σίγουρο, ότι ο Σακελλαρίδης είχε τεράστια έμπνευση όταν συνέθετε την εν λόγω οπερέτα!».
Τα περισσότερα από τα τραγούδια της συγκεκριμένης οπερέτας είναι γνωστά στο ευρύ κοινό, παρότι οι Έλληνες δε φημιζόμαστε... για την «κλασική» μας παιδεία. Πού οφείλεται αυτό;
«Η οπερέτα γενικότερα ως μουσικοθεατρικό είδος αναφέρεται σε ένα ευρύτερο κοινό, είτε αυτό έχει μουσική παιδεία είτε όχι. Τα τραγούδια του “Βαφτιστικού” ειδικότερα δεν αναφέρονται σε εξειδικευμένο ακροατήριο που να απαιτεί μουσικές γνώσεις, αλλά είναι προσιτά, “ευκολοτραγούδιστα” και ευχάριστα στο άκουσμά τους, γι’ αυτό και συνεχίζουν να τραγουδιούνται από γενιά σε γενιά σχεδόν 100 και πλέον χρόνια».
Πόσο εύκολο είναι σ' ένα τέτοιο έργο να συντονιστούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται πάνω ή πίσω από τη σκηνή (ο μαέστρος, η χορωδία, οι τραγουδιστές κ.λπ.);
«Το ανέβασμα μιας οπερέτας και βέβαια δεν είναι εύκολη υπόθεση! Μια οπερέτα περιλαμβάνει τα πάντα! Μουσική, τραγούδι, χορό, υποκριτική, σκηνικά, κουστούμια, ορχήστρα, χορωδία, μαέστρο, σκηνοθέτη, τραγουδιστές, ηθοποιούς... Πολύμηνη προετοιμασία και συγκερασμός όλων, με στόχο τον απόλυτο συντονισμό και την επιτυχημένη συνύπαρξη λόγου και μουσικής, θεάτρου και όπερας».
Με μαγεύει ο ρόλος σας! Κάθε φορά που παρακολουθώ ένα κονσέρτο, κοιτώ με δέος τους μαέστρους. Τον τρόπο που κινούνται τα χέρια τους, την μπαγκέτα... Είναι πραγματικά τόσο μαγικό;
«Ο μαέστρος ήταν για μένα από μικρό παιδί μύθος, ίσως ένα άπιαστο όνειρο! Σίγουρα είναι ο μουσικός, ο οποίος, εκτός από πολλά χρόνια σπουδών και μουσικής γνώσης, πρέπει να έχει το χάρισμα της έμπνευσης, το οποίο πρέπει να μεταλαμπαδεύει στους μουσικούς μιας ορχήστρας από την πρώτη κιόλας πρόβα. Υπευθυνότητα, αυτοκυριαρχία, αυτοπεποίθηση, άποψη, προσωπικότητα είναι μόνο μερικά από τα βασικά γνωρίσματα τού μαέστρου».
Η συζήτησή μας γίνεται με αφορμή τις παραστάσεις στο ΠΣΚΗ...
«Το ΠΣΚΗ είναι ένας από τους σημαντικότερους συναυλιακούς χώρους στην Ελλάδα, με εξαιρετική ακουστική και άριστες προδιαγραφές να λειτουργεί και ως μουσικό θέατρο, εξυπηρετώντας στον μέγιστο δυνατό βαθμό το ανέβασμα μιας όπερας ή οπερέτας! Ανυπομονώ να βρεθώ στον χώρο και να απολαύσω τόσο την αισθητική, όσο και την ακουστική πληρότητα του ΠΣΚΗ».
