Κρυμμένο πίσω από τις βουνοκορφές των Αστερουσίων, το Μαριδάκι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα τοπίο ειδυλλιακό. Έναν προορισμό ονειρικό... Όμως η εγκατάλειψη και ο μαρασμός είναι ορατά από την πρώτη στιγμή, όταν βλέπει κανείς τις πόρτες των σπιτιών και μαγαζιών ερμητικά κλειστές και τους δρόμους άδειους.
Παρά το ότι είναι ένα παραθαλάσσιο μέρος που συνδέεται με πολλές παραλίες που υπάρχουν εκεί γύρω, η έλλειψη βασικών υποδομών αποτελεί μεγάλο “αγκάθι” και στέκεται εμπόδιο στην περαιτέρω ανάπτυξη της περιοχής, χρόνια τώρα...
Κυριότερη έλλειψη... η κακή προσβασιμότητα, καθιστά το μέρος απροσπέλαστο και τη διαμονή όχι και τόσο εύκολη. Χρόνια τώρα ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι ένας χωματόδρομος με στροφές και γκρεμούς, αρκετά επικίνδυνος, με τη διέλευσή του να είναι από δύσκολη έως σε πολλά σημεία άκρως επικίνδυνη και απαγορευτική. Συνέπεια αυτού είναι, πολλές φορές, τόσο ντόπιοι όσο και ξένοι επισκέπτες, που ξεκινούν να φτάσουν με Ι.Χ., να κάνουν πίσω ακόμα και στα μισά της διαδρομής, όταν αντικρίζουν μπροστά τους τεράστιους λάκκους ή ακόμα και μεγάλες ρωγμές που κόβουν τον δρόμο στα δύο, απόρροια των καταιγίδων και των νεροποντών του χειμώνα που μόνο χαλάσματα αφήνουν πίσω στο πέρασμά τους, κάνοντας κάθε χρόνο ακόμα πιο απροσπέλαστο το οδικό δίκτυο της περιοχής.
Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι μια διαδρομή σε χωματόδρομο μήκους 13 χιλιομέτρων οδηγεί στον οικισμό Τρεις Εκκλησιές, και σε μερικές από τις πιο απάτητες και άγριας ομορφιάς παραλίες της Κρήτης, όπως τον Άγιο Νικήτα. Όμως χρόνια τώρα, όπως λένε κάτοικοι, ο μοναδικός τρόπος για να φτάσουν στα σπίτια τους είναι ο στενός, επικίνδυνος και γεμάτος στροφές χωματόδρομος που υπάρχει, ο οποίος διασχίζεται μόνο με 4x4. Κάποιοι βέβαια είναι από τους τυχερούς και μπορούν να φτάσουν εκεί... με σκάφος ή με βάρκα. Οι υπόλοιποι απλά ζητούν τη διαπλάτυνση και τη βελτίωση του οδοστρώματος, ούτως ώστε τουλάχιστον η πρόσβαση στα σπίτια τους να είναι εύκολη. Όπως διαπιστώνεται, ακόμα και τα απορριμματοφόρα δυσκολεύονται να διασχίσουν τον χωματόδρομο αυτό, με αποτέλεσμα, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες που κάτοικος της περιοχής μάς έστειλε, σημεία με κάδους - και όχι μόνο - να έχουν μετατραπεί σε εστίες μόλυνσης, με βουνά σκουπιδιών να έχουν συγκεντρωθεί εκεί. Όπως μας πληροφόρησαν κάτοικοι, είχε εγκριθεί το έργο για να γίνει ασφαλτόστρωση, όμως η περιοχή έχει χαρακτηριστεί Natura και έτσι οι δυνατότητες για ανάπτυξη και ασφαλτόστρωση είναι περιορισμένες.
Βράχοι κρέμονται πάνω από τα σπίτια
Εικόνα τρομακτική, από την άλλη μεριά, αποτελούν οι δεκάδες βράχοι που κρέμονται πάνω από τα σπίτια και, παρά το ότι αποτελούν κίνδυνο-θάνατο, κανείς αρμόδιος δε σκέφτηκε να αποκαταστήσει το πρόβλημα πριν συμβεί κάποιο μοιραίο γεγονός και θρηνήσουμε θύματα.
Τα προβλήματα, βέβαια, δε σταματούν εδώ... Όπως πληροφορηθήκαμε η περιοχή υδροδοτείται μέσω γεώτρησης. Όπως όμως φαίνεται στις φωτογραφίες που μας έστειλαν κάτοικοι, οι σωλήνες της υδροδότησης είναι παλιές και σαπισμένες, ενώ η δεξαμενή, όπως λένε οι κάτοικοι, έχει καιρό να καθαριστεί - με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία. Ολοκληρώνοντας την αναφορά μας στο Μαριδάκι, αφήσαμε για το τέλος την έλλειψη φωτισμού στην περιοχή, εξαιτίας της οποίας βυθίζεται η περιοχή στο σκοτάδι μόλις κρυφτούν και οι τελευταίες ακτίνες φωτός του ηλίου.
Οι ώρες πάντως για όσους βρεθούν στην περιοχή περνούν ψαρεύοντας, κολυμπώντας και αγναντεύοντας το Λιβυκό Πέλαγος και το όλο τοπίο, το οποίο, πέρα από τις ελλείψεις, είναι φανταστικό. Ωστόσο, όμως, θα μπορούσε να γίνει ακόμα καλύτερο...
