Μεγάλη, πολύ μεγάλη η απώλεια του Κώστα Βουτσά. Και είναι από τις περιπτώσεις που ένας άνθρωπος φεύγει από τη ζωή πλήρης ημερών, στα 88 του χρόνια, και όμως αισθάνεσαι... πως έφυγε νωρίς, πως είχε ακόμα πολλά να δώσει, πως θα μπορούσε να κάνει πράξη τις ευχές των πολυάριθμων θαυμαστών του και να τα «εκατοστήσει»!
Ο Κώστας Βουτσάς αγαπούσε την Κρήτη… Λίγα χρόνια πριν είχε έρθει για θεατρική παράσταση στο Ηράκλειο και σε συνέντευξη που παραχώρησε... κυρίως με αθλητικό χαρακτήρα, στον Γιώργο Μιμίκο, το εκδήλωσε!
Μάλιστα, ήξερε για την εφημερίδα «Νέα Κρήτη» και τη ζήτησε από τον συνάδελφο για να τη διαβάσει!
Στον Βουτσά άρεσε η νοοτροπία των Κρητικών, αφού και ο ίδιος είχε μια νοοτροπία παρόμοια: Ήθελε να έχει την αίσθηση της ελευθερίας και να νιώθει δυνατός και ανεξάρτητος, ενώ θα μπορούσε ακόμα και να δώσει μάχες και να κινδυνέψει (όταν ήταν μικρότερος) για τα “πιστεύω” του.
Ήταν προσφυγικής καταγωγής και στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” δεν έκρυψε την αγάπη του για την ΑΕΚ!
Θαύμαζε όμως τους Κρητικούς Καζαντζάκη και Μαμαγκάκη, που όπως είπε... «άξιζαν κεντρικές λεωφόρους του Ηρακλείου»...
Ένα απόσπασμα από την εν λόγω συνέντευξη:
Ξέρετε όμως πως η Κρήτη έχει πλέον τρεις ομάδες στις μεγάλες κατηγορίες στο ποδόσφαιρο;
«Ναι, και συγχαρητήρια. Χαίρομαι για ό,τι καλό ακούω και έχει σχέση με την Κρήτη».
Ήρθατε στο νησί μας για περιοδεία και την παράσταση "Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα", βασισμένο στο εξαιρετικό βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη...
«Στην Κρήτη πρώτη φορά ανέβηκε αυτό το έργο, που είναι εξαιρετικό. Οι ηθοποιοί είναι όλοι εκλεκτοί, ενώ ο Θανάσης ο Τσαλταμπάσης είναι ο κωμικός του μέλλοντος. Πήγαμε σε όλους τους νομούς και εισπράξαμε την αγάπη του κόσμου. Την Κρήτη την αγαπώ! Έχω πάει σε όλες τις πόλεις και σε πολλά χωριά. Πήγαμε και στο Αρκαλοχώρι, πήγα παλιότερα στις Αρχάνες, τις Μοίρες, σε πάρα πολλά μέρη».
Και είναι ένα νησί που έχει "γεννήσει" μεγάλους της τέχνης και των γραμμάτων...
«Ναι και αναρωτιέμαι για παράδειγμα εδώ στο Ηράκλειο που είμαι τώρα, πού είναι η λεωφόρος Καζαντζάκη, πού είναι η λεωφόρος Χατζιδάκι, Μαμαγκάκη και τόσων άλλων! Εντάξει, κάνατε τη λεωφόρο Καζαντζίδη, αλλά ξεχάσατε πολλούς» (σ.σ. εκεί του υπενθυμίσαμε πως το αεροδρόμιο Ηρακλείου ονομάζεται "Νίκος Καζαντζάκη"...).
Ολόκληρη η συνέντευξη του Κώστα Βουτσά στο Γιώργο Μιμίκο, τον Αύγουστο του 2013:
Θέατρο και γήπεδο συνδυάζονται; Όταν έχεις αστείρευτη διάθεση και απολαμβάνεις κάθε λεπτό της ζωής σου σαν να είναι και το μοναδικό, βεβαίως και συνδυάζονται! Βέβαια στη σημερινή εποχή τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν. Οι περισσότεροι λόγω οικονομικών προβλημάτων... απέχουν και από τα δύο και αυτοί που έχουν την άνεση... στις τσέπες μάλλον έχουν συνηθίσει σε μια ψυχοφθόρα καθημερινή ρουτίνα, νομίζοντας πως έχουν το "ευ ζην", αλλά πλανώνται! Ακόμα και όταν έχεις κάτι ενδιάμεσο σαν τρόπο ζωής, γνωρίζοντας διά ζώσης έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς, το "ζωντανό θρύλο" που λέγεται Κώστας Βουτσάς, περνάς εύκολα στη... σωστή όχθη του "ποταμού της ζωής". Άλλωστε, γι’ αυτόν αυτό το ποτάμι δε γυρίζει πίσω...
Είχαμε την τύχη, επιτρέψτε μας την ευλογία, να συναντηθούμε και να μιλήσουμε με το δημοφιλή κωμικό σε ξενοδοχείο στο κέντρο του Ηρακλείου, δίπλα στην πισίνα και λίγο πριν κολυμπήσει με τη σύντροφό του, αφού και η κολύμβηση είναι μια του αδυναμία! Φεύγοντας από το ξενοδοχείο αναρωτιόμαστε: Αυτός ο άνθρωπος έχει περάσει τα 80; Αυτός ο τόσο απλός άνθρωπος είναι ο Βουτσάς; Και όμως, αυτός ήταν! Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε για την εφημερίδα "Νέα Κρήτη" ξεκινήσαμε από τα... αθλητικά για να καταλήξουμε στα καλλιτεχνικά...
