Είκοσι τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου συνέδεσε το όνομά του με τη σοσιαλδημοκρατία και την κοινωνική αναγέννηση της Ελλάδας. Αγαπήθηκε από τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, ενώ δέχτηκε πύρινα βέλη από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ωστόσο, «ο Ανδρέας», όπως ήθελαν να τον αποκαλούν, είχε και μια άλλη πλευρά. Ήταν ένα θρησκευόμενο άτομο. Στο πλαίσιο αυτό, η εφημερίδα “Νέα Κρήτη” βρήκε τον ιερέα εκείνο που ήταν ο πνευματικός του Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο ο πρώην πρωθυπουργός είχε αναπτύξει μια φιλική σχέση.
Ο ιερέας είναι ο πατέρας Τιμόθεος Ηλιάκης, ο οποίος είναι Αρχιμανδρίτης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας.
Ο πατήρ Τιμόθεος χαρακτήρισε τον Ανδρέα Παπανδρέου ως «έναν υπέροχο άνθρωπο», ενώ με συγκίνηση θυμάται τις τελευταίες στιγμές του πρώην πρωθυπουργού. Τέλος, αναφέρεται στην αγάπη του Ανδρέα για την Κρήτη μέσα από τη φράση του «η Κρήτη λάτρεψε τον Ανδρέα και ο Ανδρέας την Κρήτη».
- Πατέρα Τιμόθεε, ήσασταν ο πνευματικός του Ανδρέα Παπανδρέου. Θέλω να σας ρωτήσω: Ποιος ήταν ο Ανδρέας εκτός πολιτικής; Σίγουρα μιλάμε για μια προσωπικότητα που λατρεύτηκε από φίλους και μισήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
- «Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου ήταν και εντός και εκτός πολιτικής ένας υπέροχος άνθρωπος που ήξερε να σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή με την ευθύτητα του χαρακτήρα του, την ευγένεια και την απλότητά του. Ο Ανδρέας ήταν ο Άρχοντας της πολιτικής. Δε θα έλεγα ότι “μισήθηκε” από τους πολιτικούς του αντιπάλους, θα έλεγα πως ήξερε, παρά τις αντιθέσεις τους, να επιβάλλει τον σεβασμό τους στις απόψεις του. Αν υπάρχουν κάποιοι που “μίσησαν” τον Ανδρέα θα πρέπει να τους αναζητήσουμε ανάμεσα σε εκείνους που αναδείχτηκαν και ευεργετήθηκαν από αυτόν».
- Είστε από την όμορφη πόλη των Χανίων. Η Κρήτη αγάπησε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πιστεύω πως στις συζητήσεις που είχατε με τον πρώην πρωθυπουργό, μεταξύ άλλων, ήταν και η Κρήτη. Τι έλεγε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για την Κρήτη;
- «Πράγματι έχω καταγωγή από το Κολυμπάρι Χανίων. Είχα την τιμητική ευκαιρία να βρεθώ στην Κρήτη συνοδεύοντας τον πρόεδρο σε ένα από τα ταξίδια του εδώ και να δω με τα μάτια μου τις εκδηλώσεις αγάπης του περήφανου λαού της Κρήτης προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μπορώ να πω λοιπόν πως η Κρήτη λάτρεψε τον Ανδρέα και ο Ανδρέας την Κρήτη. Θυμάμαι το βρόμικο ’89 τα χιλιάδες μηνύματα συμπαράστασης που έφταναν από την Κρήτη και τον Ανδρέα να λέει πως σε περίπτωση που το “παιχνίδι χοντρύνει” δε θα μπορέσουμε να συγκρατήσουμε τη δίκαιη οργή του λαού και ιδιαίτερα του λαού της Κρήτης. Έχω κρατήσει ενθύμιο ιερό δύο κούπες τσικουδιάς με χαραγμένη πάνω τους τη μορφή του Ανδρέα. Τις είχαν φέρει Κρητικοί στο μνημόσυνό του και κέρναγαν τον κόσμο τσικουδιά θέλοντας να τον τιμήσουν με τα έθιμα της πατρίδας τους».
