«Θέλω να ταφώ στην Κρήτη. Εκεί νιώθω ότι πρέπει να είναι η τελευταία μου κατοικία, σε ένα βουνό της Κρήτης. Σ’ αυτό το νησί που το χώμα του είναι ποτισμένο με το αίμα ηρώων», με αυτά τα λόγια μίλησε στον δημοσιογράφο Κωστή Παπάγεωργίου, εκφράζοντας την βαθιά αγάπη του για το νησί.
Όπως αναφέρει ο Κωστής Παπαγεωργίου στην ανάρτησή του, μεταξύ άλλων, είχε την μεγάλη τύχη να τον γνωρίσει και να του πάρει μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, όταν είχαν προκύψει οι μεγάλες αντιδράσεις στην Κύπρου για το Σχέδιο Άναν.
«Μιλήσαμε για διάφορα πράγματα και για την Κρήτη την οποία αγαπούσε πολύ. Μου έδειξε τους πίνακες που είχε ζωγραφίσει και μου χάρισε έναν τον οποίο έχω σε περίοπτη θέση στο γραφείο μου», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανάρτησης στην σελίδα του ο Κωστής Παπαγεωργίου στην προσωπική του σελίδα στο Facebook:
«Έφυγε πλήρης ημερών σε ηλικία 101 ετών ο Βάσσος Λυσσαρίδης.
Μια εμβληματική πολιτική μορφή της Κύπρου.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, πρόεδρος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ και βουλευτής εκλεγμένος στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας την περίοδο 1960-2006.
Είχα την μεγάλη τύχη να τον γνωρίσω και να του πάρω μια μεγάλη συνέντευξη όταν είχαν προκύψει οι μεγάλες αντιδράσεις στην Κύπρο για το Σχέδιο Ανάν.
Εκείνη την ημέρα έφτασα στο σπίτι του νωρίς το πρωί. Ένα φυλάκιο με έναν αστυνομικό στην είσοδο, ένας απέραντος κήπος με ψηλά δένδρα και στο βάθος η κατοικία του.
Είδα μια έντονη ταραχή στο πρόσωπο του μόλις με αντίκρυσε που με έφερε πραγματικά σε αμηχανία να αναρωτιέμαι τι είχε συμβεί.
Η οικονόμος του έσωσε την κατάσταση οδηγώντας με στο σαλόνι για να ετοιμαστεί ο κάμεραμαν για την συνέντευξη κι εγώ ακόμη αναρωτιόμουν τι είχε συμβεί.
Αφού ολοκληρώσαμε την συνέντευξη και μαζεύαμε τα καλώδια και την κάμερα για να φύγουμε τον ακούω να μου λέει: «Αν δεν έχεις επείγουσα δουλειά θα ήθελα να μείνεις λίγο να μιλήσουμε».
«Μεγάλη μου τιμή και ευχαρίστηση κύριε Πρόεδρε» του απάντησα. Έδωσα μερικές οδηγίες στον κάμεραμαν να τραβήξει πλάνα από την Λευκωσία και αφού έφυγε καθίσαμε με τον πρόεδρο στο γραφείο του.
Μιλήσαμε για διάφορα πράγματα και για την Κρήτη την οποία αγαπούσε πολύ. Μου έδειξε τους πίνακες που είχε ζωγραφίσει και μου χάρισε έναν τον οποίο έχω σε περίοπτη θέση στο γραφείο μου.
Εγώ του πρόσφερα τους δυο τόμους με τα «ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ» του Στέργιου Σπανάκη που είχε εκδώσει τότε η ΚΡΗΤΗ TV.
Η ώρα περνούσε αλλά εκείνη η αρχική αμηχανία μου και η ταραχή στο βλέμμα του Προέδρου παρέμεναν όταν ξαφνικά μου λέει: «Θα σου δείξω μια φωτογραφία και θα καταλάβεις γιατί ταράχτηκα μόλις σε είδα» και απλώνοντας το χέρι του μου την έδωσε. Έμεινα άφωνος μόλις την είδα. Στην φωτογραφία ήταν σαν να έβλεπα τον εαυτό μου. Ένας νέος άνδρας που μου έμοιαζε εντυπωσιακά.
«Ήταν ο γιος μου. Τώρα καταλαβαίνεις γιατί ταράχτηκα μόλις σε είδα. Τον καταπίεζα πολύ. Του έλεγα συνεχώς ότι πρέπει οι ρίζες της οικογένειας να στεριώσουν βαθιά στη γη και του το επαναλάμβανα διαρκώς. Ώσπου ένα πρωί τον βρήκαμε νεκρό με ένα σημείωμα δίπλα του που έγραφε. Τώρα πατέρα οι ρίζες της οικογένειας είναι βαθιά στη γη».
Έμεινα συγκλονισμένος να τον ακούω και είδα ένα δάκρυ να τρέχει στα μάτια του. Έμεινα μαζί του όλη την ημέρα και κάποια στιγμή μου είπε. «Θέλω να ταφώ στην Κρήτη. Εκεί νιώθω ότι πρέπει να είναι η τελευταία μου κατοικία, σε ένα βουνό της Κρήτης. Σ αυτό το νησί που το χώμα του είναι ποτισμένο με το αίμα ηρώων». (Όταν επέστρεψα στην Κρήτη έκανα ένα μεγάλο δημοσίευμα στην εφημερίδα και ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση με την επιθυμία του Προέδρου να ταφεί στην Κρήτη, αλλά ουδείς από εκείνους που όφειλαν να ενδιαφερθούν έδωσαν σημασία).
Έφυγα από το σπίτι του Προέδρου Λυσσαρίδη αργά το απόγευμα και την ώρα που τον χαιρετούσα μου είπε: «Εδώ είναι το σπίτι σου. Όταν θα έρχεσαι στην Κύπρο θα έρχεσαι να μένεις εδώ μαζί μου»,
Αιωνία σου η μνήμη αγαπημένε μου Πρόεδρε».