Ο στίβος και η ΑΕΚ
Κύριε Βουτσά, ο περισσότερος κόσμος δε γνωρίζει πόσο φανατικά παρακολουθούσατε ποδόσφαιρο και πως ήσασταν αθλητής στίβου...
«Πράγματι. Παρακολουθούσα και παρακολουθώ ποδόσφαιρο, ενώ έκανα και στίβο. Ήμουν καλός στα σπριντ, αλλά έκανα και άλμα εις μήκος» (σ.σ. άλλωστε το σώμα του στις παλιές ελληνικές ταινίες παρέπεμπε σε πολλές ώρες γυμναστικής).
Πηγαίνατε στο γήπεδο και για ποδόσφαιρο και είχατε και ιδιαίτερες συλλογικές προτιμήσεις.
«Ναι, με καταγωγή από τους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης, κοντά από την Κωνσταντινούπολη, ήταν λογικό να έχω στην καρδιά μου την ΑΕΚ από μικρός! Βέβαια, ενώ γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και συμπάθησα και τον ΠΑΟΚ! Στο γήπεδο της ΑΕΚ όμως στη Νέα Φιλαδέλφεια πήγαινα όποτε μπορούσα από τότε που κατέβηκα στην Αθήνα. Έκανα παρέα και στενή φιλία με τον Μίμη Παπαϊωάννου, έκανα κουμπαριά με έναν άλλο διεθνή παίκτη της ομάδας, τον Σπύρο Πομώνη, και γενικά ήμουν κοντά τους σαν Ενωσίτης. Μέχρι που σε έναν αγώνα το 1990 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη Μαρσέιγ, που άναψαν τόσα καπνογόνα στη Νέα Φιλαδέλφεια που μου δημιούργησαν αναπνευστικό πρόβλημα, καθώς έχω άσθμα! Από τότε δεν πήγα ξανά και παρακολουθώ από την τηλεόραση»! (σ.σ. στο ξενοδοχείο βρέθηκαν φίλαθλοι της ΑΕΚ από το Ηράκλειο και του έδωσαν λουλούδια και ένα κασκόλ της ομάδας).
Ο Παπαϊωάννου είχε και καλλιτεχνική φλέβα αφού λίγο έλειψε να σταματήσει την μπάλα και να γίνει τραγουδιστής, δίπλα στον Καζαντζίδη.
«Ναι, είναι αλήθεια αυτό και το έζησα από κοντά. Τότε, μιλάμε για δεκαετία 1960, του είχε κάνει πρόταση η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης. Ήθελε πολύ να πάει, αλλά η ΑΕΚ δεν τον παραχωρούσε! Μου ζήτησε να του βρω δικηγόρο και το έκανα, αφού θεώρησα πως δεν έπρεπε να χάσει τέτοια ευκαιρία! Παρόλο που η ομάδα μου, η ΑΕΚ, τον είχε ανάγκη, εγώ τον σύστησα στον προσωπικό μου δικηγόρο! Δε γινόταν τίποτα όμως! Τότε έφυγε με τον Καζαντζίδη και τη Μαρινέλλα για περιοδεία στη Γερμανία, αλλά επέστρεψε πιο ήρεμος στην Ελλάδα και την ΑΕΚ και πήρε αμέσως και πρωτάθλημα»!
«Είχα τη διάθεση να προηγούμαι»
Για να έρθω στο χώρο σας, έχω καιρό την απορία και με την ευκαιρία θα σας ρωτήσω: Στις παλιές ελληνικές ταινίες, που είναι διαχρονικές και όλοι τις βλέπουμε ξανά και ξανά, δεν υπήρχε πολιτική σάτιρα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην επταετία της δικτατορίας. Υπήρχε μεγάλη λογοκρισία;
«Όχι, δεν είναι αυτό το θέμα. Απλά δεν ασχολούμασταν τότε τόσο με την πολιτική, ενώ επίσης είχαμε πάρα πολύ καλά σενάρια. Είχαμε έργα από σπουδαίους θεατρικούς συγγραφείς, που βγήκαν και στον κινηματογράφο. Στην επιθεώρηση όμως η πολιτική σάτιρα είναι απαραίτητη».
Κλείνουμε με κάτι προσωπικό. Ήταν τιμή μας αυτή η γνωριμία. Και επειδή μεγάλωσα στην επαρχία, έγινα θαυμαστής σας μέσα από τις ταινίες σας. Επιτρέψτε μου να πω την άποψή μου: Ήσασταν μπροστά από την εποχή σας, αυτό το συμπέρασμα έχω βγάλει...
«Ναι, και είναι σωστό. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Είχα τη διάθεση να προηγούμαι. Το ήθελα. Φυσικά έπαιξα δίπλα σε τεράστιους ηθοποιούς, απλά εγώ ήθελα να έχω το δικό μου ξεχωριστό στυλ. Και αγαπούσα και χαιρόμουν αυτό που έκανα» (στο σημείο αυτό η σύντροφός του είπε χαρακτηριστικά: «Ο Κώστας είναι η χαρά της ζωής»!).
Το ραντεβού ανανεώθηκε για την επόμενη περιοδεία του Κώστα Βουτσά στην Κρήτη. Και μας υποσχέθηκε πως θα πάμε παρέα σε κάποιο ρακάδικο... Ευχαριστούμε και εις το επανιδείν, μεγάλε Κώστα Βουτσά...