- Πώς βλέπετε τις σχέσεις ελληνικού Κράτους-Εκκλησίας σήμερα; Κινούνται σε σωστή κατεύθυνση;
- «Νομίζω ναι. Σε μια ζωντανή κοινωνία πάντα θα υπάρχουν προβλήματα, που όμως με ειλικρινή διάλογο επιλύονται. Εκκλησία και Κράτος αποτελούν την ίδια κοινωνία, τον ίδιο λαό υπηρετούν ο καθένας από το μετερίζι του, κι έτσι λοιπόν δεν έχουν λόγο λοιπόν να μην έχουν σχέσεις καλές».
- Τι μήνυμα θα στέλνατε στον λαό της Κρήτης σε μια περίοδο όπως η σημερινή με την υγειονομική κρίση να είναι παρούσα;
- «Η πίστη στον Θεό, η σωστή τήρηση των υγειονομικών κανόνων, η ενότητα, η αλληλεγγύη και μια ρακή κάθε πρωί τον κορωνοϊό τον κάνουν πέρα. Σας ευχαριστώ πολύ».
ΒΑΘΙΑ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ
«Ο Παπανδρέου αναγνώριζε πάντα τις ευεργεσίες του Θεού στη ζωή του»
- Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν θρησκευόμενο άτομο; Και κατ’ επέκταση τι θυμάστε από τις τελευταίες στιγμές του;
- «Σας θυμίζω ότι ο παππούς του προέδρου ήταν ιερέας, ο παπά-Ανδρέας από το Καλέντζι της Αχαΐας, ενώ η μητέρα του, Σοφία, ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος. Με τέτοιες, λοιπόν, ρίζες δύσκολα να χάσει κάποιος τον θρησκευτικό του προσανατολισμό, έστω κι αν στο διάβα της ζωής του περάσει στην αμφισβήτηση αλλά όχι στην άρνηση. Ο Παπανδρέου πίστευε πάντα στον Θεό. Είχαμε ατέλειωτες συζητήσεις πάνω σε θεολογικά θέματα και θαύμαζα τις γνώσεις του αλλά και το γεγονός ότι αναγνώριζε πάντα τις ευεργεσίες του Θεού στη ζωή του. Πίστευε στην Ορθοδοξία και την έβλεπε σαν δύναμη ενότητας του Ελληνισμού. Για τούτο και δούλεψε πολύ για την ανάδειξη των πρεσβυγενών Πατριαρχείων, καθώς και των ελληνικών Μητροπόλεων του εξωτερικού και στην επίλυση των προβλημάτων τους. Ονειρεύτηκε πρώτος τη δημιουργία ορθόδοξου τόξου στα Βαλκάνια, ενώ δε δίστασε να καταγγείλει το Βατικανό για τον ύποπτο ρόλο του στον πόλεμο της Σερβίας και τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ήθελε την Εκκλησία παρούσα στην κοινωνία με ρόλο ισχυρό στα εθνικά θέματα. Έζησα δίπλα του όλες τις περιπέτειες της υγείας του και πάντα έλεγε ότι θα γίνει αυτό που θέλει ο Θεός. Και όταν τον μετάλαβα για τελευταία φορά στο σπίτι στην Εκάλη, λίγες μέρες πριν “φύγει”, θυμάμαι εκείνο το γαλήνιο βλέμμα του και τα λόγια που μου είπε, από τα οποία μεταφέρω εδώ μόνο τούτα: “Πάτερ Τιμόθεε, εγώ φεύγω. Θέλω να με θυμάσαι στις προσευχές σου και να αγαπάς και να στηρίζεις τη Δήμητρα και να λες παντού πως ό,τι έκανα σαν πολιτικός το έκανα πάντα με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας”».
