Η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Ειδικού & Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού του Πολυτεχνείου Κρήτης (ΣΕΕΔΙΠΠΚ), σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2021, συζήτησε το σχέδιο νόμου «Εισαγωγή στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις» και εξουσιοδότησε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου να δημοσιοποιήσει την έντονη αντίθεση των μελών του ΣΕΕΔΙΠΠΚ με το ως άνω νομοσχέδιο. Επισημαίνεται ότι το ανωτέρω νομοσχέδιο περιέχει αποσπασματικές ρυθμίσεις οι οποίες δεν μπορούν να επιλύσουν τα πραγματικά προβλήματα των πανεπιστημίων και δεν διαμορφώνει ένα συνολικό πλαίσιο για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Συνακόλουθα, θα πρέπει να αποσυρθεί και να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός διάλογος για το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης και την ουσιαστική της στήριξη από την Πολιτεία.
Βεβαίως, και μόνη η κατάθεση του νομοσχεδίου και τα ζητήματα που έχουν τεθεί, δημιουργούν την ανάγκη να επισημανθούν κάποια σημαντικά δεδομένα, τα οποία σε μεγάλο βαθμό αγνοεί η κοινή γνώμη εξαιτίας της ελλιπούς ενημέρωσης και της προβολής περιθωριακών φαινομένων παραβατικότητας. Τα πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια δέχθηκαν ένα σημαντικό πλήγμα από την εφαρμογή του συνταξιοδοτικού νόμου 4024/2011, όπου πολλοί υπάλληλοι κατά το διάστημα 2011- 2014 έσπευσαν να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα φοβούμενοι τις επερχόμενες αλλαγές. Επιπλέον, επειδή δεν γίνονται νέες προσλήψεις σε διοικητικό προσωπικό (ελάχιστες θέσεις αναπληρώθηκαν μέσω της κινητικότητας των υπαλλήλων και συμβάσεων ορισμένου χρόνου) και η αναλογία προσλήψεων σε εκπαιδευτικό προσωπικό είναι μία πρόσληψη ανά 4 αποχωρήσεις, προκλήθηκε μείωση του προσωπικού (διοικητικού και εκπαιδευτικού) της τάξης του 40%. Το διαρκώς μειούμενο προσωπικό καλείται να καλύψει συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες που προκαλεί η εισαγωγή μεγαλύτερου αριθμού φοιτητών.
Ωστόσο, παρά τις τραγικές ελλείψεις προσωπικού, την υποχρηματοδότηση και τις ελλιπείς υποδομές, τα πανεπιστήμια επιτελούν υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο και έχουν εδραιωθεί στο διεθνή χώρο, όπως πιστοποιείται και από σχετικές αξιολογήσεις. Τα Ελληνικά Πανεπιστήμια δεν είναι χώροι ανομίας αλλά καταξιωμένοι χώροι προαγωγής της επιστημονικής γνώσης και εκπαίδευσης της νέας γενιάς. Χιλιάδες απόφοιτοί τους σταδιοδρομούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στελεχώνοντας κάθε είδους παραγωγικές μονάδες και οργανισμούς. Ειδικά τα περιφερειακά πανεπιστήμια, όπως και το Πολυτεχνείο Κρήτης, έχουν συμβάλλει καθοριστικά στη συγκράτηση μεγάλου αριθμού επιστημόνων στην περιφέρεια, στην ανάδειξη και διαφύλαξη των τοπικών παραγωγικών συστημάτων και κουλτούρας και στην εν γένει ενίσχυση της πολιτιστικής ζωής στη Ελληνική περιφέρεια.
Ο αριθμός των εισακτέων και η συνακόλουθη διαμόρφωση των βάσεων εισαγωγής είναι ένα ζήτημα που συνδέεται με το μέλλον πολλών περιφερειακών τμημάτων. Εδώ και χρόνια όλα τα τμήματα ζητούν τη μείωση των εισακτέων χωρίς να ανταποκρίνεται το Υπουργείο Παιδείας. Αποτελεί πάγια θέση μας ότι θα πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός του αριθμού των εισακτέων στις Σχολές του Πολυτεχνείου Κρήτης και να υιοθετούνται οι αριθμοί που προτείνονται από τις ίδιες τις Σχολές και όχι αυτοί που (διαχρονικά) επιβάλλονται από το Υπουργείο Παιδείας, χωρίς να υπάρχει και η αντίστοιχη μέριμνα για την ουσιαστική ενίσχυση του Ιδρύματος σε ανθρώπινους πόρους και υποδομές. Σε κάθε περίπτωση, το όποιο πλαίσιο της μείωσης των εισακτέων και οι αριθμοί εισακτέων ανά σχολή θα πρέπει να διαμορφώνονται από το Υπουργείο Παιδείας ακολουθώντας συγκεκριμένους κανόνες, ώστε να μην προκαλείται τεχνητή και μη αιτιοκρατική μείωση εις βάρος κυρίως των μικρών ή και περιφερειακών Ιδρυμάτων. Επιπλέον, θεωρούμε ότι η σταδιακή μείωση των εισακτέων σε όλα τα ιδρύματα πρέπει να συνοδεύεται με παράλληλη ενίσχυση της επαγγελματικής και τεχνικής μη πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και ουσιαστικό επαγγελματικό προσανατολισμό σε συνδυασμό με μια μακρόπνοη αναπτυξιακή στρατηγική που θα αξιοποιεί τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.
Το ζήτημα της διάρκειας των σπουδών συνδέεται, προφανώς, με το επίπεδο των εισαγομένων φοιτητών αλλά και γενικότερα με την ύπαρξη κινήτρων και στήριξης για τους φοιτητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, οικονομικά προβλήματα κ.λπ. Συνδέεται επίσης με τη δυνατότητα αλλαγής κατεύθυνσης σπουδών, όταν αυτό είναι αναγκαίο και όσο το δυνατόν νωρίτερα. Τίποτε από αυτά δεν φαίνεται να προωθεί το συζητούμενο νομοσχέδιο το οποίο επιχειρεί να επιβάλει ένα οριζόντιο μέγιστο όριο φοίτησης και μάλιστα σε μια περίοδο όπου χιλιάδες οικογένειες αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα για να υποστηρίζουν ουσιαστικά τις σπουδές των παιδιών τους.
Το ζήτημα της φύλαξης των Πανεπιστημίων θα πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσα από την ενίσχυση της χρηματοδότησης των Πανεπιστημίων και την πρόσληψη του απαραίτητα του προσωπικού φύλαξης. Δεν αποδεχόμαστε ούτε τη δημιουργία ειδικού σώματος και τη συνακόλουθη οικονομική επιβάρυνση των ήδη ισχνών προυπολογισμών των ιδρυμάτων, ούτε την επιβολή ενός καθεστώτος ασφυκτικής επιτήρησης, το οποίο παραβιάζει θεμελιώδεις ελευθερίες.
