Όλοι οι παραγωγοί ελαιολάδου στην Κρήτη να λάβουν όσο γίνεται γρηγορότερα ένα αξιόλογο ποσό στα βιβλιάριά τους για κάθε στρέμμα ελαιώνα που δηλώνουν, μέσω του Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης Επιδοτήσεων.
Την πρόταση αυτή κάνει προς την κυβέρνηση, μέσω της εφημερίδας «Νέα Κρήτη», ο αντιπρόσωπος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου στην «Ελαιουργική» και παλαίμαχος αγροτοσυνδικαλιστής του Ηρακλείου, Στάθης Φραγκιαδάκης.
Αξιοποιώντας την εμπειρία του αγρότη από το Κυπαρίσσι, η εφημερίδα δημοσιεύει και τις προσωπικές προτάσεις του για την αλλαγή του τρόπου καταπολέμησης του δάκου, με βασικό στοιχείο των προσωπικών του θέσεων να μπορούν οι ίδιοι οι ελαιοπαραγωγοί κάθε περιοχής να επιλέγουν τους ψεκαστές που θα ήθελαν να αναλάβουν τον ψεκασμό των ελαιοδέντρων τους και με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να παρακολουθούν τις εργασίες τους αλλά και να τους ελέγχουν.
«Μόνο ανά στρέμμα. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Και μπορεί κάποιοι να μην έχουν ζημιές και να ωφεληθούν μαζί με τους υπόλοιπους, αλλά αυτοί θα είναι ελάχιστοι», τονίζει κατηγορηματικά στη “Νέα Κρήτη” ο αντιπρόσωπος της ΕΑΣΗ στην “Ελαιουργική” Στάθης Φραγκιαδάκης.
Και βέβαια, όπως έχουμε επανειλημμένως γράψει, το δικαίωμα της αποζημίωσης θεμελιώνεται από τη στιγμή που η ελαιοπαραγωγή της Κρήτης καταστράφηκε φέτος σχεδόν στο σύνολό της, χωρίς να έχουν την ευθύνη οι παραγωγοί. Από τη μια η κακή δακοκτονία για την οποία οι αγρότες πληρώνουν εισφορές και από την άλλη οι μύκητες που αναπτύχθηκαν λόγω του δάκου και των κακών καιρικών συνθηκών, είναι στοιχεία που θεμελιώνουν το δικαίωμα των αποζημιώσεων για το σύνολο των παραγωγών.
Πόσα όμως στρέμματα ελαιώνων έχει η Κρήτη; Ο συνεταιριστής επισημαίνει ότι μετά το 1998 ο κόσμος έπαψε να δηλώνει τα ελαιόδεντρά του, αφού πλέον ο αριθμός των δέντρων δεν έπαιζε ρόλο στον υπολογισμό της αγροτικής επιδότησης. Έτσι, σήμερα, ενώ δηλώνονται γύρω στα 20 εκατομμύρια ελαιόδεντρα στην Κρήτη, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο πραγματικός αριθμός είναι κατά κάμποσα εκατομμύρια μεγαλύτερος και κατά μέσο όρο κάθε στρέμμα διαθέτει 20 ελαιόδεντρα περίπου. Μέσα από τέτοιους υπολογισμούς μπορεί να βρεθεί ο αριθμός των στρεμμάτων των ελαιοκαλλιεργειών στην Κρήτη μέσα από τα στοιχεία ΟΣΔΕ.
«Πέντε χρόνια τώρα δεν υπάρχει βεντέμα στην Κρήτη σοβαρή. Ας δώσουν, λοιπόν, ανά στρέμμα μια αποζημίωση που πραγματικά να στηρίζει τους παραγωγούς της Κρήτης. Και είναι ζήτημα αν παραγωγή ελαιολάδου είχε ένα 25% των παραγωγών στο νησί μας. Και ίσως να έβγαλαν λάδι περισσότεροι, όμως η υποβάθμιση της ποιότητας ήταν τέτοια, που δεν επέφερε εισόδημα στους παραγωγούς. Για παράδειγμα, αν από ένα στρέμμα με ελιές μπορούσε ο παραγωγός να πάρει 150 κιλά λάδι, με μια τιμή παραγωγού τα 2,5 ευρώ, θα έπαιρνε γύρω στα 500 ευρώ από το ένα στρέμμα. Αλλά μετά την τεράστια ζημιά και υποβάθμιση του προϊόντος, ο παραγωγός δε θα μπορεί να εισπράξει ούτε 100 με 150 ευρώ το στρέμμα φέτος», εξηγεί στην εφημερίδα ο Στάθης Φραγκιαδάκης.