Οι Κρήτες έχουμε «ξετρελαθεί» με το ΠΣΚΗ. Κάθε παράσταση είναι sold out! Λέτε φταίει που είναι κάτι νέο και το περιμέναμε καιρό ή τελικά είναι πραγματική επένδυση στον πολιτισμό και την παιδεία του λαού τέτοιοι χώροι;
«Οι Κρήτες είναι πολύ τυχεροί που έχουν δίπλα τους ένα τέτοιο Μέγαρο Μουσικής! Ο κόσμος έχει ανάγκη πλέον από ποιοτικά θεάματα που ο καλλιτεχνικός προγραμματισμός του θεάτρου προσφέρει και θα συνεχίσει να προσφέρει στο μέλλον, με σκοπό την πνευματική και πολιτιστική ανέλιξη τού τόπου. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι είναι sold out όλες οι παραστάσεις και εύχομαι το ίδιο ο κόσμος να αγκαλιάσει με αγάπη και ένθερμο ενθουσιασμό τις τρεις μοναδικές παραστάσεις του “Βαφτιστικού”!».
Βιογραφικό
Ο Γιώργος Αραβίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πιάνο (πτυχίο-δίπλωμα Σολίστ), Ανώτερα Θεωρητικά (Ωδική- Αρμονία- Αντίστιξη- Φούγκα) στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του με «Άριστα παμψηφεί και διάκριση». Αμέσως μετά συνέχισε με σπουδές Διεύθυνσης Ορχήστρας στην Ecole Normale Superieure de Musique de Paris στη Γαλλία, στην τάξη του καθηγητή-μαέστρου Dominique Ruits, απ' όπου αποφοίτησε με την «Πρώτη διάκριση».
Κατόπιν έγινε δεκτός και μαθήτευσε στα Master Classes Διεύθυνσης Ορχήστρας των Richard Schumacher στην Ελβετία, Yuri Simonov στην Ουγγαρία και Διεύθυνσης Χορωδίας με τον Peter Erdei στην Ουγγαρία. Έλαβε επίσης μέρος με επιτυχία στον 16ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Διεύθυνσης Ορχήστρας στο Lugano της Ελβετίας. Ολοκλήρωσε τον σεμιναριακό κύκλο των μουσικοπαιδαγωγικών συστημάτων “Carl Orff” στην Αυστρία (Universitat Mozarteum Salzburg Orff Institut) και “Zoltan Kodaly” στην Ουγγαρία (Kodaly Pedagogigal Institut of Music).
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο Παρίσι, διευθύνοντας και ηχογραφώντας παράλληλα έργα νέων Γάλλων συνθετών, σε πρώτη εκτέλεση, με μουσική μπαλέτου και κινηματογράφου. Στο εξωτερικό έχει διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα Βόρειας Ουγγαρίας, την Κρατική Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου και την Ιταλική Ορχήστρα “Giovanni Partenopea”. Στην Ελλάδα διηύθυνε για πρώτη φορά σε ηλικία 26 ετών την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Από τότε μέχρι σήμερα έχει διευθύνει την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηνών, την Ορχήστρα Δωματίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τη Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου κ.ά.
Έχει ηχογραφήσει για το Γ' Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και έχει συνεργαστεί σε παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και στο Ηρώδειο. Από το 1995 συνεργάζεται τακτικά με την Εθνική Λυρική Σκηνή και έχει διδάξει στο Εργαστήριο Όπερας της ΕΛΣ, του οποίου διηύθυνε παραστάσεις. Από το 1994 διετέλεσε μόνιμος αρχιμουσικός της Όπερας Δωματίου Αθηνών, ενώ παράλληλα ίδρυσε την “Πρότυπη Ορχήστρα Δωματίου Αθηνών”. Το 2005 ίδρυσε την Ορχήστρα “Sinfonietta Αθηνών”, με την οποία έχει δώσει αρκετές συναυλίες στην Αθήνα και ολόκληρη την Ελλάδα. Ασχολείται με τη σύνθεση και έχει διατελέσει μέλος εξεταστικής επιτροπής του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και άλλων πανελλήνιων μουσικών διαγωνισμών.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Ορχήστρας Ωδείων», με την οποία συνεργάστηκε για 4 χρόνια (1992-1996). Από το 2003 μέχρι το 2018 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Ελληνικού Ωδείου. Από το 2013 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσικοεκπαιδευτικού Ιδρύματος “Future Academy of Arts” της Κύπρου. Από τον Ιούνιο του 2020 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής και μαέστρος της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ.