Και απαντώντας στη λογική ότι «μα έτσι θα χρειαστεί ένα μεγάλο κονδύλι», ο συνεταιριστής συμφωνεί με αυτό, όμως ξεκαθαρίζει ότι «ο παραγωγός πρέπει να στηριχτεί για να μην απογοητευτεί και τα παρατήσει. Και το υπουργείο ας δει παράλληλα και τι θα κάνει από τώρα και μετά με τη δακοκτονία»...
Όσο για το πρόγραμμα καταπολέμησης του δάκου, ο Στάθης Φραγκιαδάκης λέει στη «Νέα Κρήτη»: «Ο σοβαρός έλεγχος των εργασιών από τον ίδιο τον παραγωγό μπορεί να γίνει όταν ο ίδιος ο παραγωγός μπορεί να προτείνει τον ψεκαστή εκείνον που επιθυμεί να του ψεκάζει τις ελιές του. Και θα μπορεί να τον ελέγχει έτσι. “Πήγες να μου ψεκάσεις τις ελιές; Εγώ δεν είδα σήμερα να πας. Πότε θα πας;”. Το έχω κάνει πρόταση εδώ και 25 χρόνια. Τώρα έχουμε κάποιους εργολάβους στον νομό Ηρακλείου. Πού ξέρω εγώ ποιος εργολάβος έχει αναλάβει την περιοχή μου;»,
Μάλιστα, ο κ. Φραγκιαδάκης λέει στην εφημερίδα ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια λίστα με τους ενδιαφερόμενους να μπουν στο έργο της δακοκτονίας και ο παραγωγός να έρχεται και να επιλέγει ποιον θα εξουσιοδοτήσει για να ψεκάσει τα δικά του ελαιόδεντρα. «Αλλιώς ας σταματήσει η δακοκτονία όπως την έχουμε και ας πάμε στην αντιμετώπιση που κάνουμε και στα αμπέλια. Δηλαδή ο καθένας να ψεκάζει τις ελιές του και να μην πληρώνει εισφορά δακοκτονίας»...
Όσο για την ευελιξία στην αγορά των φυτοφαρμάκων, ο Στάθης Φραγκιαδάκης απαντά: «Να υπάρχει η δυνατότητα ο ψεκαστής, που έχει αναλάβει τόσους παραγωγούς σε ένα χωριό με τόσα ελαιόδεντρα, να ενημερώνει την Περιφέρεια Κρήτης για τα φάρμακα που χρειάζεται. Και να τον εφοδιάζουν έγκαιρα. Εξάλλου, να προγραμματίζεται και η έναρξη των ψεκασμών με βάση τις παγίδες που θα τοποθετούν οι ίδιοι οι παραγωγοί στο λιόφυτό τους. Γιατί σήμερα οι παγιδοθέτες δεν κάνουν και την καλύτερη καταγραφή. Βάζουν παγίδες στην άκρη του δρόμου για να μην κατεβαίνουν από το αυτοκίνητο καθόλου! Ενώ αν αναλάβει την παγιδοθέτηση ο ίδιος ο παραγωγός θα είναι καλύτερα. Θα του λέει ο ψεκαστής “πήγαινε να μου φέρεις στοιχεία για να μπορώ να σε βοηθήσω στην αντιμετώπιση”. Και να δίνει το κράτος στον ψεκαστή, ανάλογα με τις ελιές που του έχουν αναθέσει οι παραγωγοί κάθε χρόνο, φάρμακα και να του πληρώνει και την εργασία»...
